มาร์แชลพูดขึ้นหลังจากที่เอมมิกาเว้นช่วงไป เขาเข้าใจเอมมิกานะ เขาเข้าใจแล้ว แต่เขาไม่สามารถปล่อยเธอไปได้จริงๆ เขาปล่อยเธอมานานเกินไปแล้ว แต่จะให้เขาเลิกเป็นมาเฟีย เขาก็ทำไม่ได้ เขาอยากพิสูจน์ให้เธอเห็น ว่าเขากับเธอสามารถอยู่ร่วมกันได้ แม้ว่าทางเดินของเขากับเธอจะต่างกันก็ตาม
“เรามาเริ่มต้นกันใหม่ได้ไหมเอม”
“ ... ”
“เฮียจะไม่บังคับลูกว่าต้องเป็นเหมือนเฮีย แต่เฮียจะให้เขาเลือกทางเดินชีวิตของตัวเอง เราเริ่มกันใหม่นะเอม”
เอมมิกาถอนหายใจออกมาด้วยความหนักใจ ใจหนึ่งก็ยังกลัว มันกลัวอะไรหลายๆ อย่าง อีกใจก็อยากให้โอกาสเขาได้ลองทำให้สิ่งที่เขาพูดดู
ครืด ! ครืด ! ครืด ! ครืด !
เสียงโทรศัพท์มือถือของมาร์แชลดังขึ้น เขาเดินไปหยิบมันแล้วเดินกลับมานั่งกับเอมมิกาอีกครั้ง หน้าจอโทรศัพท์มือถือขึ้นชื่อของนาวินลูกน้องคนสนิท ทำให้เขาจำเป็นต้องรับสายนี้
“ว่าไง”
(ขอโทษที่รบกวนครับนาย โกดังที่บางเลนของเราโดน
