อย่าท้า(3)
832 Words
ชุดเดรสพอดีตัวสีเหลือสดใส ช่างเหมาะเจาะพอดีกับหุ่นเพรียวบางร่างน้อย แต่มีส่วนโค้งส่วนเว้าเอวเอส สะโพกกลมผายและเรียวขาสวยเซี๊ยะชนิดที่นางแบบวาบหวิวต้องชิดซ้ายให้ทันทีที่เจอเธอ
และที่สวยสะดุดตาเขามากอีกจุดก็คือใบหน้าที่สวยแซบจี๊ดไม่เหมือนใครนี่อีก เขาค่อนข้างเชื่อมั่นว่าเธอสวยโดยไม่ผ่านมือหมอศัลย์อย่างแน่นอน
‘สเปคกูเลย’ คีรินทร์อุทานในใจ ก่อนที่จะได้สติเมื่อมารดาของเขามาสะกิดให้เขาทักทายคุณนายราตรีกับลุงกำนัน
“คี สวัสดีคุณนายราตรีกับคุณลุงกำนันสิลูก” คุณหญิงนึกขำลุกชายที่พูดครั้งที่สองแล้ว แต่คีรินทร์ยังดูเหมือนไม่ยอมละสายตาจากรุจิกานต์สักนิด
“เอ่อ สวัสดีครับคุณลุงคุณป้า” คีรินทร์ยกมือไหว้ทุกคนอย่างเก้อๆ แต่สายตาก็ยังชำเลืองมองไปทางว่าที่คู่หมั้นของเขาตลอดเวลา
“หวัดดีๆ/หวัดดีจ้ะ” แขกผู้อาวุโสทั้งสองยกมือไหว้ตอบว่าที่ลูกเขยของพวกเขาตามมารยาท สายตาที่ผ่านโลกมามากก็แอบสำรวจหนุ่มนักเรียนนอกไปด้วย ว่าคู่ควรกับลูกสาวของพวกเขาแน่หรือ
“คี นี่หนูจี ว่าที่คู่หมั้นของลูกไง”
“ว่าที่คู่หมั้นของผม!”
‘ใช่คนเดียวกับยายเชยที่อยู่ในรูปที่มารดาเขาเอาให้ดูจริงๆเหรอเนี่ย’ คีรินทร์ไม่อยากจะเชื่อเลย
และรุจิกานต์ก็คงไม่คาดคิดเหมือนกันว่าการที่เธอลงทุนแต่งตัวแกล้งขัดใจคุณหญิงปานดวงใจแบบนี้ จะกลายเป็นว่าเธอแต่งตัวล่อเสื้อล่อตะเข้อย่างคีรินทร์เข้าจนได้ โดยที่เธอเองก็ยังไม่ล่อตัว ว่ากำลังตกเป็นเป้าสายสายตาของคาสโนวาตัวพ่อแสนร้ายกาจตรงหน้า
เมื่อทุกคนนั่งลงบนโซฟาหนังแสนแพง รุจิกานต์ก็ทำเอาคีรินทร์แทบเลือดกำเดาพุ่ง เพราะคุณเธอยกเรียวขาวาดขึ้นซะสูง ก่อนจะนั่งไขว่ห้าง แล้วก้มเอื้อมมาหยิบแก้วน้ำที่สาวใช้เอามาเสิร์ฟขึ้นจิบโดยไม่ค่อยรักษามารยาทมากนัก
เผียะ!
