Ep.9

1316 Words

“เสร็จรึยัง?” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถาม สายตามองดูคนตัวเล็กบรรจงเติมลิปกลอสบนริมฝีปากบางอย่างใจเย็น “เสร็จแล้วค่าา~....เอ่อ” เสียงหวานลากยาวหยอกล้ออย่างลืมตัว ก่อนจะได้สตินึกได้ว่าเธอกับเขาไม่ได้สนิทกัน“...ขอโทษค่ะ” วีด้าก้มหน้างุดรีบเก็บแท่งลิปใส่กระเป๋าสะพายข้าง “ขอโทษทำไม..เธอไม่ได้ทำอะไรผิด” จบคำ มือหนาเปิดประตูลงจากรถ ตามด้วยวีด้า ก้าวเท้าไปยืนเคียงข้างแล้วเดินเข้าไปในคลับพร้อมกัน ทว่า เดินผ่านประตูเข้ามาด้านในมีกลุ่มคนแน่นขนัด ทำให้วีด้าที่เดินใกล้ธามไทในคราแรก ถูกเบียดเสียดจนเริ่มออกห่างจากชายหนุ่ม ธามไทเห็นอย่างนั้นจึงเอื้อมมือหนาจับข้อมือเล็กไว้ รั้งให้เธอเข้าใกล้ตัวอีกครั้ง “คนเยอะ เดินระวังหน่อย” สายตาคู่สวยเพ่งมองมือเขาที่จับมือเธอไว้ไม่ปล่อย กระทั่งถึงโต๊ะๆหนึ่งเขาจึงยอมผละออก ในโต๊ะมีเจ๊โมเดล เจ๊เนเน่ นั่งอยู่กับผู้ชายอีกสาม พูดได้เต็มปาก'หล่อทุกคน' “ด้ามานั่งข้างเจ๊” “ค่ะ” ฉันนั่งลงบนโซฟาตัวยาวข้างเจ๊โมเดลถัดไปเป็นเจ๊เนเน่ ฝั่งตรงข้ามเป็นผู้ชายสามคนนั้น ส่วนคุณธามไทนั่งโซฟาเดี่ยวหัวโต๊ะข้างฉัน “ไม่คิดจะแนะนำคนสวยให้พวกกูรู้จักหน่อยหรอวะไอ้ธาม” หนึ่งในนั้นเอ่ยขึ้นยิ้มๆ คงเป็นกลุ่มเพื่อนของเขาสินะ ฟังจากสรรพนามที่ใช้เรียกฉันพอเดาได้ ธามไทพ้นลมหายใจหนักๆให้กับความสอดรู้สอดเห็นของเพื่อน แต่ก็ยอมเอ่ยแนะนำให้ทั้งสองฝ่ายรู้จักกัน “นี่วีด้า เป็นพรีเซนเตอร์คนใหม่ของโรมแรมกู...” แม้จะยังไม่ได้เซ็นสัญญาก็เถอะ ประโยคหลังเขาทำเพียงคิดในใจเท่านั้นไม่ได้พูดออกเสียงแต่อย่างใด“....วีด้า นี่ คูเปอร์ คนนั้นทอย แล้วก็เซอร์เวย์เจ้าของคลับน้องชายเจ๊เน่” “ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ” “ครับ...” สามหนุ่มตอบรับเป็นเสียงเดียวกันด้วยท่าทีเป็นมิตร “แก้วด้า เจ๊ชงเหล้าให้เองกับมือ รับรองว่าเด็ด” โมเดลยื่นแก้วใสมีน้ำสีอำพันเจือจางด้วยมิกเซอร์ให้ “ขอบคุณค่ะ” “มาๆชนๆให้กับมิตรภาพของเรา” “เย้...