Secretly Love 11: ไม่กินผัก

1572 Words

“เลิกเรียนสักที โอ๊ยยย” เสียงเมลมันโวยวายเมื่อหมดเวลาเรียนเพราะวันนี้เป็นวันที่เราไม่ค่อยอยากเรียนสักเท่าไหร่ “เออ! แม่งจ้องลิเคียวเหมือนจะแดกไปทั้งตัว” วุ้นมันทำท่าทางขนลุก “ที่จริงอาจารย์แกควรเลิกอคติกับลิเคียวได้แล้วนะ” ไผ่พูดขึ้นแลพทุกคนก็พยักหน้าเห็นด้วย อ๋อ ตอนนี้เรามานั่งด้วยกันแล้วโดยแถวหน้าเป็นไผ่ ชิน เมล โอโซนส่วนแถวหลังเป็น วุ้น แก้วใส ฉัน และกระทิงนั่งข้างฉันโดยกลุ่มพวกเราอยู่หลังห้องสุด และวิชาวันนี้คืออาจารย์ไฉไลคู่กัดกับฉันตั้งแต่ปี 1 ด้วยเหตุผลปัญญาอ่อนคือการมาสายแค่ 1 นาทีในตอนปี 1 แต่ฉันคิดว่ามันมีเหตุมากกว่านั้นซึ่งฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอะไร “จะเกินไปไหม?รอให้อาจารย์ออกจากห้องก่อนก็ได้รู้ว่ามีคนอึดอัด..” อาจารย์ไฉไลที่ยังไม่ได้ออกจากห้องพูดขึ้นแต่ส่งสายตามาทางฉัน “เห้อ~” ฉันถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย “เบื่อเหรอ?” กระทิงหันมาถามฉัน “อืม” “อาจารย์จะอะไรกับลิเคียวมันนักหนาคะ?” วุ้นถาม “ใช่ค่ะ คนที่พูดมันหนูค่ะ หนูเมลคนสวยคนนี้ไม่ต้องส่งสายตาหาเพื่อนหนูหรอกค่ะ” “เหอะ ปกป้องกันจังนะนิสัยคงเหมือนกันสินะเลยคบกันได้” ยัง ยังไม่เลิกจิกกัดเป็นนกเป็นไก่มั้ง? “ผมว่าอาจารย์รีบออกไปเถอะก่อนที่ผมจะหงุดหงิด” โอโซนบอก อ๋อ โอโซนเป็นหลานของเจ้าของมหาวิทยาลัยเห็นว่าหลานรักซะด้วย “เหอะ” กระแทกเสียงและเดินออกจากไปทิ้งพวกเราที่กำลังถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย “อย่างงี้ต้องจัดการ” วุ้นมันกำมือแน่น “ยังไง?” ชินถามวุ้น “อืมมมม....” มันทำท่าคิด.. ที่จอดรถ “กรี๊ดดดดด ใครมาทำรถฉัน!!! อย่าให้ฉันรู้นะว่าใครทำ โอ๊ยยยย ฮืออออ” ตอนนี้เรากำลังแอบมองอาจารย์ไฉไลกรี๊ดร้องเพราะรถของเธอ ยางแบนทั้งสี่ล้อและถูกทาด้วยสีที่หลายหลานโดยฝีมือของวุ้น เมล ชิน ไผ่และโอโซนที่ให้ความร่วมมือโดยการทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น ส่วนฉันก็แค่อยู่เฉยๆให้เพื่อนจัดการเพราะยังไงอาจารย์ไฉไลต้องคิดว่าฉันเป็นคนทำแน่นอน “ฮ่าๆๆๆอุ๊ปส์” วุ้นหัวเราะเสียงแต่ถูกปิดปากโดยชิน “เบาๆดิเธอเดี๋ยวอาจารย์แกก็ได้ยินหรอก” “โทษๆสะใจไปหน่อย” “ไปกันเถอะ” ไผ่ชวนออกจากสถานที่นี้ “ไปกินข้าวกันเนอะ?” แก้วใสชวน จากนั้นเราก็เดินไปที่โรงอาหารเพื่อกินข้าวและนั่งเล่นพักผ่อนเพราะเดี๋ยวตอนบ่ายมีเรียนต่อ โรงอาหารกลาง “คนเยอะมากกกก” แก้วใสพูดแล้วเอามือป้องหน้าผากสอดส่องสายตาหาโต๊ะ “ไปตรงนู้น” โอโซนพูดแล้วคว้ามือแก้วใสไปที่โต๊ะว่าง