บทที่ 2 เตรียมความพร้อม
1254 Words
เช้าวันถัดมา มรกตตื่นอาบน้ำแต่งตัว เพื่อที่จะดำเนินการและจัดเตรียมสิ่งของต่าง ๆ ก่อนที่จะเตรียมไม่ทัน เพราะเธอมีเวลาเพียงแค่สิบห้าวันเท่านั้น หลังจากทำธุระส่วนตัวเรียบร้อยเธอได้ลงมาที่ห้องทำงานที่อยู่ในตัวร้านอาหาร และได้หยิบโทรศัพท์โทรหาทนาย
“สวัสดีค่ะคุณสมพงษ์ วันนี้บ่ายสองโมงคุณสมพงษ์มาเจอกับกตที่ออฟฟิศที่ร้านอาหารได้ไหมคะ” มรกตเอยถามทนาย
“ได้ครับคุณกต บ่ายสองโมงนะครับ” ทนายเอ่ยย้ำเวลานัดอีกครั้ง
“ใช่ค่ะ มาถึงบอกกับพนักงานที่ร้านได้เลยนะคะ เดี๋ยวพนักงานจะพาคุณมาเอง รบกวนด้วยนะคะ”
หลังจากมรกตวางหูจากทนาย มรกตก็ได้โทรหาคุณแม่อุษา แจ้งเรื่องที่เธอจะยกร้านให้กับบ้านเด็กกำพร้าโดยให้แม่อุษาเป็นผู้ดูแล
จากนั้นเธอได้โทรหาเจนนี่ เพื่อนสนิทที่เธอคบกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย เธอบอกเรื่องที่จะขายหุ้นบริษัทให้ ทางเจนนี่เองได้ตอบตกลงทันที เพราะคิดว่ามรกตจะเดินทางไปท่องเที่ยวจริง ๆ เมื่อได้โทรบอกเจนนี่และบอกทางแม่อุษาเรียบร้อยแล้ว มรกตเธอได้โทรไปสั่งงานต่าง ๆ จวบจนถึงเวลานัดหมายกับคุณทนาย
ก๊อก ๆ ๆ “คุณมรกต คุณสมพงษ์มาแล้วค่ะ”
พนักงานได้เคาะประตูเรียกและแจ้งว่าทนายเดินทางมาถึงแล้ว
“เชิญเข้ามา”
มรกตเอ่ยออกไปพร้อมกับประตูถูกเปิดออกมาโดยพนักงานเดินเข้ามาพร้อมกับทนาย
“สวัสดีครับคุณมรกต” ทนายสมพงษ์เอ่ยทัก
“สวัสดีค่ะคุณสมพงษ์ เข้าเรื่องเลยนะคะ คือกตอยากจะขายหุ้นบริษัททั้งหมดให้กับเพื่อนของกตน่ะค่ะ และจะโอนร้านอาหารนี้ให้กับแม่อุษา คุณแม่ที่บ้านเด็กกำพร้า รบกวนคุณสมพงษ์ช่วยจัดเตรียมเอกสารและจัดการให้กตด้วยนะคะ”
มรกตได้พูดความต้องการของเธอออกไปทันทีที่ทนายนั่งตรงหน้าเธอเรียบร้อยแล้ว
“ส่วนรายละเอียด และรายการทรัพย์สินที่เหลือ มรกตได้ลิสต์ รายการในเอกสารนี้เรียบร้อยแล้วค่ะ”
เธอพูดจบก็ได้ยื่นซองเอกสารที่มีรายละเอียดและข้อมูลสำคัญต่าง ๆ ที่จะต้องใช้ให้แก่ทนาย
ทนายยื่นมือไปรับซองเอกสารพร้อมกับพูดขึ้นว่า
“ได้ครับ แล้วผมจะรีบจัดการให้ครับ ไม่เกินสามวันทุกอย่างจะเรียบร้อยทั้งหมดครับ”
“ขอบคุณมากนะคะ” มรกตเอ่ยขอบคุณ
“อีกสามวันเจอกันค่ะ”
“ได้ครับ อย่างนั้นผมลาเลยนะครับ”
ทนายสมพงษ์เอ่ยลา และเดินออกจากห้องไป
หลังจากที่ทนายออกจากห้อง มรกตก็ได้จดลิสต์ รายการของที่จะซื้อ เธอคิดว่าของแต่ละรายการจะต้องซื้อมากหน่อยเพราะถ้าเธอไปอยู่ในยุค 70 จริง เธอคงไม่ทำงานแลกแต้มแน่ ๆ
เท่าที่เธอเคยอ่านในนิยาย ที่นั่นจะต้องมีตลาดมืดแน่ ๆ ไว้เธอนำของที่เธอเตรียมไว้ในมิติออกไปขายที่ตลาดมืดก่อนละกัน ก่อนที่จะปรับเปลี่ยนนโยบายให้ชาวบ้านสามารถซื้อที่ดิน หรือร้านค้าไว้ทำการค้าได้
เธอลิสต์ รายการอันดับแรกคือของจำพวกเนื้อสัตว์
หมู สันนอก สันคอ หมูสามชั้นอันนี้เอามากหน่อย กระดูกเล้งหมู ซี่โครงหมู ขาหมู สะโพกหมู หมูสไลซ์ ทุกชนิด มีแถมเครื่องในหมูนิดหน่อย
ไก่ ไก่ทั้งตัว อกไก่ น่องไก่ ปีกไก่ ปีกบน ปีกล่าง เครื่องในไก่ เอาเป็นว่าไก่ทุกอย่างที่มีขาย
เป็ด มีเป็ดทั้งตัว และเป็ดที่ชำแหละแล้ว