แด่มิตรภาพ” แก๊ง!! เสียงแก้วเหล้าหลายใบกระทบกัน ครั้งแล้วครั้งเล่าไม่หยุดพัก เมื่อไม่มีใครห้ามใครทุกคนในโต๊ะพากันยกขึ้นดื่ม กระทั่ง คูเปอร์ขอตัวกลับก่อนเพราะหวานใจโทรมาตาม ทอยเองต้องกลับด้วยเพราะต้องขับรถให้เจ้านายในคราบเพื่อนสนิท “เจ๊พอก่อน เดี๋ยวได้เมากันหมด” ธามไทเอ่ยห้าม ขนาดเขาเป็นผู้ชายยังหน้าตึงขนาดนี้ ขืนปล่อยให้ดื่มต่อ มีหวังได้แบกสามสาวกลับบ้านแน่ “เจ๊ดึกมากแล้วนะ กลับได้แล้วมั้ง ถ้าแด๊ดรู้เข้าจะยุ่ง” เซอร์เวย์บอกพี่สาว “เวย์ ห้าม บอกแด๊ด เด็ดขาด~” “ไม่บอกก็ได้ แต่เจ๊ต้องกลับ เดี๋ยวผมให้คนไปส่ง ทิ้งรถไว้ที่นี่...." "ห้านาที" " อืมๆ...ไอ้ธามกูจะไปเข้าห้องน้ำไปด้วยมั้ย?” “อืม....เดี๋ยวมา” คำแรกเขาตอบเพื่อน แล้วหันมาบอกวีด้านั่งใกล้กัน เมื่อเห็นว่าเธอพยักหน้ารับจึงก้าวเดินตามเซอร์เวย์ออกไป “คืนนี้เจ๊คงต้องกลับก่อน ไว้นัดเจอกันใหม่นะ” เนเน่พูดบอกนางแบบสาวรุ่นน้อง เป็นที่รู้กันในกลุ่มเพื่อนพี่น้องว่าแด๊ดเดย์ไนท์ห่วงลูกสาวมากแค่ไหน ถึงแม้จะมาเที่ยวที่คลับของน้องชายผู้เป็นพ่อก็ยังห่วงอยู่ดี “ค่ะ คืนนี้ด้าสนุกมาก~~” วีด้ายิ้มหวานให้ ฉันรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ ทั้งเจ๊โมเดลเจ๊เนเน่คุยสนุกเป็นกันเองมาก เหมือนกับว่าเราสนิทกันมานานยังไงอย่างงั้น “ด้าเจ๊ถามอะไรหน่อยได้มั้ย” โมเดลเอ่ยขึ้นมาบ้าง พลางชะเง้อคอมองซ้ายมองขวา “ได้ค่ะ” “ด้าเป็นอะไรกับธามหรอ” เธออยากถามตั้งแต่ที่ร้านอาหารแล้ว แต่ไม่มีโอกาส ดูท่าทางน้องชายเธอเทคแคร์วีด้ามากๆ อย่างที่คนเป็นพี่สาวอย่างเธอไม่เคยเห็นมาก่อน “เอ่อ....” แล้วฉันควรตอบยังไง ในเมื่อเราไม่ได้เป็นอะไรกันแค่ทำงานร่วมกันก็แค่นั้น อาจจะเคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้ง แต่นั่นเป็นเพราะเราต่างคนต่างเมา และส่วนหนึ่งเป็นเพราะฉันต้องการเอาคืนเขา “ไม่เป็นไรไม่ต้องตอบก็ได้ เจ๊เข้าใจ ก่อนกลับเรามาดื่มอีกซักแก้วดีกว่า” เนเน่รับหน้าที่ชงเหล้าให้ และอาศัยช่วงวีด้าเผลอหันมองไปทางอื่น ใส่บางอย่างผสมลงไปในแก้ว การกระทำของเธอตกอยู่ในสายตาของธามไททั้งหมด แต่เขากับเซอร์เวย์กลับห้ามไม่ทัน สาวเท้าเดินมาถึงโต๊ะก็ตอนที่ทั้งสามคนยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มจนหมด “เจ๊สองคนกลับก่อนนะ โชคดีนะธาม” โมเดลโบกมือลา ยกยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจผลงาน ก่อนจะจับมือเนเน่พากันเดินออกไปจากตรงนั้น “แสบชิบหาย...