23
“แล้วอย่างนี้คุณจะเอาความรัก ความหวัง ความชื่นชมของพวกเขาไปทิ้งอีกไหม...จดหมายฉบับก่อน หน้าที่คุณทิ้งไป อาจจะมีความหมายสำหรับเขามาก แต่สำหรับคุณมันเป็นเพียงเศษกระดาษที่ไร้ค่าไร้ความหมายเท่านั้น”
มนตราพูดในสิ่งที่เธออยากพูด ในชีวิตของวิศรุตมีวันนี้ตอนนี้ที่เขารู้สึกผิด ชายหนุ่มไม่เคยสนใจความรู้สึกคนที่คลั่งไคล้เขาเลยแม้แต่นิดเดียว ชายหนุ่มไม่ตอบคำถามของเธอ เอื้อมมือมาหยิบซองจดหมายที่กองอยู่ในกล่องกระดาษสี่เหลี่ยมขึ้นมาหนึ่งซอง ฉีกซองจดหมายออกเปิดอ่านทีละฉบับ
“ฉันไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะเป็นขวัญใจพวกเขาได้มากขนาดนี้ และไม่เคยรับรู้ความรู้สึกที่พวกเขามอบให้ฉันเลย ฉันคิดเสมอว่าของพวกนี้เป็นอะไรที่ไร้ค่า ไร้ราคา แต่สำหรับผู้ให้มันมีทั้งความรัก ความชื่นชม ความตั้งใจ ความพยายาม นั่งหลังขดหลังแข็งทำในสิ่งที่ตัวเองไม่เคยทำและไม่ถนัด เพียงเพื่อมอบให้คนคนหนึ่งซึ่งไม่รู้เลยว่าคนที่รับจะสวมใส่หรือ
