สายน้ำตื่นขึ้นมาพร้อมกับเหงื่อที่ไหลโทรมกายเพราะฝันเดิมๆแบบนั้นซ้ำๆเหมือนทุกๆคืนตั้งแต่คืนแรกที่มาเยือนต่างถิ่น ถึงแม้จะแอบหวั่นใจแต่ก็ไม่สามารถปริปากบอกใครได้แม้กระทั่งทศพลเองก็ตาม ดีไม่ดีรายนั้นอาจจะหาว่าเธอเพ้อละเมอไปเองมากกว่า สิ่งที่หญิงสาวจะทำได้เพื่อความสบายใจก็คือการสวดมนตร์ก่อนนอนในทุกๆคืนถึงแม้มันจะไม่ช่วยให้ฝันร้ายหายลงก็ตาม จวบจนกระทั่งวันแรกของการฝึกงานมาถึง
หญิงสาวอยู่ในชุดยูนิฟอร์มสีฟ้าดูสะอาดตา ผมสีดำขลับถูกมัดรวบไว้เรียบร้อย หลังจากผ่านการปฐมนิเทศน์ในช่วงเช้าแค่เวลาสั้น ทั้งสายน้ำและทศพลจึงต้องแยกย้ายกันไปทำงานกันคนละแผนกจะเจอกันก็แค่ตอนพักทานข้าวเที่ยงเท่านั้น
“นี่เป็นตารางงานที่เธอจะต้องสลับกับพนักงานคนอื่นนะ” ซังมี หัวหน้าแผนกแม่บ้านยื่นเอกสารการทำงานส่งให้หญิงสาวดูคร่าวๆ พลางมองสำรวจการแต่งกายของพนักงานคนใหม่ดูอีกครั้งเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีอะไรขาดตกบกพร่อง จนกระทั่งสา
