“ของติดอยู่ที่ท่าเรือ เอาออกมาไม่ได้ เพราะตำรวจลงพื้นที่แล้วขอตรวจเอกสารหลายอย่าง แต่หลิงไม่รู้ว่าของคืออะไร เขาพูดแค่นี้ คุณวัตก็ตอบกลับไปว่า ‘โอเค’ แล้วก็วางสาย”
ลลดาเล่าให้พลาธิปฟังว่าเมื่อคืนได้ยินอะไรจากคนที่โทรศัพท์มาหาพศวัตบ้าง
ตำรวจหนุ่มได้ยินแล้วเงียบไป กำลังใช้สมองประมวลผลว่าจากข้อมูลของเป้าหมายที่มี ไอ้ของที่ว่านั้นพอจะเป็นอะไรได้บ้าง ที่เป็นไปได้ที่สุดคงเป็นบุหรี่ไฟฟ้า เพราะยาเสพติดคงไม่ขนส่งกันทางเรือ และสิ่งของต้องสงสัยที่คาดเดาไว้ สามารถใช้สินค้าอื่น ๆ บดบังสายตาเจ้าหน้าที่ได้
“แล้วเมื่อคืนมันได้ทำอะไรหลิงไหม มันอยู่ในห้องตั้งเกือบชั่วโมง”
“ไม่เลย เขาแค่ขึ้นมาคุยเรื่องข้อเสนอ” เธอรู้ว่าต้องถูกถามเรื่องนี้ จึงเตรียมคำโกหกไว้แล้ว ใครจะกล้าบอกเล่าว่าพศวัตทำให้ใจสั่นแค่ไหน เป็นไปได้ยังไงที่เพียงแค่ถูกดึงตัวไปนั่งตัก ใจก็อ่อนระทวย กายก็พร้อมยอมพลีให้เขาเป็นเจ้าของ หากเสียงโท
