KARDELEN
Sonunda bir doktor ameliyathaneden çıkmıştı. Doktorun adımları koridorda yankılanırken nefesimi tuttum. Ellerimi farkında olmadan birbirine dolamış, gözlerimi sabit bir noktaya dikmiştim. O ağır adımları, kafamda sürekli aynı soruların dönüp durmasına sebep oluyordu.
"İyi mi? Ameliyat başarılı geçti mi?" Tüm cesaretimi toplayıp başımı kaldırdım. Doktorun yüzünde ne bir mutluluk, ne de tam bir hayal kırıklığı vardı.
Soğukkanlıydı. Bu daha da kötü hissettiriyordu, çünkü ne söyleyeceğini henüz kestiremiyordum.Oturduğum yerden kalkıp ne söylediğini duymak için yanlarına iliştim.
"Ameliyat genel anlamda başarılı geçti," dedi doktor, hafif bir nefes alarak. Hepimiz derin bir rahatlamayla iç çektik. Bir an için dünya aydınlanmış gibi oldu ama doktorun yüzündeki gölgeli ifade beni bi
