Episode 1

1184 Words

Episode 1 "ซวยละ! สายแล้ว" ฉันเอ่ยออกมาด้วยความเร่งรีบทันที เมื่อเห็นว่านาฬิกาข้อมือตอนนี้มันใกล้จะเจ็ดโมงครึ่งแล้ว ก็ฉันมีสัมภาษณ์งานตอนแปดโมงครึ่งนะสิ จะสายไม่ได้เด็ดขาด ถ้าเกิดสาย... บริษัทคงจะไม่จ้างงานฉันแน่ๆ! "เมลโล่ พี่ไปทำงานก่อนนะ" ฉันเอ่ยบอกน้องสาวสายเลือดเดียวกันของตัวเอง เมื่อเห็นว่าเธอยังอาบน้ำอยู่ และน้องสาวคนรองของฉันเมื่อหันไปมองเธอก็กำลังทานอาหารเช้าอยู่ "วันนี้พี่ไปสัมภาษณ์งานเหรอ?" โมเน่ต์ น้องสาวคนรองสายเลือดเดียวกันของฉันเอ่ยถามขึ้น "จ๊ะ พี่ไปก่อนนะ" ฉันยิ้มหวานให้กับน้องสาวคนรอง ก่อนจะลูบหัวเธอเบาๆ แล้วหยิบกระเป๋าถือของตัวเองไป จากนั้นฉันก็ไม่รีรอที่จะขับรถไปบริษัทที่ฉันต้องสัมภาษณ์งานทันที... สวัสดีค่ะ! ฉันขอแนะนำตัวสักหน่อย เผื่อใครยังไม่รู้จักฉันมาก่อน อ๊ะ! แต่ถ้าหลายๆคนถ้าเคยอ่านเรื่องราวความรักของน้องสาวฉันทั้งสองอาจจะรู้จักฉันเป็นอย่างดีก็ได้ใช่มั้ยละ เอาละ ฉันขอพื้นที่แนะนำตัวสักหน่อย อะแฮ่ม! ฉันชื่อ มิล่า เป็นพี่สาวคนโตของครอบครัว ครอบครัวของฉันมีพี่น้องสามคน และทุกคนล้วนเป็นผู้หญิงกันหมด โมเน่ต์เป็นน้องสาวคนรอง ส่วนเมลโล่เป็นน้องสาวคนสุดท้อง พวกเราสามคนอายุห่างกันไม่มากเท่าไหร่ ถึงเมื่อก่อนครอบครัวเราอาจจะไม่อบอุ่นนัก และเราสามคนพี่น้องก็อาจจะมีเรื่องทำให้บาดหมางกันอยู่มากพอควร แต่ตอนนี้พวกเราได้ปรับความเข้าใจกันเรียบร้อย เราสามคนพี่น้องเลยกลับมารักใคร่กลมเกลียวกันอีกครั้ง ซึ่งในฐานะพี่คนโตฉันรู้สึกปลาบปลื้มดีใจมากๆเลยที่น้องสาวสองคนของฉันเมื่อมีปัญหาอะไรมักจะมาปรึกษาฉันตลอด และฉันก็ให้คำปรึกษาพวกเธอทั้งสองเป็นอย่างดี สมกับเป็นพี่สาวคนโตของบ้านเลยใช่มั้ยละ จริงสิ! เกือบลืมบอกเรื่องสำคัญเลย ฉันอายุ 24 ค่ะ เพิ่งจบการศึกษาที่มหาลัยเมื่อปีที่แล้ว ตอนนี้เลยว่างงานสุดๆ และเมื่อไม่กี่วันก่อนรุ่นพี่ที่ฉันรู้จักได้เลื่อนขั้นเป็นประธานบริษัท เขาก็เลยชวนฉันให้มาสมัครงานทำหน้าที่เลขา ฉันก็ตอบตกลงอย่างไม่ต้องคิด ได้งานแบบนี้ทั้งทีใครจะยอมปล่อยไปละ แถมยังได้ใกล้ชิดกับรุ่นพี่ที่ฉันรักและเคารพด้วย... สักวันฉันจะต้องทำให้รุ่นพี่คนนี้มาหลงรักฉันให้จงได้ แต่คงจะยากจริงๆนั่นแหละค่ะ "สวัสดีค่ะ ฉันนัดกับท่านประธานไว้ว่าจะมาสัมภาษณ์งานค่ะ" ฉันบอกพี่พนักงานที่อยู่ด้านล่างของบริษัท เขาพยักหน้าเล็กน้อยให้ฉันก่อนจะพิมพ์อะไรยึกยักๆลงไปในคอม "ท่านประธานบอกให้ขึ้นไปที่ชั้นยี่สิบเอ็ดค่ะ" เสียงหวานใสของพนักงานเอ่ยดังขึ้น "ขอบคุณค่ะ" ฉันยิ้มให้เขาเล็กน้อยก่อนจะรีบขึ้นลิฟต์ไปทันที "ฟู่วววว... ขอให้ฉันสอบสัมภาษณ์ผ่านด้วยเถอะ "สวัสดีค่ะท่านประธาน" ฉันเอ่ยขึ้นทันทีเมื่อเข้ามาอยู่ในห้องของรุ่นพี่เรียบร้อยแล้ว และรุ่นพี่ก็เป็นท่านประธานบริษัทอยู่ ทำให้ฉันต้องเรียกเขาว่าประธาน จะเรียกรุ่นพี่เหมือนที่เราเคยสนิทกันไม่ได้ "ดีใจจังเลยนะที่มิล่ามาสมัครงานที่นี่" รุ่นพี่ยิ้มให้ฉันอย่างจริงใจ ก่อนจะเปิดแฟ้มเอกสารที่ฉันเตรียมมา "อะ...