หนึ่งชั่วโมงต่อมา
@ห้องเรียน
“พวกมึง มีใครติดต่อไอ้ฟ่าได้บ้าง มันหายหัวไปไหนของมันวะโทรไปก็ไม่รับ ไลน์ไปก็เสือกไม่อ่านอีก” ไอ้ผาพูดขึ้นมาอย่างสงสัย
“เอ่อ กูก็ว่าจะถามอยู่เหมือนกัน ไหนเมื่อเช้ามันบอกว่ารออยู่ที่โรงอาหารแล้วไงวะ” ก่อนที่ไอ้เซนจะพูดออกมาอีกคน
“พวกมึงนี่ก็เสือกเรื่องของมันเนอะ!” ลลิลที่เงียบฟังอยู่ก็พูดออกไป
“งั้นให้กูเสือกเรื่องของมึงมั้ยครับ เพื่อนลิล” ไอ้เซนหันมาพูดกับลลิลพร้อมกับยักคิ้วกวนประสาท
“กูไม่มีเรื่องให้พวกมึงเสือกหรอกยะ หันหน้ากลับไปเรียนเลยมึง”
“หึ” ผมอดที่จะขำให้กับท่าทางของเธอไม่ได้จริงๆ
"หัวเราะอะไร?" ลลิลหันหน้ามาถามผมคือเราสองคนนั่งเรียนข้างกัน ส่วนไอ้ผากับไอ้เซนนั่งข้างหน้าเราสองคน
"เปล่า ไม่มีอะไรครับ เ มี ย!" ไอ้คำว่าเมียผมไม่ได้พูดออกเสียงหรอกนะ แค่อยากแกล้งเธอเฉยๆ แล้วเธอก็ถลึงตาส่งมาให้ จากนั้นพวกเราก็นั่งเรียนกันไปจนหมดคาบ และก่อนท
