รักของฉัน...เกิดขึ้นในคืนนั้น

บทที่ 1 เด็กสาวผู้โชคร้าย

บทที่ 1

เด็กสาวผู้โชคร้าย

ความปวดเมื่อยตามร่างกายสั่งการให้คนตัวเล็กบนเตียงกว้างตื่นขึ้น เธอขยับตัวเล็กน้อย เปิดเปลือกตามองเพดาน แต่ทว่าไม่นานกลับต้องชะงักและรีบดีดตัวขึ้นในทันที

"อ๊ะ...นี่มัน...!" ปิ่นร้องขึ้นเมื่อทุกสิ่งทุกอย่างหวนย้อนกลับเข้ามาในสมอง เธอประมวลทุกอย่างได้รวดเร็วจนเผลอกัดริมฝีปากของตัวเองจนห้อเลือด มือเล็กกำเข้าหากันแน่นพร้อมกับผ้าห่มคลุมกายที่ย้ำเตือนได้อย่างดีว่าเมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองบ้าง!

สายตาหวานกวาดมองรอบ ๆ ห้องก็ไม่พบเจอผู้ใด เธอถอนหายใจออกมาหนัก ๆ ด้วยความโล่งใจลงไปบ้างว่าอย่างน้อยก็ไม่ต้องตื่นขึ้นมาเจอผู้ชายคนนั้น...คนที่เพิ่งมีเซ็กซ์ด้วยฤทธิ์ยาและความมึนเมา

ถึงแม้ว่าปิ่นจะโดนยาปลุกเซ็กซ์แต่เธอก็รับรู้ว่าเขาคนนั้นก็เมามายด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์เช่นกัน เธอไม่คิดจะเรียกร้องอะไรจาก ไม่อยากเห็นหน้า แล้วก็ไม่อยากสนทนาอะไรอีกด้วย สิ่งเดียวที่ควรทำในตอนนี้ก็คือการออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด!

แต่ทว่า...

ครืด...ครืด...

แรงสั่นของโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะซึ่งห่างไกลจากเตียงทำให้หญิงสาวฝืนทนความเจ็บปวดของร่างกายลุกขึ้นไปหยิบมัน พอเห็นว่าหน้าจอขึ้นโชว์ว่าเป็นพี่สาวสารเลวทั้งสองก็ทำให้เธอรีบกดรับสาย พร้อมกับหยาดน้ำตาที่รื้นเอ่อคลอโดยไม่รู้ตัว

"ฮะ...ฮัลโหลพี่มัด พี่เหมี่ยว!" น้ำเสียงแหบแห้งของหญิงสาวเอ่ยโพล่งขึ้นด้วยความเสียใจ อยากถามไถ่ให้รู้เรื่องว่าทำไมพี่สาวต่างมารดาทั้งสองคนถึงกล้าทำเรื่องเลว ๆ นี้ได้

หากโกรธหรือเกลียดกันขนาดไหนก็ไม่ควรรังแกกันด้วยวิธีสกปรกแบบนี้!

(อีปิ่น! นี่แกอยู่ไหนฮะ!? มัวแต่เอาผู้ชายไม่ยอมกลับบ้านกลับช่อง ลูกฉันมันบอกทุกอย่างหมดแล้วนะว่าเมื่อคืนแกแอบไปเที่ยวกับผู้ชายมา แถมยังไม่ยอมกลับบ้านไปนอนค้างอ้างแรมกับไอ้กุ๊ยข้างถนนพวกนั้น!)

ทันทีที่ได้ยินเสียงของปลายสายที่ฉอดกลับเข้ามาเป็นต้องรีบยกโทรศัพท์ออกห่าง คนที่เธอกำลังสนทนาด้วยไม่ใช่พี่สาวทั้งสองคน แต่กลับเป็นแม่เลี้ยงที่จงเกลียดจงชังลูกเมียน้อยอย่างเธอเข้าไส้

"คือปิ่น..."

(แกรีบมาเก็บข้าวเก็บของแล้วหอบไปอยู่กับผัวกุ๊ยของแกเลยนะอีปิ่น! ออกไปจากบ้านของฉันซะ ฉันเกลียดขี้หน้าแกเต็มทน!)

"ฮึก...ฟังปิ่นก่อนนะคะ เรื่องมันไม่ใช่แบบนั้นฮึก...ปิ่นแค่..."

