บทที่ 1 หลงกลเข้าแล้ว
1298 Words
เพียวเร่ยอมทำตามที่แบรี่สั่งแต่โดยดี ด้วยการเอาของทุกอย่างไปให้รุ่นพี่ที่บูธ จากนั้นก็เดินกลับมาหาเขา ชุดของเธอในวันนี้ดูเซ็กซี่ทำให้ชายหลายคนเหลือบสายตามองไม่หยุดรีบเดินเข้ามาในกลุ่มเพื่อนของชายหนุ่ม ซึ่งเขารีบดึงตัวเธอให้มานั่งลงเคียงข้าง จากนั้นก็หยิบชุดแจ็คเก็ตมาสวมใส่ให้เธอโดยเร็วที่สุด
"ทำไมแต่งตัวโป๊แบบนี้"
"หืม... ไม่นะ ไม่โป๊เลยสักนิด"
เธอก็มองดูตัวเองก่อนจะเลิกคิ้วด้วยความสงสัย ไม่เห็นจะโป๊ตรงไหนเลย เธอแต่งตัวเรียบร้อยที่สุดในบรรดา PR ในคืนนี้แล้วมั้ง
"ไม่รู้แหละมันโป๊ไม่ชอบ"
แบรี่ทำหน้างอก่อนจะยื่นมือไปวางไว้ที่เรียวขาของเธอ เพียวเร่ก้มมองก่อนจะกุมมือของเขาเอาไว้ ก็ไม่คิดว่าจะโกรธขนาดนี้นะ เพราะปกติเธอก็รับงานเป็น PR แบบนี้อยู่แล้ว ก่อนหน้านี้ก็ไม่เห็นเขาจะว่าอะไรเลย
"ก่อนหน้านี้ก็ทำมาตั้งนานไม่เห็นบ่นเลย"
"ก็ตอนทำงานอยู่ที่ไนท์คลับใส่ชุดพนักงานปกตินี่ หลังจากนี้ห้ามรับงานพวกนี้เลยนะ ก็บอกให้เรียนหนังสือก็พอเดี๋ยวจ่ายเงินเดือนให้ไง เฮอะ!"
เขาเคยเสนอให้เธอเรียนหนังสืออย่างเดียวแลกกับการจ่ายเงินเดือนให้ก็ไม่ยอม บอกว่าอยากทำงานหาเงินด้วยตัวเอง เขาก็ขี้เกียจพูดเยอะ กว่าจะเจอกันได้แต่ละทีเล่นเอาเหนื่อยเหมือนกัน ต้องบังคับให้มาหา เจอกันก็ไม่นานมากสุดก็แค่กินข้าวแล้วก็ไปเดินเล่นนิดหน่อย
"ไม่เห็นจะต้องโมโหขนาดนี้เลยนี่"
เธอทำตาใส่แป๋วจ้องมองชายหนุ่ม แบรี่เห็นแบบนั้นก็ถอนหายใจออกมาก่อนจะเหลือบสายตาหันไปมองเพื่อนรักทั้งสี่คน ซึ่งตอนนี้เบ้ปากใส่ด้วยความหมั่นไส้เสียเหลือเกิน
"มองอะไร"
"มองไอ้คนขี้หวง"
"หึ"
แบรี่เหลือบสายตาหันไปมองหญิงสาว ก่อนจะกวักมือเรียกเด็กเสิร์ฟให้เอาอาหารมาให้เธอในระหว่างที่เฝ้าเขากำลังปาร์ตี้อยู่
"เอากับข้าวมาที่นี่หน่อย"
"ได้ค่ะคุณแบรี่"
เด็กเสิร์ฟพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะรีบเดินไปเอาอาหารมาให้ลูกชายเจ้าของโรงแรม ส่วนเพียวเร่ในตอนนี้เธอนั่งนิ่งอยู่เคียงข้างเขา โดยที่มือของเราสองคนยังจับกันไว้อยู่ เอาจริงเธอรู้แค่ว่าเขาเป็นลูกคนรวย เพราะดูการใช้ชีวิตน่าจะมีฐานะในระดับหนึ่ง แต่ก็ไม่รู้หรอกว่าเขาเป็นใครมาจากไหนเพราะไม่ได้สนใจอยู่แล้ว เราสองคนคุยกันเพราะว่ามีความรู้สึกดีต่อกันเพียงเท่านั้นก็พอ
"ดื่มอะไรไหมเดี๋ยวให้คนไปเอามาให้"
"น้ำผลไม้ก็ได้ค่ะ"
เธอยิ้มออกมาก่อนจะซบใบหน้าลงกับไหล่กว้าง แบรี่เห็นแบบนั้นก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนจะปล่อยมือและโอบเอวคนรักเอาไว้ ทั้งสองคนมองสบตากันจนคนที่อยู่นั่งใกล้ถึงกับเบ้ปากออกมาด้วยความหมั่นไส้
"เบาหน่อยเพื่อน คนอื่นอิจฉาตาร้อนกันไปหมดแล้ว"
"เสือก! โน่น... สระว่ายน้ำเยอะแยะอยากได้คนไหนมึงก็เอาเลย ไม่ต้องมายุ่งกับกู"
แบรี่เอ่ยออกมาก่อนจะหันไปคุยกับผู้หญิงของตัวเองต่อ เขาจัดงานปาร์ตี้กับแก๊งเพื่อนแล้วก็คนรู้จักอีกหลายคน แต่ก็ไม่คิดว่าจะเจอกับผู้หญิงที่เขากำลังคุยอยู่ เอาจริงเธอก็ไม่ได้เป็นคนร่ำรวยอะไร แต่เขารู้สึกชอบเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ ยิ่งได้คุยกันก็สัมผัสได้ถึงความอ่อนโยน และก็ความน่ารักของเธอ จึงทำให้เราสองคนคุยกันมาได้นานขนาดนี้
