Owning a Vladimier

Chapter 2

Huminga ako nang malalim. I'd rather take what he'd said positively.

Lumingon ako sa kanya at nakita kong titig na titig siya sa akin na waring pinag-aaralan niya ako.

"Bakit ganyan kang makatingin?"

Napangiti siya sa akusasyong kaakibat ng sinabi ko. Napahugot ako ng hininga. Ngayong nakangiti siya ay tila bumata siya ng sampung taon. He's quite charming despite the ruthlessness u can see in his eyes.

"I just can't believe that you're inside my car and beside me, Julian. Don't take it the wrong way."

Napatango ako sa kanya bago lumipad ang tingin ko sa labas ng sasakyan.

"Tell me, is this your first time going out with a man you barely knew? I won't judge you if not. I'm just curious."

Muli akong napabaling sa kanya dahil sa tanong niyang iyon. Hindi ko alam kung magagalit ako sa kanya ngunit nang tignan ko Ang kanyang mga mata ay wala namang pang-iinsulto o pangmamaliit para sa akin doon.

I sighed before replying.

"Yes, this is my first time. I don't go out with people I'm not in a relationship with. It's just that I wanted to..."

Natahimik ako. Hindi ko alam kung sasabihin ko ba ang dahilan kung bakit sumama ako sa kanya ngayon.

"Go on. I'm listening," pang-eengganyo niya.

Muli akong napabuntonghininga.

"It's my ex's wedding today," sa wakas ay nagawa kong sabihin. "I just feel so... Broken. I want to distract myself from the pain of knowing that he has a wife now and will have a child with her soon. Tonight is their honeymoon. And I... I don't know. Probably just want to experience what a one night stand is," pag-amin ko. Tumingin ako sa kanya at hinintay ang magiging reaksyon niya sa sinabi ko.

"And I'm the lucky man you've chosen," tumatangong saad niya. "I feel flattered."

"You're the first time who came," mahina kong saad at hindi ko alam kung narinig niya iyon.

"Aren't you scared that you might get in trouble because of this one night stand?" muli niyang tanong.

"Will you hurt me? Throw me in a river after you're done with me?" balik-tanong ko sa kanya.

"Of course not. I've waited for this for so long."

"Come again?" tanong ko dahil masyadong mahina ang pagkakasabi niya sa huling mga salitang lumabas sa bibig niya.

"I said you have such a wild imagination."

"Anyway, I have not asked for your name yet," saad ko na muli niyang ikinangiti.

"Call me Ivan."

"Ivan what?"

"Just Ivan."

Napasimangot ako sa kanya.

"That's not fair. You already know me but you're just giving me your name."

"I think knowing my name to moan later is enough, my dear Julian." Nag-init ang mga pisngi ko sa nais iparating ng sinabi niyang iyon.

"If you do not want to tell me who you are, could you just ask your driver to stop the car? I'll just go home and..."

"Ivan Dmitrch Petrov. That's my name," kaagad niyang saad bago ko pa matapos ang sinasabi ko.

Nagdikit ang mga kilay ko nang marinig ko ang pangalan ng lalaking kasama ko ngayon. Pamilyar kasi ang pangalang iyon sa akin.

Ivan Dmitrch Petrov pag-uulit ko nang ilang beses sa pangalan niya sa isipan ko.

Nanlaki ang mga mata ko nang maalala ko kung saan ko narinig ang pangalang iyon.

"You're Ivan Petrov?!" gulantang kong saad. Paanong hindi ako magugulat kung ang kasama ko pala ay ang pinakamayamang lalaki at mafia boss sa Russia? May balita pa ngang kung hindi lang siya mafia boss ay mapabibilang sana siya sa mga inilalabas ng international magazines na mga pinakamayamang tao sa mundo.

And who would have thought na pumapatol din pala siya sa kapwa niya lalaki? Sa kapasidad, kapangyarihan, at kayamanan niya, he could have any woman that he wants. Ngunit anong nasa isipan nito at ako ang napili nitong iuwi ngayong gabi? Hindi nga ba at ito ang lumapit at yumakap sa akin kaninang nagsasayaw ako?

"Does that fact change your mind, Julian?" may kaseryosohan niyang tanong.

"I..." Nanunuyo ang lalamunang sambit ko ngunit hindi ko maituloy-tuloy.

Napatanong tuloy ako sa aking sarili. Dapat pa ba akong sumama sa lalaking ito? He's a mafia boss. The most powerful mafia boss in Russia. Though our family has an organization, it was just miniscule compared to his. At hindi lamang iyon, he practically owns almost half of the businesses in Russia and is a shareholder to the richest companies all over the world.

Kung tatanggi na akong sumama sa kanya, that would probably hurt his pride and who knows what he'll do to me. May nakakita man na sumama ako sa kanya paalis sa club, madali lang niyang mababayaran ang mga ito para sabihin na wala silang nakita.

"It's okay if you do, Julian. I could just drop you home. Just say the words and I'll instruct my driver..."

"I will still go with you." Ako naman ang pumutol sa sinasabi niya.

Napatitig siya sa akin at sinalubong ko ang tingin niya.