คนที่จงใจเสียมารยาทเลยโดนฝ่ามือคุณแม่ตีเผียะเข้าที่หน้าขาทีหนึ่ง เธอจึงเอาขาลงนั่งเรียบร้อยตามปกติ แล้วแสร้งทำเป็นยิ้มไร้เดียงสาน่าหมั่นไส้สวยๆต่อไป
คุณหญิงปานดวงใจมองว่าที่ลูกสะใภ้ แล้วก็คิดในใจ
‘หวังว่าสาวน้อยคนนี้จะถูกใจลูกชายของเธอนะ แม้ว่าจะเริ่มไม่ค่อยถูกใจเธอนักก็ตาม ยังไงก็ลูกสาวของเพื่อนรัก จะทำอย่างไรได้ นอกจากจะหลับหูหลับตาชื่นชมลูกสาวของเพื่อนต่อไป และยอมรับตามที่ได้สัญญากันเอาไว้
“เอ่อ คุณหญิงขา จีขอเข้าห้องน้ำหน่อยนะคะ ไม่รู้ว่าห้องน้ำไปทางไหน”
คีรินทร์จึงฉวยโอกาสดีๆนี้ทันที ชายหนุ่มจึงยืนขึ้นแล้วทำตัวเป็นเจ้าบ้านที่แสนใจดี แนะนำหญิงสาวเสียงทุ้มน่าฟัง
“ห้องน้ำไปทางนั้นครับ เดี๋ยวพี่พาน้องจีไปเองนะครับ”
รุจิกานต์คอแข็งขึ้นมาทันที เธอไม่ได้มาเพื่อการนี้นะ ไม่ได้ตั้งใจจะมาอ่อยผู้ชายจอมกะล่อนคนนี้เสียหน่อย
“จีไปเองได้ค่ะ”
“พี่พาไปดีกว่าครับ”
“เอ่อ ให้พี่คีเขาพาไปก็ดีจ้ะ” คุณนายราตรีที่อยากดองกับเพื่อนรักเต็มแก่ เพราะอยากมีหลานเล็กๆน่ารักๆ รีบเชียร์ให้สองหนุ่มสาวได้มีเวลาใกล้ชิดกันทันที
“ก็ได้ค่ะ”
รุจิกานต์ตอบแบบขอไปที เพราะขี้เกียจมายินต่อล้อต่อคำกับเจ้าของบ้านที่เป็นถึงลูกชายของเพื่อนรักของคุณแม่เธอ
คีรินทร์ทำตัวเป็นสุภาพบุรุษ เดินนำหน้าแขกสาวไปจนถึงหน้าห้องน้ำ แล้วจู่ๆก็หันหน้าเดินเข้าหาหญิงสาว จนเธอต้องถอยร่นไปจนหลังชนฝา
“นี่คุณ! จะทำอะไร”
“พี่ก็แค่ อยากมองหน้าว่าที่เมียใกล้ๆ ก็เท่านั้นเอง”
ก็เท่านั้นเองของเขา มันใกล้จนลมหายใจแทบจะรินรดกันอยู่แล้วนะสิ
“ใกล้เกินไปแล้วนะ อีกอย่างใครเป็นว่าที่เมียของคุณ ฉันเป็นแค่ว่าที่คู่หมั้นต่างหาก” เธอตอบโต้เสียงสะบัดอย่างไม่พอใจ ตาจ้องชายหนุ่มไม่กะพริบเช่นกัน
“จะว่าที่คู่หมั้น หรือว่าที่เมียของพี่ มันก็เหมือนกันแหละน่า แล้วน้องจีลงทุนแต่งตัวมาอ่อยพี่เสียขนาดนี้นี้ ทำไมพี่จะไม่รู้ว่าน้องจีอยากให้พี่แต่งงานด้วยมากแค่ไหน”
“บ้า คิดเข้าตัวเอง ใครเขาอยากจะแต่งตัวอ่อยผู้ชายสำส่อนอย่างนายกันล่ะ”
“แหม พูดไม่เพราะเลยนะจ๊ะ เรียกพี่คีสิ”
“ไม่ จะเรียกนาย จะทำไม”
“ถ้าเรียกนายอีกคำ จะจูบลงโทษ”
“พ่อกับแม่จีก็อยู่ ถ้ากล้าก็ลองสิ”
“หึ ท้าเหรอ ได้!...”
- Writer
