เมียเด็ก

ตอนที่ 3

บ้านหลังใหญ่สไตล์ลอฟท์มีสวนดอกไม้จัดเป็นมุมนั่งเล่นทุกอย่างร่มรื่นจนแทบไม่น่าเชื่อว่าเจ้าของบ้านคือผู้ชายข้างๆเธอ

เธอเกลียดเขาแต่เธอก็มากับเขามันน่าตลกดีเนอะ! เธอไม่รู้ว่าทำไมถึงไว้ใจได้อีกทั้งที่เขาทำร้ายเธอขนาดนั้น หรือเพราะเขาปล่อยให้เธอทุบตีด่าทอโดยที่ไม่โต้ตอบอะไรแม้แต่คำเดียวนอกจากดึงเข้าไปกอด หรือเพราะเขาไม่เคยหายจากชีวิตเธอเลย

หรือว่าเธอกำลังติดกับดักเขา?

“เรื่องเรียนเฮียเคลียร์ให้แล้วนะ” เธอจะไม่ถูกใครเรียกไปพบเพื่อพูดคุยตักเตือนให้ต้องคิดมาก

“เคลียร์?” เขาจัดการยังไงคงไม่ได้ทำเรื่องเลวๆอีกใช่ไหม?

“เพื่อนเป็นหลานอธิการบดีไม่ต้องห่วงนะ แล้วมานี่เฮียมีอะไรจะให้ดู” เขาจับมือเธอเดินขึ้นไปบนชั้นสองตรงไปยังห้องนอนที่เงียบเหงามาตลอดหลายปี

ภายในห้องนอนมีรูปเธอเยอะมากเลยไม่ว่าจะเป็นหัวเตียง บอร์ดตกแต่งห้องที่เยอะมากจนน่ากลัวแล้วไหนจะรูปขยายใหญ่ที่ใช้การตัดต่อภาพมาคู่กันติดอยู่บนผนังอีก นี่เฮียปอร์เช่โรคจิตรึเปล่าเนี่ย? เธอเดินเข้าไปหยิบรูปตัวเองขึ้นมาดูมันเป็นภาพมุมแอบถ่ายมากกว่า

“เฮียรักโรซี่มากนะ” เขาจับรูปวางลงที่เดิมแล้วสวมกอดเธอจากด้านหลังจูบกลางกระหม่อมด้วยความรัก เขารักเธอมากแล้วทำทุกอย่างได้เพื่อเธอแม้แต่เรื่องเลวๆก็ตาม

“รัก?” คำถามเดียวเลยนะ

‘คนรักกันเขาทำร้ายเหรอ?’

“อืม เฮียขอโทษที่ทำแบบนั้นแต่ว่าเฮียรู้ไงว่าโรซี่ไม่เคยเห็นในสายตาเลย เฮียมีเงินมีทุกอย่างที่ทุกคนต้องการยกเว้นโรซี่ ที่เฮียทำก็เพราะรัก...รักมากจนไม่อยากจะเสียไป” เขาไม่เคยบอกเธอสักครั้งแล้วนี่เป็นครั้งแรกที่เขาพูด เธออึ้งมากมองเขาตาค้างกะพริบตาเบาๆเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่

คำว่ารักแม่งไม่มีค่าพอแลยหรอ?

“รักแล้วทำแบบนี้เหรอ?” ทุกเรื่องที่เขาทำไม่มีอะไรเลยที่ดีสำหรับเธอมีแต่แย่ลงไปเรื่อยๆ

“ถ้าเป็นเรื่องคืนนั้นยอมรับนะว่าเลวแต่มันเป็นทางเดียวที่จะฉุดรั้งโรซี่ให้อยู่กับเฮียได้ ไม่รู้สิว่าไอ้พวกที่มาจีบโรซี่มันจะมีใครรักเท่าเฮียบ้าง ผู้ชายมันเหี้ยเยอะนะรู้ไหม? แล้วเรื่องรูปเฮียไม่ได้เป็นคนปล่อย” เขาไม่ทำร้ายเธอขนาดนั้นหรอกเพราะอย่างเขามีวิธีที่ดีกว่าเสมออาจจะต้องร้ายบ้างแต่ก็ไม่ร้ายจนทำให้เธอถูกพวกเกรียนคีย์บอร์ดด่าหรอกนะ