เอาไงต่อไอ้ธาม?หรือจะให้กูช่วยวีด้า ได้นะ” “ไม่ต้องเสือก!” “อะไรหรอคะ?” พวกเขาหมายความว่าไง ช่วยฉันทำไม ฉันไม่ได้เป็นอะไรซักหน่อย “ไม่มีอะไรครับ วีด้ารีบกลับไปกับไอ้ธามเถอะ เดี๋ยวไม่ทัน” “ไม่ทัน?” คิ้วเรียวสวยขมวดมุ่นให้กับคำพูดกำกวมของอีกฝ่าย ไม่ทันอะไร?หรือเขาหมายถึงสัญญาที่ฉันต้องเซ็นร่วมกับคุณธามไท ต้องใช่แน่ๆ “หึหึ...เอาเป็นว่ารีบกลับเถอะ” “กูกลับก่อน ไว้เจอกัน” ธามไมจับมือบางรั้งให้สาวเจ้าเดินตามออกมายังลานจอดรถ มืออีกข้างที่ว่างกดปลดล็อครถ เปิดประตูให้เธอขึ้นไปนั่งก่อนจะรีบพาตัวเองไปยังฝั่งคนขับ “คุณ แอร์รถไม่เย็นหรอคะ หรือว่าเย็นได้แค่นี้” วีด้าเริ่มกระสับกระส่ายอยู่ไม่สุข เหงื่อเม็ดเล็กผุดตามกรอบหน้า มือบางยกขึ้นปาดออกอย่างลวกๆ “ร้อนหรอ?” เอ่ยถามไปอย่างนั้น ทั้งที่รู้ถึงสาเหตุ มือหนาละจากพวงมาลัยรถ ปรับเพิ่มแรงลมและลดอุณหภูมิลง เหอะ!ไม่ว่าแก๊งนี้ไปเยือนที่ไหน ต้องมีใครคนใดคนหนึ่งโดนยา ใช่!วีด้าโดนยาปลุกเซ็กส์และไม่ต้องสืบหาตัวการให้ยุ่งยาก ยานั่นเป็นของแพนพายแน่นอนเพราะอาเพทายพ่อของเธอเป็นเจ้าของธุรกิจรับช่วงต่อจากอาคิม “พาฉันมาที่นี่ทำไมคะ” ที่นี่ไม่ใช่โรงแรมของเขาและไม่ใช่คอนโดฉันเช่นกัน สายตาคู่สวยกวาดมองรอบบริเวณลานจอดรถด้วยท่าทีสงสัย ภายในร่างกายตอนนี้ร้อนรุ่มจนเธออย่างจะแช่น้ำระบายความร้อนระอุให้ทุเลาเบาลง “เพนท์เฮาส์ผมเอง ลงมาเร็ว” ไม่รู้อะไรดลใจให้เธอทำตามคำบอกอย่างไม่มีข้อแม้ คงเพราะอาการผิดแปลกที่เกิดขึ้นอย่างไม่เคยเป็น วีด้าเดินตามธามไทเข้ามาในลิฟท์ส่วนตัว ไม่นานก็เปิดออกสู่ห้องโถงกว้างตกแต่งด้วยฟอนิเจอร์หรูหราคุมโทนสีทึบทั้งหมด บ่งบอกตัวตนเจ้าของได้เป็นอย่างดี เข้ามาด้านในอาการของเธอเริ่มหนักขึ้น แต่ก็ยังพยายามฝืนนั่งบนโซฟา แขนเรียวเล็กกอดตัวเองไว้แน่นก้มหน้างุดอย่างสกัดกั้นอารมณ์ “ไหวมั้ย?” เสียงทุ้มเอ่ยถามอย่างใจเย็น พลางนั่งลงข้างเธอ สายตาคมจ้องมองไม่ละไปไหน

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more