เอ่อ เป็นยังไงบ้างค่ะท่านประธาน" ฉันถามรุ่นพี่ออกมาอย่างเกร็งๆ "ไม่ต้องเรียกท่านประธานก็ได้จ๊ะ เรียกรุ่นพี่เหมือนตอนเราเรียนมหาลัยด้วยกันเถอะ" รุ่นพี่ยิ้มกว้างให้กับฉัน รอยยิ้มของรุ่นพี่ทำให้หัวใจของฉันมันสั่นไหวจริงๆ... ไม่รู้เมื่อไหร่ที่ฉันตกหลุมรักรุ่นพี่แบบนี้ คนที่กำลังนั่งอยู่ตรงโต๊ะทำงานประธานบริษัท คือรุ่นพี่ที่เรียนมหาลัยเดียวกันกับฉัน และยังเป็นคนที่ฉันสนิทด้วยมากๆ เขาช่วยเหลือฉันทุกอย่างไม่ว่าจะการเรียน กิจกรรม ฉันผ่านทุกอย่างมาได้ก็เพราะรุ่นพี่... อ๊ะ! ฉันยังไม่ได้บอกชื่อรุ่นพี่เลยสินะ เอาแต่เรียกรุ่นพี่ๆอยู่ได้ ที่จริงรุ่นพี่ก็มีชื่อเหมือนกัน เธอชื่อว่า 'น้ำอบ' ใบหน้าของเธอหวานคมดุสวยดั่งราชินีน้ำแข็ง นี่แหละที่ทำให้ฉันหลงรักเธอจนถอนตัวไม่ขึ้น "เอาละ พี่ดูประวัติ ความสามารถเราทั้งหมดแล้ว จะไม่รับไว้ก็เสียดายแย่ ตั้งแต่วันพรุ่งนี้ไปให้เรามาเริ่มทำงานเป็นเลขาส่วนตัวของพี่ได้เลย" พี่น้ำอบเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะยื่นแฟ้มประวัติของฉันส่งคืน "จะ...จริงเหรอค่ะ ดีใจจังเลยค่ะ รุ่นพี่รับฉันเข้าทำงานแล้ว! " ฉันบอกออกมาด้วยความดีใจ ในใจนี่แทบจะกรี๊ดกร๊าดแล้ว "ฝากตัวด้วยนะเลขาหน้าใหม่ อย่าทำให้พี่ผิดหวังละ" พี่น้ำอบเอ่ย ก่อนจะตบบ่าฉันเบาๆอย่างเป็นมิตร "ขอบคุณนะคะรุ่นพี่ ที่ให้ฉันทำงานที่นี่" "พี่ยินดีจ๊ะ พี่ไม่ปล่อยเราให้ไปทำงานที่อื่นแน่ๆ" พี่น้ำอบกระตุกยิ้มที่มุมปาก "อยากไปเดินเล่นรอบๆบริษัทของพี่ไหม เดี๋ยวพี่พาเดินชม?" "อะ...เอ๋ ได้เหรอค่ะ จะเป็นภาระพี่รึเปล่า" ฉันถามออกมาด้วยความเกรงใจ พี่น้ำอบส่ายหน้าก่อนจะจับมือฉันให้ลุกขึ้นเดินตามเขาออกไป กะ...กรี๊ดดด! เขินจังเลย พี่น้ำอบจับมือฉันด้วย ทุกๆคนคงจะรู้อยู่แล้วใช่มั้ยละว่าพี่น้ำอบเป็นผู้หญิง ใช่! ฉันชอบผู้หญิง ความลับที่ฉันปกปิดมาตลอดไม่กล้าบอกใครก็คือเรื่องที่ฉันเป็นเลสเบี้ยน ชอบผู้หญิงด้วยกัน ทำให้ฉันไม่ชอบผู้ชาย และเกลียดการเข้าใกล้ผู้ชายแบบสุดๆ หรือบอกได้อีกนัยนึงว่าฉันเป็นโรคเกลียดผู้ชายค่ะ! ผู้ชายเป็นสิ่งมีชีวิตที่ขยะแขยง ถ้าทำได้ละก็ฉันก็ไม่อยากจะอยู่ใกล้เลยสักนิดเดียว "มิล่าคงรู้อยู่แล้วใช่มั้ยว่าบริษัทพี่ทำเกี่ยวกับอะไหล่รถยนต์ส่งออกต่างประเทศ แต่ไม่ได้ผลิตรถยนต์" พี่น้ำอบเอ่ยขณะพาฉันเดินชมรอบๆบริษัท "รู้ค่ะ ฉันศึกษามาดีพอควรเลยละ" ฉันบอกออกมาอย่างมั่นใจ "พี่ดีใจนะที่เราเลือกมาทำงานกับพี่จริงๆ" "ฉันก็ดีใจมากๆเหมือนกันค่ะที่พี่เลือกฉันให้เป็นเลขาส่วนตัวของพี่!" "จากนี้ตั้งใจทำงานให้เต็มที่นะ พี่เชื่อว่าคงมีเรื่องที่สนุกไม่น้อยเกิดขึ้นกับเราสองคน ^^"

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more