เช้าวันต่อมา เย่วซินรู้สึกตัวตื่นขึ้น เธอนอนมองหน้าผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีเธอเต็มตัว เธอย้อนกลับไปคิดถึงเมื่อคืนที่สามีเธอรีบเข้ามาในห้องพอเธอถามว่าพี่จะรีบวิ่งมาทำไม คำตอบของเขาทำให้เธออดขำไม่ได้
‘ก็หนิงหนิงบอกว่าถ้าหากยังไม่เลิกดื่ม จะให้นอนนอกบ้าน พี่กลัวว่าน้องจะให้นอนนอกบ้านเลยรีบวิ่งเข้ามา’
เธออดขำไม่ได้กับคำพูดใสซื่อของสามี แต่ว่านะเวลาต่อมาเธอแทบอยากจะให้สามีออกไปนอนนอกบ้านเสียจริง ๆ คนอะไรกินไม่รู้จักอิ่ม ไม่ถนอมเมียตัวเองเลย เธอไม่เข้าใจว่าทำไมผู้ชายที่นิ่ง ๆ เงียบ ๆ ไม่ค่อยจะคุยแต่พอเรื่องอย่างว่ากลับกลายเป็นหมาป่าที่หิวโซ กินไม่รู้จักบันยะบันยัง
จับเธอพลิกหน้าพลิกหลัง จนเธอระบบไปหมด และที่สำคัญ คำว่าอีกครั้ง, ครั้งเดียว, ครั้งสุดท้ายแล้ว ไม่มีในพจนานุกรมของสามีเธอ แต่ก่อนที่จะคิดอะไรไปมากกว่านี้ เธอหยิบยาแก้ปวด ยาแก้อักเสบ ออกมาจากมิติ ไม่อย่างนั้น
