“ขอบคุณที่มาส่งนะคะ”
“ไม่เป็นไรครับ พี่เต็มใจ”
“งะ ... เงินที่จ่ายให้แม่เอมไป เดี๋ยวเอมคืนให้นะคะ ละ ... แล้วก็ขอบคุณที่ไม่ทำอะไรเอมมากกว่าการคุยกันเฉยๆ”
ใครว่าเขาไม่อยากทำกันละ เขาอยากทำกับเธอมากกว่าการจับมือถือแขนเสียด้วยซ้ำ แต่เพราะกลัวว่าจะทำให้ไก่ตื่นเขาจึงยอมสัมผัสเธอเพียงแค่นั้นไปก่อน
“ขอบคุณอีกครั้งนะคะ เอมไปก่อนนะ”
ซีโน่พยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจ เขามองตามหญิงสาวไปจนเธอเดินลับหายเข้าไปในบ้าน สายตาของเขาบังเอิญเหลือบไปเห็นใครบางคนที่นั่งอยู่ที่ขอบหน้าต่าง สองสายตาประสานกัน ก่อนที่ซีโน่จะขับรถออกไป
“ใครวะ ไหนว่าไม่มีญาติพี่น้องไง”
ซีโน่บ่นพึมพำขณะที่สายตาก็ยังมองเงาของคนที่นั่งอยู่บนขอบหน้าต่างผ่านกระจกมองหลังจนหายลับไปสุดสายตา
“เหนื่อยชะมัด ใครเปิดแอร์ไว้เนี่ย”
ให้ตายเถอะเธอลืมปิดแอร์ก่อนออกจากบ้านงั้นเหรอ อยากจะบ้าตายป่านนี้ค่าไฟคงบานเบอะไปแล้วมั้ง อยากจะเอาหัวโขกกำแพงจริงๆ