“ตอแหลป่ะ?” เธอแทบจะไม่เหลือความเชื่อใจให้เขาแล้วนะ

“อะดูนี่ ถ้าเฮียจะลงมันมีรูปดีกว่านั้นอีก” เขาหยิบแล็ปท็อปมาเปิดไฟล์ให้เธอดูซึ่งมันเป็นภาพหลายๆภาพรวมกันแต่ก็เป็นเธอคนเดียว เขาอาจจะดูเหมือนโรคจิตที่ตามเธอไปทุกที่แล้วแอบถ่ายรูปไว้ก่อนจะมาเก็บไว้ในแล็ปท็อปตั้งเป็นภาพหน้าจอด้วย

“สตอล์คเกอร์ป่ะเนี่ย?” เยอะจริงจังอลังการมากเวอร์แต่ถ้าเขาไม่ใช่คนลงรูปพวกนั้นแล้วใครล่ะ? เธอเหลือบมองเขาสลับกับภาพตัวเองในหน้าจอสับสนอย่างบอกไม่ถูก

“โคตรรักเลยนะ”

“แต่ก็โคตรเจ้าชู้!” เขานี่มันเจ้าพ่อทุกสถาบันจริงๆ

“เรื่องแค่นี้รับไม่ได้เหรอ?” มันนิสัยผู้ชายทุกคนแหละ! เชื่อไหมว่าตั้งแต่เกิดมา 27 ปีไม่เคยเห็นผู้ชายที่รักแล้วเอาแค่ผู้หญิงคนเดียวสักคน!

“ใครจะรับได้ห่ะ? เฮียปอร์เช่ถ้ายังไม่รู้จักความรักก็อย่าพูดมันออกมา!” เขามันคือพวกเห็นแก่ได้มากกว่า ความรักก็จะเอา ผู้หญิงก็จะเอา เขาจะเอาทุกอย่างไม่ได้แล้วเธอนี่แหละจะทำให้เขารู้ว่าการมีแค่คนเดียวมันเป็นยังไง

ความรักเหี้ยๆของคนเหี้ย!

“สักวันเดี๋ยวก็รับได้เองแหละ! อืม…คนทำเฮียจะจัดการหาตัวมันมาเองโรซี่จะได้มองเฮียเป็นคนดีมั้ง!” ก็ถึงไม่ใช่คนดีแต่ก็ไม่ใช่คนเลวทรามต่ำช้าหรอก เขามันแค่นิสัยเหี้ยเฉยๆเองแต่ทุกคนมันก็แบบนี้เพียงแค่ซ่อนไว้เท่านั้นเอง

“ขอบคุณ ฉันจะกลับแล้ว!” เธอไม่ยอมอยู่แบบนี้หรอกมันอันตรายเกินไป

“โรซี่คิดยังไงกับเฮีย?”

“คิดว่าเป็นคนเลวที่ไม่ควรเข้าใกล้!” แววตาเขามันหม่นวูบก่อนจะเจิดจ้ามองเธอแล้วยิ้มมุมปากยักคิ้วเหมือนจะถาม

ไอ้เหี้ยนี้คิดจะทำอะไรเนี่ย?

“รู้ไหมเสน่ห์คนเลวมันดียังไง?”

“เสน่ห์? บ้าป่ะคนเลวก็…” คำพูดเธอถูกกลืนหายไปกับปากที่ประกบจูบใช้ลิ้นดุนดันเข้ามาสร้างความรู้สึกประหลาดให้เธอจนอ่อนแรงไม่ตบตีเขาแล้วยังยกมือคล้องคอเขาอีก!

