บทที่ 15
กัญชลิการีบพูดขึ้นและทำให้อาร์เธอซึ่งกำลังหันหลังกลับไปที่บาร์เครื่องดื่มเล็ก ๆ ด้านในหยุดชะงัก หญิงสาวเดินเข้าไปหยุดอยู่ด้านหลังร่างสูงใหญ่ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันกับที่เขาหันกลับมาและเห็นว่าเธอยื่นของบางอย่างให้เขา
“ฉันเอาเช็คหนึ่งแสนเหรียญมาคืนคุณค่ะ...คุณลืมมันไว้ที่บ้านพักตากอากาศของฉัน”
ร่างอรชรกล่าวได้แค่นั้นก็เหมือนมีบางอย่างวิ่งขึ้นมาจุกในลำคอ เธอไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อไปเพราะรู้สึกตีบตันขึ้นมาเสียเฉย ๆ อาร์เธอก้มลงมองกระดาษใบเล็ก ๆ ในมือเรียวบาง เขายังยิ้มนุ่มนวลเช่นเดิม
เปล่าเลย...เขาไม่ได้ลืมเช็คใบนี้ แต่เขาตั้งใจจะไม่นำมันติดตัวออกมาจากบ้านพักตากอากาศของกัญชลิกาด้วยความรู้สึกมากมายที่ยากเกินอธิบาย และนับตั้งแต่วันนั้นเขาก็นอนไม่หลับ ซึ่งมันผ่านมาแล้วกว่าสัปดาห์ ไม่ใช่เพราะคิดถึงเรื่องข้อตกลง เขามีเรื่องอื่นที่ให้คิดมากกว่านั้น
“คุณเก็บเอาไว้เถอะนะ พีชช