(นี่อีปิ่น เมื่อคืนแกเอากับใครฮะ ทำไมไอ้กรมันบอกกับฉันว่ามันไม่เจอแก แกแอบหนีไปที่ไหน)

หลังจากที่แม่เลี้ยงใจร้ายทิ้งโทรศัพท์คืนลูกสาวก็ถึงเวลาที่สองพี่น้องอย่างมัดหมี่และมะเหมี่ยวจะเค้นถามหาความจริงให้รู้แจ้งสักที

"พี่มัดพี่เหมี่ยวทำแบบนี้กับปิ่นทำไมคะ!? เกลียดอะไรปิ่นนักหนา ทำไมถึงให้ปิ่นกินยานั่นด้วย!"

(ก็เพราะว่าฉันเกลียดแกไงล่ะอีปิ่น! แต่แกโชคดีอีกแล้วนะที่รอดไปได้ คราวหน้าฉันจะให้ผู้ชายข้างถนนมาข่มขืนแกเลยเป็นไง!)

"พี่มัด! มันจะมากเกินไปแล้วนะคะ ฮึก...แค่นี้ปิ่นก็ทรมานจะตายอยู่แล้ว ทำแบบนี้กับปิ่นทำไมฮึก...เกลียดอะไรปิ่นนักหนา" ปิ่นร้องสะอื้นเพราะความอดทนอดกลั้นได้พังทลายลงไม่เหลือชิ้นดี

เธอรู้ว่าสองพี่น้องอย่างมัดหมี่และมะเหมี่ยวเกลียดเธอ แต่เธอไม่คิดเลยว่าความเกลียดของสองคนนั้นจะทำร้ายเธอได้อย่างชั่วช้าแบบนี้

(ก็เพราะแกมันเป็นลูกเมียน้อยไงอีปิ่น! แกรีบกลับมาเก็บข้าวเก็บของเลยนะ! แล้วก็รีบออกไปจากบ้านของแม่ฉันด้วย แกจะไปขายตัวหรือไปตายที่ไหนก็ไป!)

สายถูกตัดไปแต่ความเสียใจยังหลงเหลืออยู่ ปิ่นร้องไห้ออกมาอย่างหนักและซบใบหน้าลงกับเข่าตัวเอง

สิ่งที่พบเจอเมื่อคืนก็เรียกได้ว่าเป็นเหตุการณ์ที่เลวร้ายที่สุดในชีวิต เธอมีเซ็กซ์กับคนแปลกหน้าเพราะโดนฤทธิ์ยาจากฝีมือของพี่สาวต่างแม่ที่เกลียดเธอยิ่งกว่าขยะ แถมมาวันนี้ก็ยังถูกไล่ออกจากบ้าน บ้านที่เป็นทรัพย์สมบัติของพ่อเธอ แต่พอท่านตายทุกอย่างก็ถูกแม่เลี้ยงยึดไปครองเสียหมด

"คุยจบแล้วใช่ไหม"

ทว่า...เสียงเข้มเอ่ยขึ้นภายในห้องที่ปิดสนิท ปิ่นรีบเงยหน้าขึ้นและถดตัวหนีจนสุดขอบเตียง เธอเห็นร่างสูงของผู้ชายคนหนึ่งที่เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพที่เปลือยอกโชว์มัดกล้าม นั่นจึงทำให้คนที่ไร้สิ่งปกปิดรีบห่มผ้าคลุมกายทันที

"คะ...คุณ!" ปิ่นร้องเสียงสั่นหยาดน้ำตายังคงไหลหลั่งไม่หาย เธอไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร แต่ก็คิดว่าคนที่จะอยู่ในห้องนี้ได้ก็คงไม่พ้นคนที่เธอมีเซ็กซ์ด้วยเมื่อคืน

ด้วยฤทธิ์ยาทำให้หญิงสาวไม่สามารถประคับประคองสติจดจ้องมองใบหน้าของอีกฝ่ายได้ เธอรู้เพียงว่าต้องการให้เขาเติมเต็มสัมผัสและช่วยบรรเทาความเสียวซ่านให้เท่านั้น

"ตอนแรกตั้งใจว่าจะรีบแต่งตัวแล้วก็รีบออกไปแหละ แต่เธอดันตื่นก่อน" คนที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำได้แต่เกาท้ายทอยแก้เก้อ เขาหลบเลี่ยงสายตาไปอีกทาง รู้สึกหวั่นเหมือนกันที่ทำให้เธอกลัว แถมยังทำตัวเป็นจอมเผือกแอบฟังชาวบ้านคุยโทรศัพท์อีก

ร่างสูงใหญ่สาวเท้าเดินเข้ามาอยู่ปลายเตียง เห็นดวงตาหวาน ๆ บวมช้ำจากการร้องไห้ก็ทำเอาเห็นใจอยู่เหมือนกัน เขาตั้งใจว่าจะออกไปจากห้องนี้หลังจากตื่น มันเป็นสถานการณ์ปกติที่เขามักจะทำหลังจากหลับนอนกับผู้หญิงคนหนึ่งที่เพื่อนของเขาจัดหามาประเคน แต่ทว่าเธอคนนั้นกลับไม่ใช่!

