25
“โธ่โว้ย!!...ไปไหนแล้วเนี่ย” เขาพูดกับตัวเอง หลังจากรีบวิ่งออกมาทันทีที่ลิฟต์มาถึงชั้นล่าง หากแต่หาได้เห็นร่างของเธอไม่ เป็นครั้งแรกที่เขารู้ซึ้งถึงคำว่าแคร์ความรู้สึกของคนอื่น ใช่...เขาแคร์ความรู้สึกของมนตรา แคร์ความคิด แคร์ความเข้าใจผิดเรื่องที่เกิดขึ้น และเขาต้องอธิบายให้มนตราได้เข้าใจความจริงให้ได้ เท้าเร็วเท่าความคิด เขาสาวเท้าเข้าไปในคอนโดอีกครั้ง วิศรุตก้าวเข้าไปในลิฟต์เป็นจังหวะที่ขวัญดาวก้าวออกมาจากลิฟต์อีกตัว
นายพลวิมุตกับคุณหญิงศจีแทบจะหาสำลีมาอุดหูแทบไม่ทัน เนื่องจากขวัญดาวมาร้องไห้ฟูมฟาย กรีดร้องเป็นบางครั้ง ทำให้ความเอ็นดูในตัวของขวัญดาวหดหายไปเกือบครึ่ง
“หนูขวัญใจเย็นๆ นะลูก พี่มาร์ชเขาคงพูดเล่นๆ ไม่คิดจริงจังหรอกนะลูกนะ”
คุณหญิงศจีพยายามปลอบโยนขวัญดาวที่เอาแต่นั่งร้องไห้สะอึกสะอื้น ต่างจากผู้เป็นสามีที่เอาแต่นั่งอมยิ้ม ลูกชายของเขาคงออกฤทธิ์กับขวัญดาวมาแน่ๆ สมกับเป็น
