ขอแค่ได้รัก(น้ำใส&วาโย)

ขอโทษ

น้ำใส

ปัจจุบัน...

เธอเดินกลับมาถึงบ้านด้วยสภาพเปียกปอนไปทั้งตัวเธอรีบเดินกลับเข้าไปในตัวบ้านและปิดประตูลงกลอน ก่อนจะเข้าห้องนอนเพื่ออาบน้ำสระผม และไม่ลืมที่จะกินยาลดไข้ บ้านหลังที่เธออยู่ตอนนี้อยู่ในบริเวณบ้านของเขานั่นแล่ะมันเป็นบ้านหลังเก่าของแม่เขานั่นเองแต่ตอนนี้ไม่มีใครอยู่

แต่ถึงเธอจะได้ชื่อว่าเป็นภรรยาของเขา แต่เธอก็ไม่ได้รับอนุญาตให้อยู่บนตึกใหญ่ร่วมกันกับเขา

มันคือข้อตกลงระหว่างเธอกับเขาเพราะไม่งั้นเธอก็ต้องออกไปอยู่ที่อื่น ซึ่งเธอก็ทำตามแต่โดยดีและเธอเองก็ไม่เคยเรียกร้องอะไรจากเขาเลย เขาให้อยู่ตรงไหนเธอก็อยู่ได้ทั้งนั้น ทุกคนอาจจะไม่เข้าใจว่าเธอกับเขาทำไมถึงได้เป็นสามีภรรยากันทั้งที่เห็นๆ กันอยู่ว่าเขาเกลียดเธอมากขนาดไหน ถ้าไม่เกลียดเขาคงไม่ผลักเธอตกลงไปในสระน้ำหรอกจริงมั้ย

เรื่องของเรื่องก็คือความเห็นแก่ตัวของตัวเธอเอง

ย้อนกลับไปสามเดือนก่อน คณะของเธอได้จัดกิจกรรมทุกคนลงความเห็นกันว่าจะเดินทางไปทำกิจกรรมกันที่หมู่บ้านชาวประมง

ทุกอย่างดำเนินไปได้ด้วยดี จนกิจกรรมสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี และในวันสุดท้ายทุกคนก็พากันนั่งกินเลี้ยงริมทะเลใกล้บ้านพัก เหล้าเบียร์จัดเต็มกันมาก เพื่อนร่วมคณะทุกคนที่มาทำกิจกรรมต่างก็กินเลี้ยงกันอย่างสนุกสนาน เว้นแค่เธอเท่านั้นที่ไม่ได้แตะของมึนเมา เพราะเธอมีบางอย่างที่ต้องทำ และมันต้องทำให้สำเร็จ เธอมองไปที่วาโย ขณะนั้นเขาก็เริ่มจะเมาแล้วล่ะ เพราะเขากับเพื่อนๆ เล่นเกมส์อะไรกันสักอย่างหากใครแพ้ก็ต้องดื่มเหล้าเพียวๆ ส่วนเธอก็นั่งร่วมวงอยู่ด้วยแต่ไม่ได้ดื่มอะไรนอกจากน้ำอัดลม

จนเวลาล่วงเลยผ่านไปเกือบตี2 กลุ่มเพื่อนของเขาหลายคนก็ทยอยพากันกลับห้องบ้าง ทั้งแสงเหนือและเปรม บางคนก็เมาฟุบหลับอยู่ลงตรงนั้นก็มี ส่วนเขาเธอพยุงเขาเพื่อจะพากลับไปยังห้องพัก ซึ่งตอนนี้เขาเดินแทบไม่ไหวแล้วล่ะ และไม่ได้สนใจว่าใครกำลังพาตัวเองกลับห้อง ถ้าเขายังมีสติอยู่ไม่มีทางที่เธอจะได้ใกล้ชิดเขาแบบนี้แน่นอน เขาหวงตัวยิ่งกว่าอะไรใครๆ ก็รู้ดี ผู้หญิงในมอพยายามที่จะได้ใกล้ชิดเขาแต่เขาก็ทำเมินไม่สนใจไม่มองใครและไม่เคยให้ความหวังใครด้วย ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เธอได้ใกล้ชิดเขามากที่สุดตั้งแต่รู้จักเขามา ดูเขาตอนนี้สิ ตลกดีเหมือนกันนะเวลาเมาๆแบบนี้ใบหน้าแดงก่ำแถมพูดจาไปเรื่อยไม่เหมือนคนเดิมที่เธอเคยรู้จักสักนิด พอเธอปล่อยให้เขาเดินเองก็เดินไปข้างหน้าสองก้าวถอยหลังหนึ่งก้าว แล้วก็เซไปเซมาตลอดทาง ดีที่ไม่ล้มลงไปกองกับพื้น สุดท้ายเธอก็พาเขากลับถึงห้องพักแต่ไม่ใช่ห้องของเขาหรอกนะ มันเป็นห้องพักของเธอเอง

เธอไขกุญแจเข้าไป เธอพยุงเขาไปยังที่นอน และเริ่มถอดเสื้อผ้าของเขาออกเพื่อเช็ดตัวให้เขา ถ้าให้นอนในสภาพเสื้อเหม็นเหล้าแถมยังมีแต่เศษทรายอีกแบบนี้คงนอนไม่สบายตัวแน่ๆ ถ้าถามว่าเธอกำลังจะทำอะไร เธอบอกให้ก็ได้นะ ว่าเธอกำลังจะทำเรื่องที่ผู้หญิงดีๆไม่ทำกันมันเป็นอะไรที่ไร้ยางอายสิ้นดีมันอาจจะเป็นความคิดที่งี่เง่าไร้สาระ แต่เธอก็ยังจะทำ ขอโทษนะถ้าใครจะบอกว่าเธอเลวเธอร้าย

"ขอโทษนะโย เราจำเป็นจริงๆ"