Naputol ang pagsasalita at sa pagbalik-tanaw sa nakaraan nang biglang pumasok si Mae sa silid.
“Hey, cous, narito ka lang pala. Kumain ka na. Hayaan mo na si Cian diyan. Tulog na naman 'yan, eh. Kanina mo pa siya binabantayan rito baka naman matunaw na iyan sa titig mo. Kanina pa sila tapos sa ibaba hinihinray lang nila ang pagbaba mo,” si Mae na hinawakan ako sa balikat.
Oo nga pala, may mga kasama nga pala ako sa ibaba.
Tumango ako sa aking pinsan. “Sige, cous. Mauna ka nang bumalik doon, susunod ako,” tugon ko sa kan’ya.
“Okay. Huwag ka nang mag-alala sa isang ‘yan. Nakainom na naman siya ng gamot kanina,” ani nitong nakangiti. Kahit hindi niya diretsaang sabihin sa akin subalit batid ko na may kahulugan ang ngiti niyang iyon. Agad din namang lumabas si Mae kaya muli
