ธรรศกลับเข้ามาที่เรือนไม้ช้ากว่าที่เขาคาดการณ์ มีหลายสิ่งที่ต้องสะสาง และเขาทำมันได้อย่างเยี่ยมยอด ดวงตาคมมองนามบัตรของปกป้องและอมยิ้มน้อยๆ ให้กับความไร้เดียงสาของหนุ่มหน้าใสผิวสีน้ำผึ้ง อีกฝ่ายท่าทางเป็นคนเจ้าสำอางหล่อรวยครบเครื่อง จึงไม่น่าแปลกใจที่ชายหรือหญิงต่างตกหลุมรักปกป้อง รวมถึงใครบางคนที่เขาจับตัวมา เมื่อเป็นเช่นนี้การขยี้หัวใจของทั้งคู่ให้แตกสลายจึงเป็นเรื่องง่ายดายราวกับปอกกล้วยเข้าปาก
เมื่อก้าวขึ้นเรือนแหม่มเป็นฝ่ายออกมาต้อนรับ สีหน้าสีตาเธอซีดเซียว พอเขาถามหาพรรคพล หญิงสาวรีบก้มหน้างุดไม่ยอมตอบคำถามใด
“มีถุงเสื้อผ้าอยู่ในรถ ไปเอาออกมาให้หมด และฉันซื้อของใช้มาให้เธอด้วย หัดดูแลตัวเองเสียบ้าง”
แหม่มอึกๆ อักๆ ก่อนเงยหน้ามองธรรศ
“แหม่มช่วยถือไหมคะ” เธอมองถุงเสื้อผ้าที่เขาถือเอาไว้หลายใบ ทั้งกระดาษและพลาสติกดูยี่ห้อแล้ว คงแพงเอาการ ปกติธรรศใส่เสื้อผ้าสบายๆ หลายตัวเขามีช่าง