"It's just a one night stand, right? We are just men who wanted to hang out tonight," lakas-loob kong saad. Tumagal Ang ginawa niyang pag-aaral sa mukha ko bago siya tumango at ngumiti sa akin.

"You're right. We just want to hang out."

...

Nalula ako sa mansiyon na pinasok namin. Para akong ordinaryong tao na nakapasok sa kaharian ng mga higante. Well, Ivan is a giant and he's filthy rich pero Hindi ko naisip na literal na panghigante ang bahay niya. It's like a castle with those extravagant chandeliers, a very grand staircase, and paintings from world renowned artists. His house is ultra modern too. He combined traditional and modernity in his castle.

"How... How big is this castle... I mean mansion?" pagtatanong ko habang patuloy na gumagala ang mga mata ko.

"Almost 2500 square meters for the house."

Napatingin ako sa kanya. Bahay lang niya ay 3500 square meters na?!

"And the lot?"

"70 thousand."

Lalo akong nalula sa sinabi niyang numero. Kaya naman pala halos kalahating oras bago kami nakarating sa bahay niya magmula pa nang pumasok kami sa arc kanina. Well, I do not need to be surprised, right?

"Come, let's go to my room. It's getting late, Julian."

Natigilan ako at napatingin sa kamay niyang inilahad niya sa akin.

Napatingin ako sa mga mata niya at nanuyo ang lalamunan ko sa nabasa kong emosyon doon.

He's hungry. He's in need. He's burning...

For me.

I swallowed hard before reaching out for his hand.

...

Hindi ko mapigilang humanga si kuwarto ni Ivan. Kulang na lang ay kusina at masasabi kong isa na iyong bahay. Bawat madaana ng paningin ko ay nagpapakita kung gaano siya kayaman. Masasabi kong talagang pinagkagastusan niya ang bawat gamit na naroroon.

Nang mapatingin ako sa kamang naroroon ay napalunok ako hindi dahil sa luwang at laki nito kundi alam ko na ilang sandali lamang ay mahihiga ako roon habang...

Kaagad kong inalis ang paningin ko sa kama at ibinaling iyon kay Ivan na nasa bar ng kuwarto at nagsasalin ng alak sa dalawang wine glass. Naglakad ako patungo sa kanya. Kaagad niyang iniabot sa akin ang isa. Pilit kong nire-relax ang nanginginig kong kay bago ko iniabot iyon at ipiningki sa basong hawak niya. Kaagad ko iyong dinala sa bibig ko at straight na ininom. Napangiwi ako sa pait at sa init na nagdaan sa lalamunan ko.

"Don't get too drunk, Julian," pagpapaalala niya sa akin.

"Yeah. I'm just nervous. A little..." pahabol ko sa huling salita para Hindi niya isiping... Well, talaga namang nakakanerbiyos ang mangyayari mayamaya lamang. Bakit ko pa ba kailangang itago iyon sa kanya?

Muli niyang sinalinan ng alak ang baso ko.

"Do you work?"

Nagulat ako sa tanong niyang iyon ngunit kaagad akong sumagot.

"Yes, I work for our company here in Russia. I'm one of the accountants."

The Vladimiers are wealthy hindi man kasing-yaman niya. People thought of us as rich spoiled brats who don't know the meaning of work pero nagkakamali sila. Bawat isa sa amin ay magtatrabaho sa mga kumapnyang pag-aari Ng aming pamilya dito man sa Russia, sa Pilipinas o sa America.

"So you're good with numbers," humahangang saad niya.

"I have skills," humble kong sagot.

"Can I pirate you? My companies need one more good accountant."

"Mr. Petrov, I know you've got the best accountants in the country working for you. You don't need me in your world."

Muli akong uminom ng alak upang tuluyang maalis ang amumang takot o nerbiyos na nararamdaman ko.

"Call me Ivan, Julian. And I'm the only one who knows who I need in my world. C'mon, Julian. I can offer triple of what you're receiving. A paid vacation, a house of your own, a car... name any and I'll drop everything to give it to you. I bet they don't give you what you really deserve because you're working for your family."

"Did you bring me here to offer me to work for you or to f**k me?" Bago ko pa mapigilan ang sarili ko ay lumabas na ang tatlong huling mga salita sa bibig ko. Natulala ako sa kanya ngunit ngumiti siya sa akin.

"I always hit two birds in one stone, Julian. And I always make sure that I hit them hard for them to fall on my lap," makahukugang tumitig siya sa akin. Nag-iwas ako ng mga mata at muling tinungga ang alak na nasa baso ko at inubos ito.

"I'm loyal to my family, Ivan. That's what my grandparents ingrained in all of us. Besides, I don't want to go work for someone who's going to f**k me."

Lumapit siya sa akin pagkatapos niyang inumin ang laman ng baso niya.

"Maybe what I'll do tonight would change your mind, Julian," saad niya bago niya isa-isang inaalis sa pagkakabutones ang polo na suot ko.

"You wouldn't change my mind, Ivan," mahina kong saad.

"I am betting I would."

Bago pa ako makasagot ay bumaba na sa bibig ko ang bibig niya.