ชายหนุ่มจูบอย่างดูดดื่มปนเร้าร้อนอย่างเหนือกว่า มือเลื่อนไปแกะกระดุมออกอย่างช้าๆด้วยความชำนาญไม่ให้หญิงสาวได้รู้สึกตัวเร็วเกินไป ก่อนจะดันตัวหญิงสาวลงนอนแล้วปากหนาเคลื่อนต่ำแหน่งช้ามาซุกไซ้ซอกคอขาวนวลหอมอ่อนๆด้วยความหลงใหล ครั้งที่แล้วโรซี่เมามากแต่ว่าครั้งนี้เธอจะจำได้ทุกอย่างทุกความรู้สึกจนลืมไม่ลง

ความรู้สึกแสนแปลกประหลาดเกิดขึ้นจนไม่สามารถรับมือไหวได้แม้ว่าสมองจะสั่งให้ขัดขืนแล้วออกห่างความอันตรายที่กำลังเกิดขึ้นอยู่แต่หัวใจและร่างกายกลับโอนอ่อนไปกับสัมผัสร้อนแรง ลมหายใจเริ่มหอบหนักรุนแรงมากขึ้นในขณะที่มือลูบผิวกายเขาอย่างเผลอไผลลืมตัว

“อื้อ…” ส่วนนั้นของเธอกำลังถูกเขาไล้เลียอย่างไม่รังเกียจสักนิดเดียวแต่เธออายจนไม่สามารถทนมองได้แล้วความเสียวซ่านอย่างหนักกำลังเล่นงานจนขย้ำผ้าปูที่นอนจนปวดมือไปหมดเสียงที่พยายามห้ามกลับร้องออกมาให้เขาได้ยิน

ปอร์เช่ยิ้มกว้างไล้เลียดูดเนื้อนุ่นไม่หยุดยิ่งได้ยินเสียงเธอแล้วยิ่งมีกำลังใจทำมากขึ้น น้ำสีใสลื่นไหลออกมาเยอะมากขึ้นพร้อมกับเอวบางที่ยกร่อนไปมายั่วยวนก่อนจะตอดรัดอย่างหนัก

“ที่นี้เจอของหนักนะที่รัก” เขาขยับตัวออกมานั่งหยิบผ้ามาเช็ดปากที่เลอะออกจับตัวตนที่ขยายออกเต็มที่จ่อเข้ากับร่องรักถูไถให้เปียกพอจะเข้าไปง่ายมากขึ้นแล้วดันเข้าไป

ตัวเธอบิดเกร็งไปหมดความคับแน่นที่ช่วงล่างดันเข้ามาจนจุกไปทั้งท้องก่อนที่เขาจะก้มมาจูบพร้อมขยับเอวเข้าหาตัวเธอแรงขึ้นนานเท่านานจนมือเผลอข่วนแผลหลังกว้างอย่างไม่สามารถหยุดได้อีกต่อไปแล้ว

“โรซี่เป็นของเฮียคนเดียวจำไว้”

“อื้อ…ไม่ พอแล้ว…ฉันไม่ไหวแล้ว”

“ทนอีกนิดที่รักใกล้แล้ว…ใกล้แล้ว”

ความรุนแรงเพิ่มขึ้นจนเธอไม่สามารถจะมีสติพอจะคิดอะไรได้อีกต่อไปแล้ว ร่างกายโยกขึ้นลงอย่างหนักตัวบิดเกร็งไปด้วยความเสียวซ่านแสนทรมานจนร้องครางออกมาเสียงดังลั่น สมองขาวโพลนไปหมดมีเพียงภาพเขาที่เห็นได้แม้จะไม่ชัดเจนก็ตามและเสียงครางแหบห้าวแสนเซ็กซี่อยู่แบบนั้นไม่รู้ว่านานเท่าไร

“แตกในนะที่รัก”

“ไม่!!”

“ไม่ทันแล้วที่รัก!!” เขากระแทกตัวตนเข้าหาอย่างรุนแรงนิ่งค้างเกร็งพร้อมคำรามดังลั่นด้วยความสุข ปล่อยหยาดน้ำรักอาบช่องคลอดก่อนจะฟุบลงนอนอย่างเหนื่อยหอบ เขาใช้เวลาไม่นานลมหายใจก็กลับมาปรกติแล้วขยับตัวมานอนข้างเธอเพื่อเตรียมจะบอกรักในครั้งต่อไป

ถ้าไม่หมดแรงไม่หยุดแน่