โดยทิ้งพวกเราเอาไว้ “เอาแล้ววววไปกิ๊กกันตอนไหน?” วุ้นหันมามองพวกฉันที่ยืนเหลืออยู่ “กูอุส่าเล็งไว้นะว่าจะเอาโอโซนเป็นผัว” เมลพูดอย่างใส่อารมณ์แต่มันก็แค่เล่นๆนั้นแหละแต่จริงๆมันยินดีมากกกก ที่แก้วใสจะมีแฟนสักทีเพราะแม่นางรักนวลสงวนตัวมากๆๆ “เราก็ไปเถอะ” หมับ! “อืม” กระทิงจับมือฉันเดินตามคู่ข้างหน้าไป “โอ๊ยยยยย เบื่อคนมีคู่” X4 ชิน เมล วุ้น และไผ่ พอได้โต๊ะเรียบร้อยแล้วเราก็แยกไปซื้อข้าวซื้อน้ำโดยโอโซนกับแก้วใสที่ได้กิ๊กกันตอนไหนเดินไปด้วยกัน ชินไปกับไผ่ และวุ้นกับเมลไปด้วยโดยมีฉันกับกระทิงเดินเลือกอยู่ตามหลัง “นายกินไร?” ฉันถามเมื่อเรายืนมองอาหารกันอยู่สักพัก “มึงอ่ะ?” คุยกับฉันมึงกูตลอดแต่ไม่เป็นไรรับได้เพราะที่จริงฉันก็ไม่ได้เป็นคนพูดเพราะอะไร “ก๋วยเตี๋ยว..” ฉันมองเห็นร้านที่คนน้อยและมันเป็นก๋วยเตี๋ยว “ชอบ?” “เปล่า คนน้อย กินไหม?” ฉันถามและเดินนำไปส่วนเขาเดินตามแต่ไม่รู้ว่าจะกินหรือไม่กิน “ก็ดี ไม่ได้กินนานแล้ว” “เอาเส้นหมี่หมูลูกชิ้นไม่ใส่ผักค่ะ นายอ่ะ?” “เหมือนกันแต่ใส่ผัก ใส่ทั้งสองถ้วยเลยครับป้า” เขาบอกและหันไปบอกป้าขายก๋วยเตี๋ยวว่าใส่ผักให้ฉันด้วย “ฉันไม่เอาผัก” ฉันทำหน้ายู่ยี้ใส่เขา “แดกๆไปเถอะเตี้ยฉิบหาย” เขาผลักหัวฉัน “ไม่เอา!!!” อะไรก็ได้ยกเว้นผัก “ได้แล้วจ้า~” เสียงป้าร้านก๋วยเตี๋ยวเรียก กระทิงก็ยกถ้วยของฉันมาด้วยมาที่โต๊ะปรุงพอปรุงเสร็จก็เดินกลับโต๊ะโดยกระทิงถือถ้วยให้ “กินน้ำอะไร?” ฉันถามเมื่อเราเดินผ่านร้านน้ำพอดี “เปล่า” “งั้นนายไปโต๊ะเดี๋ยวไปซื้อให้..” “ไปด้วยกันนี่แหละ” กระทิงไม่ยอมไปก่อน “แล้วแต่... ลุงค่ะเอาน้ำเก๊กฮวย 1 แก้ว แล้วก็น้ำเปล่า 1 ขวดค่ะ” “ได้แล้วลูก 25 บาท” ลุงยื่นน้ำให้ “นี่ค่ะ ขอบคุณค่ะ ป่ะ!!” และฉันก็จ่ายค่าน้ำไปเพราะเมื่อกี้กระทิงก็จ่ายค่าก๋วยเตี๋ยวไปแล้ว เราเดินกลับที่โต๊ะและทุกคนก็พร้อมหน้ากันเรียบร้อยโดยทั้งสองฝ่ายแบ่งข้างเรียบร้อย โอโซนหันหน้าข้างหาแก้วใสแน่ะล่ะเพราะคู่นี้กำลังเหมือนจะจีบๆกันอยู่ ไผ่ตรงเมล ชินตรงกับวุ้น เพราะงั้นคู่สุดท้ายคือฉันนั่งตรงกับกระทิง “ไปนานมากมึงพากระทิงไปซื้อร้านไหนว่ะ?” “ก็ร้านที่คนน้อยที่สุดดด” พอวุ้นถามเสร็จ เมลมันก็ตอบแทนฉันเสร็จสับ “แล้วไง?” ฉันถามกลับ “ไม่ไงแค่เบื่อพวกใช้ชีวิตไม่มีสีสันแบบมึง” เมลมันเชิ่ดหน้า “ชีวิตกู...