เสียงเตือนเด้งเข้าทำให้สายป่านที่กำลังนั่งสัปงกอยู่ข้างเตียงคนไข้ต้องลืมตาเปิดมันดูอย่างเลี่ยงไม่ได้ หลังจากที่อาสามาผลัดเวรกับนทีผู้เป็นบิดาเพื่อจะเฝ้าไข้เตมินทร์ที่เพิ่งออกจากห้องผ่าตัดมาพักฟื้นในห้องพิเศษแทน
“ใครทักมาเหรอ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่” คนที่กำลังนอนเป็นผักอยู่บนเตียงเอ่ยถามพลางชะโงกหน้าเพื่อจะมองข้อความที่ใครบางคนส่งมาด้วยความอยากรู้
“พี่น้ำส่งรูปมา ดูสิ” สายป่านรีบจิ้มนิ้วกดขยายภาพที่สายน้ำส่งมาให้แล้วยื่นมันไปให้เตมินทร์ดู
เป็นภาพที่หญิงสาวสวมชุดเดรสสีขาวกำลังส่งยิ้มให้กล้องอยู่บนสะพานเปลี่ยนสี เมื่อดูเสร็จสายป่านจึงไม่รอช้าที่จะกดวิดิโอคอลหาสายน้ำในทันที
(อันยอง น้องพี่ อยู่ไหนเนี่ย) เสียงใสตอบกลับมาจากปลายสาย
“อยู่โรงพยาบาลค่ะพี่ มาเฝ้าไข้คนอวดเก่ง” คนตัวเล็กเบี่ยงกล้องไปยังอีกคนที่นอนหน้าบอกบุญไม่รับเพราะยังปวดแผล
(คุณเตเป็นไงบ้างคะ แล้วรู้หรือเปล่าว่าเป็นฝีมือใคร)
“ก็พว
