(Creating memories)
TIYAK NA GISING NA si Fortney. Iniwan niya ito sa silid nito matapos ang ilang ulit ng kanilang pagniniig. Gusto niyang pagbalik niya sa at dala na niya ang brunch nilang dalawa. Hindi na sila nakakain ng almusal dahil iba ang inatupag niyang kainin. And he was so full at tanging si Fortney lang makapagpupuno ng lahat ng pangangailangan niya. Ang pangangailangan niyang kaligayahan na hindi niya natagpuan kahit kaninuman o sa kahit na anong bagay.
“Good morning, Sir!” bati ng staff na may dalang food delivery equipment. “Kompleto at handa na po ang lahat na pagkain na inorder po ninyo.”
“Ganoon ba?”
“Ihahatid ko na po ba silid ninyo, Sir?”
“Ah, hindi na. Ako na ang bahalang magdala. Salamat.”
“Sigurado po ba kayo, Sir?”
“Yes.”
“Sige po Sir, maiwan ko na po kayo.”
