“นี่ถึงขนาดพากันมาขนของเลยเหรอ ไม่รู้ว่าจะเอาอะไรที่ไม่ใช่ของตัวเองไปหรือเปล่า”
นั่นไง เย่วซินคิดในใจ ก่อนจะหันไปมองหน้าพี่ซีห่าวของเธอ เธอส่ายหน้าให้ซีห่าวประมาณว่าน้องจัดการเองพี่อยู่เฉย ๆ
ห่าวอู๋มองไปยังน้องสาว เขาได้สบตากับเธอเพื่อสื่อให้รู้ว่าหากเกิดอะไรขึ้นพี่จะปกป้องน้องเอง เย่วซินเมื่อเห็นแบบนั้นกำลังใจเธอมาเต็มเปี่ยม ก่อนจะตอบกลับแม่เลี้ยงของซีห่าว
“สวัสดีว่าที่คุณแม่เลี้ยง ไม่ทราบว่าคุณมีอะไรข้องใจหรือคะ ถึงได้ถามแบบไม่คิด หรือว่าคิดแล้วถึงได้ถามแบบนี้” เย่วซินพูดจบหันกลับไปคุยกับพ่อหยางเจียงอีกครั้ง
“พ่อหยางเจียงคะ ฉันต้องขออภัยก่อนถ้าหากว่าคำพูดของฉันมันอาจจะไม่สมควรหรืออาจจะดูปีนเกลียวไปสักหน่อย นั่นก็เพราะฉันก็คงต้องปกป้องคนของฉันเหมือนกัน ตอนนี้คนที่ยืนอยู่ตรงนี้และกำลังช่วยพี่ซีห่าวยกของออกมา นั่นคือพี่ชายฉันพี่ห่าวอู๋ แต่ว่าภรรยาของพ่อหยางเจียงกลับถามขึ้นแบบนี้ไม่เท่า
