21
“คุณยาไม่ไปด้วยเหรอครับ อยู่บ้านคนเดียวคงเหงาแย่เลย” อัศวินพูดขณะที่ตนเองและเพื่อนๆ กำลังจะออกไปข้างนอก ไปตระเวนราตรียามคำคืนในตัวเมือง
“ไม่ค่ะ ยาไม่ค่อยชอบเที่ยวกลางคืน อีกอย่างยาไม่ได้อยู่คนเดียว ยามีบัวเผื่อนอยู่เป็นเพื่อนด้วยค่ะ” มายารีบออกตัว เพราะเกรงกลัวสายตาดุดันที่มองมายังเธอเป็นระยะ แม้ว่าคนอื่นอาจจะมองว่าเขานิ่งเฉยไม่แสดงความรู้สึกนั้นออกมา น่าแปลกที่มายามองเห็นเปลวไฟสุมในแววตาของภาคย์ ทุกครั้งที่มายาสบตา
“ถ้าคุณยาไม่ชอบเที่ยวกลางคืน ผมจะพาคุณยาไปเที่ยวตอนกลางวันนะครับ” อัศวินยังไม่ละความพยายาม ต้อนให้หญิงสาวจนมุมเพื่อที่จะได้รับปากไปเที่ยวกับเขา
“มึงจะไปหรือยังไอ้วิน เขารอมึงคนเดียวนะ” กิตติศักดิ์ตะโกนเรียกอัศวินที่ยังคงยืนรอคำตอบอย่างมีความหวัง
“เอ่อ...ถ้ายาว่างนะคะ” เธอแบ่งรับแบ่งสู้ อัศวินยิ้มเต็มใบหน้า ก่อนจะวิ่งไปที่รถตู้ของภาคย์ที่จอดคอยอยู่ ขึ้นรถไปสมทบกับเพื่อนๆ
