บทที่ 8
1164 Words
ชาครียาเคยคิดว่าจะรู้สึกหวาดกลัวเพียงใด หากต้องมายืนอยู่ต่อหน้าลูฟร์ มาเฟียเลือดร้อนที่หยิ่งทะนงตนที่สุด และในตอนนี้ หญิงสาวก็มีคำตอบให้กับตนเองแล้ว
ร่างเล็กสั่นสะท้าน มือไม้เย็นเฉียบ ใบหน้าขาวซีด ดวงตากลมโตหลุบลง ไม่กล้ามองสบตากับดวงตาคมกริบที่กำลังจ้องมองราวกับจะฉีกทึ้งร่างของเธอออกเป็นชิ้นๆ ด้วยดวงตาคู่นี้
ลูฟร์ยิ้มเย็นตรงมุมปาก เมื่อได้ยินดอนโลเรนซาจอมเจ้าเล่ห์ เอ่ยพูดกับลูกสาวด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ เขาทอดสายตาจ้องมองคนตรงหน้าเขม็ง ก่อนจะเป็นฝ่ายเค้นเสียงถามชาครียาบ้าง
“อ๋อ...ชื่อชาครียายังงั้นหรือ เอาสิชาครียา พูดดังๆ ว่าผมข่มขืนคุณหรือเปล่า”
“เอ่อ...เอ่อ...”
ชาครียาอึกอักอยู่ในลำคอ สัญชาตญาณบอกให้รู้ว่าเธอจะต้องถูกตามล่าจากมาเฟียเลือดร้อนคนนี้ หลังจากที่ได้เปล่งวาจาพูดออกไปแล้ว
แม้นรู้ดีว่าเอ่ยโกหกไปแล้ว ต้องได้รับการตอบแทนอย่างสาสมจากการแบล็คเมล์เขาในครั้งนี้ กระนั้นชาครียาก็จำต้องตอบออกไป เพราะเธอต้องการอิสระจากคนที่ทำให้แม่ของเธอต้องฆ่าตัวตาย!
“เขา...เขา...ลูฟร์ คาดิโอร์ เขาเป็นคนข่มขืนฉัน...”
“นรก!” ลูฟร์สบถลั่น หลังจากได้ยินคำตอบที่หลุดออกมาจากคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า
เมื่อชาครียายืนกรานว่าถูกลูฟร์ข่มขืน กอปรกับใบหน้างามที่ยังมีรอยฝ่ามือให้เห็น มุมปากบวมช้ำ มีคราบเลือดแห้งกรัง ส่งให้มาเฟียหลายคนหลงเชื่อกับการแบล็คเมล์ของดอนโลเรนซา
มาเฟียหลายสิบคน เกิดอาการลังเลที่จะลงคะแนนเลือกลูฟร์ให้เป็นดอน ออฟ ดอน เพราะการทำร้ายผู้หญิงถือว่าเป็นการทำผิดกฎอย่างร้ายแรง และที่ผ่านๆ มาไม่เคยมีเหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นด้วย
เฒ่ารอสโซเชื่อว่าเป็นแผนการทำลายลูฟร์ และเขาไม่อาจปล่อยให้จิ้งจอกเจ้าเล่ห์อย่างดอนโลเรนซาเล่นงานลูฟร์ได้สำเร็จแน่
“ถ้าหากลูกสาวของแกยืนกรานว่าถูกลูฟร์ข่มขืน จะต้องมีการตรวจร่างกาย เพื่อเป็นการพิสูจน์ว่าเรื่องที่แกกับลูกสาวปั้นแต่งในวันนี้เป็นความจริงหรือไม่” เฒ่ารอสโซประกาศบอกเสียงดัง และคำพูดของเขาทำเอาดอนโลเรนซาและชาครียาต้องหน้าซีดไปตามๆ กัน
“ไม่จำเป็นก็ได้มั้งดอนรอสโซ ลูกสาวของผมมีสภาพเช่นดั่งที่เห็น ยังเป็นหลักฐานไม่เพียงพอสำหรับการลงโทษดอนลูฟร์อีกหรือ”
ดอนโลเรนซาพยายามขัดขวางทุกวิธีทาง เพื่อไม่ให้ดอนรอสโซทำตามที่เอ่ยพูดออกมา หากจับชาครียาไปตรวจร่างกาย ทุกอย่างก็จบเห่!