เนื้อวัว ทุกชนิดที่มีขาย
อาหารทะเล จำพวกกุ้ง ปลา ปลาหมึก หอย เอาทุกชนิดละกัน
มีข้าวสารทุกชนิด ข้าวเหนียวทุกชนิด แป้งสำเร็จรูปต่าง ๆ เครื่องปรุงต่าง ๆ เช่น น้ำมัน น้ำตาล ผงปรุงรสทุกชนิด และยังมีของในหมวดเดียวกันอีกหลายรายการ แต่ละรายการจำนวนมาก
และยังมีผักผลไม้อีกหลายรายการ อาหารทะเลทั้งสดและแห้ง ทั้งยังมีอาหารสำเร็จรูป อาหารกระป๋องต่าง ๆ อีกมากมาย อาหารแทบจะทุกชนิดที่กินได้
รวมไปถึงยารักษาโรคต่าง ๆ อุปกรณ์เครื่องครัวทุกชนิด เครื่องนุ่งห่ม ผ้านวม ผ้าห่ม ทุกขนาด ทั้งแบบหนา แบบปกติคละกันไป
ยังมีผ้าพับหลายสี หลายแบบ มีเสื้อผ้า ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ ทั้งหญิงและชาย คละแบบกันไป มีเครื่องประดับและทองคำ เครื่องใช้ไฟฟ้า อุปกรณ์ไฟฟ้า แผงโซลาร์เซลล์ อุปกรณ์สำหรับสร้างบ้านแทบจะทุกอย่าง
รวมทั้งรถจักรยานแบบต่าง ๆ ที่เหมาะกับยุค มีรถมอเตอร์ไซค์เพิ่มไปอีกด้วย ส่วนรถยนต์ รถพิกอัป รถบรรทุกเธอจะซื้อไปไว้ สำหรับใช้งานอีกด้วยเอาแบบรุ่นคลาสสิกหน่อย กว่าเธอจะลิสต์รายการที่จะซื้อจนครบ เธอใช้เวลามากพอสมควร
“จดรายการที่จะซื้อเสร็จแล้ว เยอะเหมือนกันนะนี่ ใช้กระดาษจดเสียเยอะเลย ใช้ทั้งชาติไม่น่าจะหมด ไม่เป็นไร ใช้ไม่หมดก็เอาไปขาย เดี๋ยวตอนไปซื้อเห็นอะไรที่ไม่ได้จดลงไปในรายการค่อยซื้อเพิ่มละกัน เนอะ”
วันรุ่งขึ้นมรกตเริ่มทำการสั่งซื้อของตามรายการที่ต้องการ มรกตใช้เวลาในการซื้อของตามรายการที่ลิสต์ไว้และมีบางรายการที่ไม่ได้ลิสต์ ไว้ แต่พอไปเห็นก็อดที่จะไม่ซื้อไม่ได้ จนของที่สั่งมาส่งทั้งหมด เธอมีเวลาเหลือแค่สามวัน
สำหรับทรัพย์สินบางอย่างที่คงเหลือ เธอได้ยกให้กับบ้านเลี้ยงเด็กกำพร้าทั้งหมดเพื่อให้เป็นทุนสำหรับค่าใช้จ่ายต่าง ๆ นอกเหนือจากที่ได้ยกร้านอาหารให้กับแม่อุษาไปก่อนหน้านี้ และเงินสดที่เหลือจากการซื้อของ มรกตได้ซื้อเป็นทองคำและอัญมณี
เวลาผ่านไปจนมาถึงวันที่สิบห้า วันสุดท้ายที่ครบกำหนดตามที่ชายชราบอกกล่าวกับมรกตไว้ เมื่อเธอนอนหลับในคืนนี้เธอได้หลับไปตลอดกาลของภพนี้ทันที
“ยายหนู พร้อมแล้วใช่ไหม”
“หนูพร้อมแล้วค่ะคุณตา”
“อย่างนั้นก็ไปเถอะ ตาจะพาไปที่ที่เจ้าควรจะอยู่”
“ได้เวลาแล้ว ตามีของจะให้เจ้า แต่เจ้าจะรับรู้ได้เมื่อเจ้าไปถึงสถานที่แห่งนั้น สิ่งที่ตาให้เจ้านั้น เมื่อใดที่เจ้านำออกมาสิ่งเหล่านั้นจะเพิ่มจำนวนขึ้นเท่าเดิม ใช้เท่าไรจะไม่มีวันหมด จนกว่าอายุขัยของเจ้าจะหมดลง” ชายชราบอกออกไป
“ส่วนแหวนมิตินั้นเจ้าสวมเอาไว้ที่นิ้วได้ตลอดเวลา จะไม่มีใครสามารถมองเห็น หากเจ้าไม่ต้องการให้เห็น ส่วนเรื่องมิติที่เจ้ามีนั้น ถ้าไม่จำเป็นจริง ๆ ก็ไม่ควรจะบอกใคร หรือให้ใครรู้
นอกจากคนที่เจ้าไว้ใจ เพราะความโลภของคนจะเป็นอันตรายต่อตัวเจ้าเอง ไปเถอะจงใช้ชีวิตให้มีความสุขกับครอบครัวใหม่นี้นะยายหนู”
ชายชราได้มอบสิ่งของให้กับมรกตโดยที่มรกตก็ยังไม่รู้ว่าสิ่งนั้นคืออะไร
“ขอบคุณมากค่ะคุณตา”
เธอกล่าวขอบคุณชายชรา พร้อมกับยกมือไหว้ขอบคุณตามแบบฉบับสาวไทยหลังจากกล่าวขอบคุณจบ
- Writer