มีแค่กระทิงก็มีสีสันแล้ว^^” พูดแล้วมองหน้ากระทิง อายเหมือนกันแต่ขอหยอดหน่อย เดี๋ยวมันจะไม่มีสตอรี่ “แหวะ!” “ฮ่าๆๆๆ” ฉันขำกับอาการเพื่อนๆบนโต๊ะ ส่วนกระทิงตอนนี้.... “ไอ้กระทิงมึงเขินหรอ? หน้าแดงฉิบ ฮ่าๆๆๆ” ชินร้องแซว แต่มันก็เป็นอย่างชินบอกเพราะตอนนี้กระทิงกำลังหน้าแดง หูแดงไปหมดแล้ว ซึ่งนั่นหมายความว่าที่ฉันหยอดไปมันได้ผล “เขินไรสัส!! ส่วนมึงโคตรเสี่ยวลิเคียว” “ยอมรับ^~^” ฉันพูดอย่างร่าเริงแต่ปกติฉันไม่ค่อยอะเลิทแบบนี้เพราะกระทิงทั้งนั้นแหละ “มึงทำหน้าเป็นหมาอะเลิทอ่ะ” เมลมันด่า “แต่ก็ดีแล้วนะเพราะปกติลิเคียวไม่ค่อยอะเลิทเท่าไหร่” แก้วใสพูดทั้งๆที่ข้าวเต็มปาก “กินให้หมดก่อนค่อยพูด” โอโซนดุ “นี่หมดแล้ว อ้า~” แก้วใสบอกและอ้าปากให้โอโซนดู “หึ!” โอโซนยิ้มและลูบหัวแก้วใสอย่างเอ็นดู ไม่เคยเห็นมุมนี้ของโอโซนเหมือนกัน “หลงอีแก้วใสแหละดูออกกกก” เมลแกล้งเบะปากใส่ “ฮ่าๆๆ” พวกเราหัวเราะกับท่าทางของเมล “กินเข้าไป..” กระทิงหันมาคุยกับฉัน “หมดแล้ว” ฉันบอก “หมดอะไรยังเหลือผัก” กระทิงชี้มาในถ้วยฉันที่ตอนนี้เหลือผักลอยอยู่เต็มถ้วย “เอ่อ คือว่าฉัน..” “หื้ม? ผัก? ใครกินผัก?” วุ้นที่นั่งข้างฉันถามเมื่อได้ยินว่าอะไรผัก “ยัยนี่...” กระทิงชี้นิ้วมาทางฉัน “หะ!”/ “ว่าไงนะ!?”/ “กินไม่ได้นะ!!” เสียงร้องของเพื่อนฉันดังขึ้น “อะไรกัน?” ชินถามพร้อมทำหน้างงๆ “เอ่อ คือว่าที่ไม่กินผักเพราะไม่ได้ไม่อยากกิน...” ฉันค่อยๆบอกเพราะตอนนี้กระทิงจ้องฉันอยู่ “แล้ว?” “มันแพ้ผักขั้นรุนแรง” เมลตอบแทนไป “ว่าไงนะ!? แล้วทำไมไม่บอกว่ะ! แล้วเผลอกินไปหรือยัง? ไหนอ้าปากดิ!!!” กระทิงตกใจมากเมื่อได้ยินอย่างนั้นและพยายามจับให้ฉันอ้าปากเพื่อดูว่าฉันเผลอกินไปบ้างหรือเปล่า “มะไม่ได้กิน” “ทีหลังแพ้อะไรให้บอก!!” เขาทำเสียงดุๆใส่ฉัน “ขอโทษ... แหะๆ” “แหะๆห่าอะไร!! เอามานี่!เดี๋ยวกูกินเอง” เขาตักผักในถ้วยฉันออกไปและเอาลูกชิ้นตัวเองมาให้ฉันแทน “แล้วแพ้มากแค่ไหนอ่ะ?” ไผ่ถามฉัน “อืมมม ก็ถ้ากินไปจะออกอาการทันทีเช่นผื่นหรืออาการชักเป็นลมไปเลย” ฉันอธิบาย “หนักเหมือนกันนะเนี่ย” โอโซนพูด “แล้วแพ้มานานยัง?” กระทิงถามพร้อมกับตักผักออกไปด้วย “ตั้งแต่เด็กมั้ง? จำไม่ได้อ่ะแต่นานมาแล้ว” “ทีหลังบอกและอย่าเผลอไปกินล่ะ” กระทิงจ้องฉันและพูดเสียงดุ “รู้แล้วน่าถ้านายไม่ให้ฉันกินฉันก็ไม่กินหรอก” “ตลก กูจะให้มึงกินเพื่อ?” “ไม่รู้สิเผื่อวันข้างหน้างายยย~” ฉันพูดจริงนะไม่ได้ล้อเล่น “ไร้สาระ” เขาผลักหัวฉัน “เออ พ่อกูให้ไปดูงานที่เชียงใหม่ไปเที่ยวกันไหม?” ชินเสนอขึ้น “ไปดิ ทุกคนว่าไง?” เมลรีบตกลงทันที “ก็...ไม่ติดอะไรนะแค่ลางานที่ร้าน” ฉันบอกถึงแม้จะพึ่งลาไปก็เถอะ “งั้นเสาร์อาทิตย์นี้ไปเที่ยวเชียงใหม่กันนนนนน!!!”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more