“เจ้าลูกหมูตัวแสบ มาถึงก็ถามหาของกินเลยเหรอ”
อชิวาระยิ้มเอ็นดู ลูกหนอลูกทำไมชอบกินถึงเพียงนี้ ดูรูปร่างสิอ้วนเข้าไปทุกวัน สวนทางกับแม่ของตนเองที่ผอมลงทุกวัน
“พี่คริสคะ ริฝากลูกแป๊บนะคะ ริจะไปส่งของข้างล่างหน่อย”
เธอเอ่ยด้วยความเกรงใจ แต่ไม่สามารถเอาลูกชายไปด้วยได้
จริง ๆ เพราะอชิระนั้นซนเหลือเกิน
“ยังขายของออนไลน์อยู่เหรอ” สามีขมวดคิ้วเป็นปม คิดว่าภรรยาเลิกทำงานขายของแล้ว
“ค่ะ หารายได้เสริมก็สนุกดี พี่คริสทำหน้าแบบนั้นมีอะไรไหมคะ” ภรรยายิ้มหน้าบานด้วยความภาคภูมิใจกับงานที่ตนเองทำ ก่อนจะเอ่ยถามอชิวาระที่กำลังแสดงสีหน้าเหมือนไม่ค่อยพอใจ
“เลิกขายของได้ไหม”
“ทำไมล่ะคะ”
“ฉันไม่อยากให้เธอเหนื่อย แค่เลี้ยงเจ้าเด็กคนนี้ก็หนักมากพอแล้ว”
“พี่คริสไม่ต้องห่วงริหรอกค่ะ เรื่องแค่นี้เองสบายมาก”
“ฉันไม่ได้ห่วงเธอ แต่ห่วงว่าเธอจะเลี้ยงลูกของฉันได้ไม่มีคุณภาพต่างหาก” คนปากร้ายไม่ยอมพูดตามที่ใจค