"กินเยอะ ๆ นะ"
"อื้ม กับข้าวอร่อยมากเลย"
"แน่นอนสิ โรงแรมที่นี่ระดับ 5 ดาว กับข้าวไม่อร่อยก็ให้มันรู้ไป นี่ก็ดึกมากแล้ว ปกติเลิกงานกี่โมงเหรอ"
เขาเอ่ยออกมาเป็นเชิงชวนคุยเสียมากกว่า ตอนที่เธอทำงานอยู่ที่ไนท์คลับ เวลาเลิกงานปกติก็ไม่เกินเที่ยงคืน แต่เป็นเด็กเสิร์ฟแต่งตัวน่ารักไม่ได้โป๊เหมือนวันนี้ แต่ถามว่าชุดวันนี้โป๊มากหรือเปล่าก็ไม่ขนาดนั้น เพียงแค่เขาไม่ชอบให้ใครมองผู้หญิงของตัวเองก็แค่นั้น
"ก็ประมาณเที่ยงคืนแหละ นี่ก็ห้าทุ่มกว่าแล้ว แต่ว่าทำงานไม่ครบเที่ยงคืนเลย ไม่กล้าจะเข้าไปรับเงินกว่าจะถูกดุ"
"เดี๋ยวจ่ายให้เอง ไม่ต้องไปสนใจเงินจำนวนนั้นหรอก นั่งอยู่เป็นเพื่อนอ้อนแบบนี้ก็พอ"
เขาเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ก่อนจะยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้ แววตาคู่นั้นมันทำให้เธอหลงใหลรู้สึกเหมือนตกอยู่ในภวังค์อย่างประหลาด
"ไม่ค่อยออกมาเจอกันเลย นี่เป็นครั้งแรกเลยมั้งที่ได้อยู่ใกล้กันแบบนี้"
"ก่อนหน้านี้ก็อยู่ใกล้ได้ทำไมไม่อยู่เล่า"
เธอยิ้มเขินก่อนจะยกแก้วน้ำส้มขึ้นมาดื่ม ปกติเวลาที่เราสองคนเจอกัน เขาก็แค่จับมือพาไปกินข้าวแล้วก็ช้อปปิ้งนิดหน่อย ไม่ได้นั่งใกล้กันนานขนาดนี้ด้วยซ้ำ เธอเองก็เป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างหวงตัว ซึ่งเขาก็ให้เกียรติมาโดยตลอด จึงทำให้เราสองคนอยู่ด้วยกันได้
"ก็เพียวทำเหมือนหวงตัว กลัวว่าไปใกล้แล้วจะโดนดุ"
"ก็ถ้าเป็นแบร์ เพียวก็ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย"
แค่ยิ้มเขินก่อนจะจ้องมองสบตากับเขาดวงตาใสแป๋ว ถ้าไม่ติดว่ามีเพื่อนอยู่โดยรอบเขาน่าจะจับเธอมาจูบเพื่อลงโทษ โทษฐานที่ทำตัวน่ารักเกินไป
"พูดแล้วนะ"
"หืม... หมายถึงอะไรเหรอ"
"หึ..."
เขายิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ จากนั้นก็หันไปคุยกับเพื่อนและปล่อยให้หญิงสาวกินข้าวจนอิ่ม น่าจะทำงานมาหลายชั่วโมงคงจะยังไม่ได้กินอะไร ดูท่าทางน่าจะหิวโหยไม่น้อยเหมือนกัน
"คืนนี้กูนอนที่โรงแรมนะ กลับไม่ไหวว่ะ"
"กูก็นอนที่โรงแรมเหมือนกัน คืนนี้เล็งสาวสวยไว้เรียบร้อย ไม่พลาดแน่นอน"
"แยกย้ายเหอะว่ะนี่ก็ดึกแล้ว"
บรรดาเพื่อนของเขาดูเหมือนจะมีการดีลลับกับสาวสวย เพื่อนเขาเองไม่ได้สนใจเรื่องนั้น เพราะตอนนี้มีผู้หญิงอยู่ข้างกายอยู่แล้ว
"เที่ยงคืนแล้วเพียวต้องกลับแล้วนะ"
เธอเอ่ยออกมาเสียงใส ปกติจะกลับกับรุ่นพี่อีกคนที่มารับจ๊อบด้วยกัน เขาขับรถยนต์มาเจอจึงขอติดรถกลับด้วย
"คืนนี้เพียวต้องนอนกับแบร์ที่นี่"
เขาเอ่ยเพียงแค่นั้นก่อนจะหันไปคุยกับเพื่อนเพื่อบอกลา
"พวกมึงกูกลับห้องก่อนนะเว้ย ยังไงก็ตามสบายแล้วกัน แต่ถ้าอยากนอนก็ขึ้นไปเลย"
เขาเอ่ยเพียงแค่นั้นก่อนจะกุมมือหญิงสาวแล้วพาเดินออกไปจากตรงนั้นทันที เพียวเร่เบิกตากวางด้วยความตกใจ เพราะสิ่งที่เขาพูดออกมาเธอยังไม่ทันได้เตรียมตัวเตรียมใจเลย
"นอนที่นี่ได้ยังไง... มันจะไม่เหมาะสมนะ"
"ไม่รู้แหละคืนนี้เพียวต้องนอนกับแบร์ที่นี่ รู้ใช่ไหมว่าได้ขัดใจจะโดนอะไร"
"แต่ว่า..."
- Writer
