KARDELEN
Öylece yüzüne bakarken bir süre ne diyeceğimi bilemeyerek bocaladım. ‘İçinden nasıl geliyorsa öyle devam edersin,’ demişti Karmen. İçimi dinlemek istedim. Bana yol göstermesi için hislerime ihtiyacım vardı.
Herkes dikkatli bir şekilde ve aslında çaktırmamaya çalışarak bizi izlerken içime dönmek de kolay olmuyordu. Her şeyi bir kenara bıraktığımda Selim ilk kez kendi isteğiyle ayağıma gelmişti. Belki anıları için tetikleyici olmamıştım, puf diye hatırlamamıştı ama beni içten içe tanıdığını hissetmişti. Bu bile yetmeliydi belki de…
Yetecek miydi emin değilim ama denemekten zarar gelmezdi. Belki de sadece ilgili bakışlarla beni tanımak istemesi beni etkilemişti.
“Bir şey demedin?” dedi kaşlarını kaldırarak. “Cevabı bu kadar zor mu yoksa?”
“Sen genelde bana baş belası derdin,” d
