Yattığım yerden bir süre dışarıdan gelecek sesleri dinledim. Bir türlü beklediğim gök gürültüsü de gelmedi, yıkım sesi de. En azından kayaların bir birine çarpışma sesi gibi bir şey beklemiştim ama o da olmadı.
Bir kaç dakika daha odamda oradan oraya kıpraşan eşyaları izledim. Her sinirlendiğim şeyi eşyaya çevirirsem olacağı buydu işte! Yerde sürünerek kapıya doğru yavaş yavaş hareket eden paspasa yastıklardan birini fırttım.
Ah evet paspas! Benim mini baykuş desenli paspasım. Bir şey diyeyim mi o aslında bir baykuş değil. Evimizi gözetlemeye çalışan 70 yaşındaki sapık yan komşum Jhon'un kendisi. Yaptığı terbiyesizliği fark ettiğimde büyük dürbünü ile birlikte paspasa çevirip odamın ortasına atmıştım onu. Artık rahat rahat gözetleyebilir, evin içinde yaşananlara şahitlik edebilirdi.
Bir
