บทที่ 5 รถชนเป็นเหตุ (1)
791 Words
สองสามีภรรยารีบลงมาจากชั้นสองของบ้านหลังใหญ่เพื่อมาดูอาการของพิมพ์ฝัน แต่สิ่งที่คิดกับความเป็นจริงไม่เหมือนกัน เมื่อเห็นคนถูกรถชนกำลังยืนต่อปากต่อคำกับคู่กรณีอย่างอธิวราห์โดยไม่มีใครยอมใคร เพราะคู่นี้เป็นไม้เบื่อไม้เมามาตลอดก็ว่าได้ เจอหน้ากันทีไรมีเรื่องให้ทะเลาะทุกครั้ง ราวกับเป็นเจ้ากรรมนายเวรซึ่งกันและกันก็ไม่ปาน
“ไอ้ผู้ชายนิสัยไม่ดี ขับรถชนคนอื่นแล้วยังไม่ขอโทษอีก”
พิมพ์ฝันชี้หน้าต่อว่าอธิวราห์ด้วยความหัวเสียขั้นสุด เจอกันทีไรเป็นแบบนี้ตลอด ไม่เคยพูดดี ๆ กันเลยสักครั้ง
“ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นผมขอโทษแน่ แต่เป็นคุณไงผมไม่ขอโทษหรอก” เขายิ้มร้ายไม่สะทกสะท้านกับคำพูดของคู่กรณี ออกจะชื่นชอบด้วยซ้ำที่ได้ต่อปากต่อคำกับพิมพ์ฝัน
“คุณมันไร้ความเป็นสุภาพบุรุษสิ้นดี”
“ผมไม่จำเป็นต้องเป็นสุภาพบุรุษกับคนอย่างคุณ”
สองหนุ่มสาวที่ไม่ลงรอยกันจ้องตาซึ่งกันและกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ทำให้สองสามีภรรยาที่ยืนดูเหตุการณ์มาสักพักต้องรีบเข้าไปห้ามปรามพร้อมกับจับทั้งคู่แยกออกจากกัน ก่อนจะมีใครต้องเสียเลือดเสียเนื้อ
“พอแล้ว ทั้งสองคน ทำไมชอบทะเลาะกันจังเลย ถามจริง ๆ เถอะเคยมีเรื่องกันมาก่อนรึเปล่า”
มาริษาที่ยังอยู่ในอาการอ่อนเพลียเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง มองคนนั้นทีคนนี้ทีเพื่อรอคำตอบ เธอไม่เข้าใจสองคนนี้เลยจริง ๆ ทำไมชอบทะเลาะกันทำเหมือนเคยมีเรื่องกันมาก่อน
“อืม แกเป็นอะไรครูซ ทำไมชอบเถียงกับคุณพิมพ์ฝันอยู่เรื่อย”
พี่ชายหรี่ตาจับผิดน้องชาย ที่ดูแปลก ๆ อย่างไรชอบกล ทำไมถึงชอบหาเรื่องเพื่อนสนิทของภรรยา ทั้งที่ปกติอธิวราห์ไม่ใช่ผู้ชายยแบบนี้
เพราะเขาจะเป็นสุภาพบุรุษกับสาว ๆ เสมอ ไม่ว่าผู้หญิงคนนั้นจะเป็นใครก็ตาม ยกเว้น พิมพ์ฝันคนเดียวคลับคล้ายคลับคลาเรียกร้องความสนใจจากเธอ
“พี่ต้องถามยัยนี่มากกว่า ผมอยู่ของผมดี ๆ ไม่เคยหาเรื่องใครก่อน” เขาเสมองทางอื่นขณะพูด เพราะกลัวพี่ชายจับได้ว่าจริง ๆ แล้วมันมีอะไรในกอไผ่
“ว่าไงพิมพ์ พี่ครูซไปทำอะไรให้แก แกถึงได้ไม่ชอบพี่ครูซ”
พิมพ์ฝันเงียบไปทันทีเมื่อนึกถึงสาเหตุที่ทำให้ตนเองไม่ชอบหน้าอธิวราห์ ก่อนจะร้องออกมาเมื่ออาการบาดเจ็บตรงข้อเท้าเริ่มออกอาการ ชายหนุ่มคู่กรณีจึงไม่รอช้ารีบเข้าไปประชิดตัว แล้วอุ้มขึ้นในอ้อมแขนทันทีโดยไม่สนใจอาการขัดขืน
“กรี๊ดดดด ปล่อยฉันนะ คุณจะทำอะไรปล่อยนะ”
คนเจ็บดิ้นขลุกขลัก ๆ อยู่ในอ้อมแขนของชายหนุ่มที่กำลังแสดงสีหน้าเรียบเฉยราวกับไม่ได้รู้สึกอะไรทั้งที่จริงเป็นห่วงคนในอ้อมแขนมาก ถึงได้ตัดสินใจอุ้มเธอขึ้นมาอย่างนี้โดยไม่สนใจสายตาของพี่ชายและพี่สะใภ้
“พี่ครูซคะ” / “ไอ้ครูซ” สองสามีภรรยาตกใจพร้อมกันกับการกระทำของอธิวราห์
“หยุด รวมถึงคุณด้วย ผมจะพายัยนี่ไปหาหมอ พี่กับริไม่ต้องห่วง”
“ไม่ไป ฉันไม่ไปกับคนอย่างคุณ ไอ้คนไร้ความรับผิดชอบ ริช่วยฉันด้วย”
พิมพ์ฝันร้องขอความช่วยเหลือจากเพื่อนสนิท ก่อนจะถูกยัดใส่รถแล้วขับออกไปทันที ท่ามกลางความมึนงงของมาริษาที่กำลังอ้าปากห้ามปรามอธิวราห์ให้ปล่อยเพื่อนของตน แต่ไม่ทันแล้วเพราะรถสุดหรูได้ขับออกไปเรียบร้อยแล้ว
“พี่ครูซ” / “ปล่อยให้ไอ้ครูซจัดการเถอะ ดูท่าเขาสองคนต้องมีเรื่องกันมาก่อนแน่”
“มันจะดีเหรอคะ เขาจะไม่ฆ่ากันตายก่อนใช่ไหม”
“หึ ไม่หรอก กลับเข้าบ้านเถอะ เธอยังไม่หายดีเลย”
“ว้าย พี่คริสทำอะไรคะ ปล่อยรินะคะ ริเดินเองได้”
“รู้ แต่อยากอุ้ม ใครจะทำไม”
คนป่วยเงียบทันทีเมื่อได้ยินคำพูดคำจาแปลก ๆ ของสามี ตอนนี้เธอบอกตามตรงไม่ไว้ใจอชิวาระเลยสักนิด ยิ่งทำตัวแบบนี้ยิ่งไม่ไว้ใจ
ดวงตาของมาริษาจึงเต็มไปด้วยความหวาดระแวง ในขณะถูกอุ้มเข้าบ้านหลังใหญ่ โดยมีใครบางคนแอบเก็บภาพความหวานของสองสามีภรรยาแล้วส่งไปให้ใครมีคนซึ่งมีศักดิ์เป็นเจ้านายตัวจริงดู
- Writer