เขาคิดว่าเธอคือผู้หญิงที่เพื่อนของเขาจัดแจงหามาบริการ แต่แท้จริงแล้วเธอคือหญิงสาวผู้โชคร้ายที่ถูกฤทธิ์ยาปลุกเซ็กซ์ แถมยังมาเจอกับเขาที่บ้าระห่ำแรงควายอีก

เมื่อคืนเขารู้ตัวเองดีว่าเมามาก ไม่ได้ปรานีหรือโอนอ่อนให้สาวใต้ร่างเลยแม้แต่น้อย เรียกได้ว่าไม่ได้มองหน้า เพราะสนใจแต่ส่วนล่างที่ขยับเคลื่อนอยู่อย่างเดียวเท่านั้น!

"เอ่อ...เมื่อกี้ฉันได้ยินที่เธอคุยโทรศัพท์..."

"คุณรีบออกไปได้ไหมคะ ฉันจะลุกไปแต่งตัว" หญิงสาวแทรกขึ้นเมื่อรู้ว่าเขากำลังจะถามถึงบทสนทนาเมื่อครู่

เธอควรรีบออกจากที่นี่เสียที กลับไปเจอะเจอกับสถานการณ์เลวร้ายในลำดับถัดไป นี่ว่าแย่แล้วแต่ยังมีแย่กว่านี้ที่รออยู่ หลังจากนี้ก็ต้องกุมขมับหาที่อยู่ใหม่เพราะถูกเนรเทศออกจากบ้านโดยไม่ทันตั้งตัว

"อืม ก็ได้" ชายหนุ่มตอบเบา ๆ แค่นั้น โทษตัวเองอยู่เหมือนกันว่าไม่ควรล่วงล้ำความเป็นส่วนตัวของเธอ

ในเมื่อเซ็กซ์จบลงเขาก็ควรจะรีบออกไป ไม่ควรสนใจหรือเห็นใจเด็กนี่อีก

"เดี๋ยวค่ะ...เอ่อ เมื่อคืนคุณป้องกันหรือเปล่าคะ" ก่อนจะเครียดเรื่องในอนาคตเธอควรจัดการสิ่งที่จะเกิดขึ้นก่อน

"ใส่ถุงทุกรอบ" เสียงทุ้มเอ่ยบอกอย่างมั่นใจ ถึงเขาจะเมาแต่ก็รู้จักตัวเองดีว่าเรื่องแบบนี้เขาไม่เคยผิดพลาด

แถมซากถุงยางก็วางเกลื่อนที่พื้น มันเป็นหลักฐานชั้นดีว่าเขาจัดหนักจัดเต็มไปอยู่เหมือนกัน

"ค่ะ..." เธอเห็นหลักฐานเต็มตา นึกอ่อนใจและกระตุกวูบอย่างบอกไม่ถูก

เรื่องเมื่อคืนเกิดขึ้นจริงและย้ำชัดว่าพี่สาวสองคนนั้นทำร้ายเธอได้สำเร็จตามที่ต้องการจริง ๆ!

"ฉัน...ไปนะ" ชายหนุ่มมองหญิงสาวอยู่ชั่วครู่ เขาลังเลใจอย่างบอกไม่ถูก แต่ไม่นานก็ตัดสินใจกับตัวเองได้ว่าควรออกไปจากที่นี่ และไม่ควรสนใจเรื่องที่ไม่เกี่ยวข้องกับตัวเองสักที

ช่างเถอะ...ชีวิตใครชีวิตมัน จะไปเสือกทำไมวะ!

เขาสบถอยู่ในใจก่อนจะเดินออกมาจากห้องพร้อมกับถือเสื้อคลุมหนังขึ้นพาดบ่า หากเอาตัวเองไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง มีแต่ตัวเองนี่แหละที่จะเดือดร้อน!

____________________________

เห็นคนสวยก็มักจะใจอ่อนนึกเอ็นดูขึ้นมาสินะคุณพี่ 5555555555 ?