ตรวนเสน่หา

EP 21

“อาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์ ผมจะกินคุณทั้งตัวเลยล่ะ กินให้หายคิดถึงเลย”

มัสยาไม่ได้ว่าอะไร นอกจากยินยอมให้เขาครอบครองเรือนกายได้ตามแต่ใจจะปรารถนา เพราะเธอช่างเป็นสุขเหลือเกินเวลามีเขามาคลอเคล้าอยู่ใกล้ๆ อย่างนี้

“คุณอยากกินผมมั้ย”

แต่ก็ไม่วายเอียงอาย เมื่อจู่ๆ เขาก็หยุดทุกการกระทำเพื่อรอคำตอบ หญิงสาวไม่รู้จะทำอะไรหรือพูดอะไรออกมา เมื่อไม่เคยเลยสักครั้งกับการกระทำที่ส่อให้ตัวเองกลายเป็นสาวร่านรักมากกว่าที่เคยเลยพยักหน้าน้อยๆ รับ

“ดีมากจ้ะที่รัก”

ชายหนุ่มยิ้มอย่างอิ่มใจ ก่อนจะเอนตัวนอนหงายแทนกายอรชรที่กำลังคุกเข่าอยู่ข้างๆ เขา มือหนาจับมือบางให้ไปสัมผัสกายเต็มเต็งช้าๆ เขาเห็นใบหน้าขาวสวยเปลี่ยนเป็นสีระเรื่อก็ถึงกับยิ้มออกมาอีกครา

“ไม่ต้องอายหรอกนะจ๊ะหยา เมียที่ดีต้องทำแบบนี้กับผัวรู้มั้ย แล้วจากนั้นผัวจะทำให้เมียมีความสุขเหมือนกัน กินผัวสิจ๊ะ ดูสิว่าผัวอยากให้เมียกินแค่ไหน”

หัวใจดวงน้อยๆ พองโตคับอกกับสรรพนามใหม่ที่เขาใช้เรียกขาน มันออกจะเป็นภาษาบ้านๆ ที่ไม่เคยได้ยินเขาเอ่ยเลยด้วยซ้ำ แต่เธอก็ดีใจที่เขายกฐานะนี้ให้

แม้จะรับรู้กันแค่สองคน เธอก็ยังเป็นสุขไม่น้อย จนค่อยๆ ก้มลงไปหาลำท่อนมหึมาที่มันทั้งขาวทั้งยาวและทั้งใหญ่

ริมฝีปากบางเปิดออกช้าๆ แล้วครอบครองท่อนเนื้ออุ่นที่ผงกปลายหงึกๆ เรียกร้อง มันเป็นความรู้สึกแปลกใหม่ที่ไม่เคยพานพบมาก่อน แต่เธอก็เต็มใจที่จะลิ้มลองเขา

ตั้งแต่ปลายไปหากลางก็พบหนทางตีบตันแล้ว ด้วยเพราะความมหึมาเป็นอุปสรรคสำคัญ

“อ่าส์! ที่รักใช้ปากได้เก่งและสุดยอดมาก กินผัวอีกสิจ๊ะ กินเร็วขึ้นอีกนิด”

เขมินท์ท์เด้งบั้นเอวขึ้นลงเป็นการช่วย เมื่อสองมือบางกับอุ้งปากอุ่นกำลังปรนเปรอความสุขสมให้ดังใจหมาย เขากล้าบอกตอนนี้ว่า สตรีนับร้อยๆ เคยทำแบบนี้ให้

แต่ไม่เคยมีใครสร้างความสุขทั้งกายและใจให้เขาได้อย่างนี้ เขาไม่รอช้าที่จะส่งสองแขนไปยกเรือนกายผอมบาง

ให้มาอยู่ในท่านั่งหยองๆ ค่อมเขาไว้ ก่อนจะรั้งให้บั้นท้ายต่ำลงมาให้ปลายลิ้นอันหิวโหยของเขา ที่อดใจไม่ไหวอยากลิ้มลองเธอไปพร้อมๆ กัน

“อื๊อ!”

มัสยาร้องไม่เป็นภาษา เมื่อจุดซ่อนเร้นถูกเขาใช้ปลายลิ้นรุกรานรวดเร็ว ส่งผลให้ปากบางหิวกระหาย จนต้องดูดดื่มเขาหนักกว่าเดิมเพื่อนบรรเทาความหิวให้เหือดแห้งลงบ้าง

หญิงสาวใช้ปลายลิ้นแลบเลียกายเขา ตั้งแต่ต้นกระทั่งถึงกลางครั้งแล้วครั้งเล่า

รสชาติของเขาช่างหอมหวนชวนให้ลิ้มลองไม่รู้จักเบื่อหน่าย เธอชอบตรงปลายบานเบ่งของเขา จึงดูดดื่มเน้นย้ำครั้งแล้วครั้งเล่าไม่ต่างจากที่เขากำลังดื่มกินเธอด้วยปลายลิ้นกับสองมืออันแข็งแรง

“อ่าส์! ที่รักจ๋า ผัวจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว มานี่เร็ว”

แล้วชายหนุ่มก็พลิกตัวฉับพลัน ดันกายผอมบางให้ทาบแผ่นหลังไปกับที่นอนนุ่ม สองมือเปิดสองน่องออก แล้วนำพาดุ้นมหึมาพุ่งเข้าหาร่องฉ่ำเยิ้มด้วยสายธารแห่งความต้องการอย่างรุนแรง

“โอ้ว! ซี๊ด!”

