เมื่อสองแม่ลูกขึ้นรถจากไปแล้วไป๋เฟิ่งจื่อก็ออกมาจากมุมเสา หลี่ซื่อหมิงไม่คิดว่าหญิงสาวจะได้ยินคำพูดของแม่และพี่ชาย เขาอดไม่ได้ที่จะมองหน้าของเธอ ที่ตอนนี้เขาไม่รู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่
“ จื่อเอ๋อ คือ … “
“ ถ้าพี่จะขอฉันแต่งงาน ฉันตกลงค่ะ แต่ว่า ขอให้ห้องเสื้อเข้าที่เข้าทางก่อนนะคะ “ ชายหนุ่มไม่คิดว่าเธอจะตอบกลับมาแบบนี้ แต่ในใจรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก เขายิ้มรับแล้วพยักหน้าให้กับเธอ
ไป๋เฟิ่งจื่อเธอไม่ได้สนใจเขาที่ฐานะ ไม่ได้สนใจว่าเขาจะมีชาิตตระกูลแบบไหน เธอสนใจที่ความซื่อสัตย์ที่เขามีต่างหาก ถ้าเขายากจนเธอก็จะนำพาความร่ำรวยมาให้เขาเอง เพราะฉะนั้นการที่แม่ของเขาเอ่ยแบบนั้นเธอไม่สนใจหรือทุกข์ใจสักนิด
” งั้นไปกินอาหารกันเถอะค่ะ พี่ไม่ต้องคิดมาก สำหรับฉัน ความรัก ความเข้าใจ และที่สำคัญความซื่อสัตย์ที่เรามีให้กันมันเพียงพอแล้วค่ะ ต่อให้พี่ไม่ใช่หมอหลี่ ฉันก็ยังจะแต่งงานกับพี่ค่ะ “ เธอเอ่ยบอกพ
