"ลิล กินข้าว"
ผมเอ่ยเรียกลลิลหลังจากที่จัดโต๊ะอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้ว แต่ก็ไม่มีสัญญาณตอบรับจากปลายทาง ผมจึงเดินไปหาเธอที่โซฟารับแขก
ก่อนจะเห็นเธอนั่งพิมพ์อะไรสักอย่างในมือถือของผม พร้อมกับหน้าตาที่บ่งบอกว่ากำลังอารมณ์ไม่ดี
“ใครทักมา?”
"ยัยน้ำเน่า!" ลลิลเงยหน้าขึ้นมาตอบผมอย่างเคืองๆ
"น้ำเน่า?" ใครวะ? ผมว่าผมไม่รู้จักคนชื่อนี้นะ
"เอาไปดูเอง!" พูดจบเธอก็โยนมือถือมาให้ผม ย้ำนะครับว่า โยน ดีที่ผมรับไว้ทัน ไม่งั้นตกพื้นหน้าจอแตก
จากนั้นเธอก็ลุกออกจากโซฟาแล้วเดินไปที่โต๊ะอาหารทันที ส่วนผมก็จัดการกดเข้าไปดูไอ้ตัวปัญหาที่ทำให้เมียผมเป็นแบบนี้ก่อนจะเห็นไลน์น้องน้ำหวานเด้งขึ้นมา
(น้ำหวาน)
น้ำหวาน : พี่กองทัพ
น้ำหวาน : คืนนี้มาหาน้ำหวานที่ห้องหน่อยได้มั้ย
น้ำหวาน : คิดถึง ^^
กองทัพ : ไม่ว่าง!
กองทัพ : อยู่กับเมีย
น้ำหวาน : นั่นใครพิมพ์?
น้ำหวาน : ไม่ใช่พี่กองทัพแน่ๆ