เป็นเหตุให้เจ้าของร่องทั้งสุขทั้งเสียว จนต้องเปล่งเสียงแห่งความพึงพอใจออกมาดังคับห้อง เพราะไม่ต้องกลัวว่าจะมีใครได้ยิน ในเมื่อบ้านหลังใหญ่หลายห้องนอนนี้มีแค่เธอกับเขาเท่านั้น

“อ่าส์! ผมชอบเสียงคุณที่สุด ร้องออกมาดังๆ สิจ๊ะที่รัก ร้องทุกครั้งเวลาคุณมีความสุข”

แล้วในห้องก็ก้องกังวานโทนเสียงหวานๆ ของหญิงสาวผู้เปี่ยมไปด้วยสุข เมื่อเขาเคลื่อนกายเข้าออกอย่างรุนแรง กระแทกกระทั้นอย่างไม่คิดชีวิต และเป็นไปในรวดเดียวชนิดไม่คิดจะหยุดพัก

ถ้าไม่ได้นำพาเธอเดินไปให้ถึงปลายฝันเหมือนทุกครั้งก่อน มัสยาบอกได้เต็มปากว่ายังไงก็คงรักเขา รักท่อนเนื้อแข็งแรงของเขา รักในพละกำลังของเขา ที่ถาโถมเข้าหาครั้งแล้วครั้งเล่า

อย่างไม่เหน็ดเหนื่อยเลยสักนิด หญิงสาวแอ่นกายสาวอันโหนกนูนขึ้นรับทุกการรุกรานด้วยความสุขทั้งกายและใจ ไม่ต่างจากเขา

ก่อนที่ทุกการเคลื่อนไหวจะหยุดแน่นิ่ง ไม่ไหวติง ราวกับไม่มีสิ่งมีชีวิตสิงสถิตย์อยู่ในห้องนั้นก็ไม่ปาน มีเพียงเสียงลมหายใจหนักๆ ถี่ๆ ของทั้งสองที่เป่ารดกันออกมา

ไม่นานมันก็ค่อยๆ แผ่วเบาลง เบาลงเรื่อยๆ ก่อนที่สองกายจะหลับใหลไปด้วยความเหนื่อยสุดขีดและเป็นสุขสุดขั้ว

ตอนที่ 5

ดวงตาคู่สวยลืมขึ้นทันที แม้จะผล็อยหลับมาได้ยังไม่ถึงชั่วโมงก็ตาม เพราะเป็นคนไม่คุ้นกับการนอนในเวลากลางวันอยู่แล้ว แก้มนุ่มที่หนุนต้นแขนแข็งแรงของเขาอยู่

ค่อยๆ ขยับ มือบางก็ค่อยๆ ยกแขนที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อของเขาออกจากการโอบกอดไว้ แม้ยังอยากจะนอนอิงแอบเขาต่อสักแค่ไหน

แต่เวลาก็บ่ายแก่แล้ว จำต้องลุกไปตระเตรียมทำบาร์บีคิวข้างนอกสนามริมชายหาดอย่างที่คุยกันไว้ ตั้งแต่เช้า หญิงสาวจ้องมองใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา

แล้วยิ้มน้อยๆ ออกมาอย่างเป็นสุขใจยิ่ง วันนี้ครบหนึ่งอาทิตย์ที่อยู่ด้วยกัน และเป็นการอยู่แบบตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงเลยก็ว่าได้

คราบคุณหมอผู้เงียบขรึมแทบไม่หลงเหลือในตัวเขาเลย ระหว่างอยู่ด้วยกันมานี้ ตรงกันข้ามเขากลับยิ้มง่าย ใจดี และปรารถนาจะอยู่ใกล้ๆ เธอ

ได้ครอบครองเธอแทบจะตลอดเวลา จนจำไม่ได้ว่าบทรักที่มีด้วยกันทั้งอาทิตย์นั้น กี่ครั้งกี่หน และตรงไหนของบ้านบ้าง

เขาช่างเป็นเจ้าแห่งความเรียกร้องเหลือเกิน และมีพละกำลังมหาศาล ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ตอนมาถึงนี่สองสามวันแรก เขาแทบไม่ปล่อยให้เธอห่างกายหรือออกจากห้องไปไหนเลย

นอกจากเวลาหิว ที่เธอต้องลงมาหุงหาอาหารอย่างเร่งรีบ พออิ่มท้องแล้ว เขาก็เรียกร้องที่จะมอบความสุขให้ ส่วนเธอก็ไม่ปฏิเสธเพราะช่างสุขใจราวอยู่ในความฝัน