“คุณ...คุณพ่อคะ...ชาครียาอยาก...กลับบ้าน”
ชาครียาเอ่ยบอกเสียงตะกุกตะกัก หวาดกลัวสายตาของดอนลูฟร์จนตัวสั่นสะท้าน รู้สึกหายใจติดขัด อยากหนีไปให้พ้นจากสายตาคมกริบ ที่กำลังจ้องมองยิ้มเยาะหยันผ่านดวงตาทั้งคู่อย่างรู้เท่าทันเกมทุกอย่างเป็นอย่างดี
และอาการสั่นเทาเพราะความหวาดกลัวที่ชาครียามีต่อดอนลูฟร์ เข้าทางดอนโลเรนซาทันที พอชาครียากระซิบบอกเสียงตะกุกตะกัก ใบหน้าขาวซีดไร้สีเลือด ก็ยกอาการเหล่านี้มาเป็นข้ออ้างในการเลี่ยงถูกจับไปตรวจร่างกาย
“ทุกท่านคงเห็นแล้วว่าลูกสาวของผมยังหวาดกลัวดอนลูฟร์อยู่ ถ้าดอนลูฟร์เป็นลูกผู้ชายมากพอก็ควรรับผิดชอบการกระทำของตนเอง ด้วยการไม่รับตำแหน่งดอน ออฟ ดอน”
“ไม่ได้! ต้องพาลูกสาวของแกไปตรวจร่างกาย พิสูจน์ว่าลูฟร์ข่มขืนลูกสาวของแกจริง หรือว่าแกแค่สร้างเรื่องหลอกลวงมาทำลายลูฟร์”
ดอนรอสโซหายอมให้ดอนโลเรนซามัดมือชกลูฟร์ด้วยวิธีนี้ไม่
และในขณะดอนรอสโซเป็นเดือดกับการหาข้ออ้างหลีกเลี่ยงการไปตรวจร่างกาย ที่ดอนโลเรนซากำลังทำอยู่ ตัวคนที่ถูกกล่าวหาว่าข่มขืนชาครียา กลับยืนนิ่งเฉย ไม่แก้ต่างให้กับตนเอง ดวงตาคมกริบยังทอดมองชาครียาเขม็ง แม้ร่างบางจะเดินเร็วๆ เข้าไปหลบอยู่ในรถยนต์แล้ว กระนั้นก็ยังจับจ้องมองชาครียาโดยไม่วางตา
“ไม่จำเป็นต้องจับลูกสาวของดอนโลเรนซาไปตรวจร่างกายหรอกครับ ถ้าเธอยืนยันว่าผมข่มขืนเธอ ก็ให้เป็นไปตามนั้น และผมก็เป็นลูกผู้ชายมากพอที่จะไม่รับตำแหน่งดอน ออฟ ดอน”
สิ้นคำพูดของดอนลูฟร์ เกิดเสียงโวยวายแยกเป็นสองฝั่งสองฝ่าย บรรดามาเฟียที่สนับสนุนต้องการให้ดอนลูฟร์ก้าวขึ้นเป็นดอน ออฟ ดอน คนใหม่ ไม่เห็นด้วยกับการตัดสินใจของดอนลูฟร์
ในขณะเดียวกัน มาเฟียอีกกลุ่มหนึ่งที่ไม่ต้องการให้มาเฟียหนุ่มอย่างดอนลูฟร์ ก้าวขึ้นไปอยู่ในตำแหน่งสูงสุดของเหล่ามาเฟีย ต่างก็ยิ้มด้วยความพอใจกับการตัดสินใจสละตำแหน่งของดอนลูฟร์
“ถือว่าเป็นลูกผู้ชายมากพอ ที่ยอมรับผิดในการทำชั่วของตัวเอง” ดอนโลเรนซาเค้นเสียงเยาะหยัน ก่อนจะหันไปพูดกับดอนรอสโซต่อ
“ผมคิดว่าเราควรสรรหาดอนคนใหม่ที่มีคุณสมบัติเหมาะสมกับตำแหน่งดอน ออฟ ดอน มาแทนที่ดอนลูฟร์นะครับ”
ดอนรอสโซกัดฟันด้วยความเจ็บใจ ที่แผนการเล่นงานดอนลูฟร์กำลังเป็นไปตามเกมที่คนชั่วต้องการ อีกทั้งนึกโกรธลูฟร์ ซึ่งเขาไม่รู้ว่ามาเฟียหนุ่มผู้นี้กำลังคิดอะไรอยู่ ถึงยอมให้ดอนโลเรนซาเล่นงานง่ายๆ
“แน่นอน เราต้องหาคนที่เหมาะสมกว่าดอนลูฟร์ แต่! ไม่ใช่ในวันนี้ ขอให้ทุกคนกลับไปก่อน แล้วผมจะแจ้งให้ทราบอีกทีว่าเราจะเลือกดอน ออฟ ดอน คนใหม่ในวันไหน”
คำประกาศของเฒ่ารอสโซ ทำเอาดอนโลเรนซาถึงกับเดือด “พี่น้องมาครบทุกคนแล้ว ทำไมไม่เลือกในวันนี้เลย จะเสียเวลาไปรอเลือกวันหลังทำไม”
“กลับไป ดอนโลเรนซา”
คราวนี้ลูฟร์ออกโรงไล่เอง และไม่ได้ไล่แค่เพียงดอนโลเรนซาเท่านั้น แต่ดวงตาคมกริบได้กวาดมองบรรดามาเฟียทุกคน ไล่คนเหล่านี้ผ่านดวงตาให้ออกไปให้พ้นจากบ้านของเขา
ทุกคนพอจะรู้ฤทธิ์ของมาเฟียเลือดร้อนอย่างดอนลูฟร์ดีว่าหากอยู่ในอารมณ์โกรธกริ้วแล้ว ดอนหนุ่มผู้นี้ไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้น พอถูกลูฟร์ตวาดไล่ กอปรกับดอนรอสโซพยักหน้าส่งสัญญาณบอกให้ทำตามคำสั่งของลูฟร์ บรรดามาเฟียทั้งหลายจึงจำต้องล่าถอยตรงไปยังรถยนต์ของตนเอง
- Writer
