KARDELEN
“Bizim yapabileceğimiz bir şey var mı Toprak?”
Dikkatim televizyonda gibi görünse de tamamen Toprak amca ile konuşan babamdaydı. İki değil dört kulağım olsa hepsini babamın konuşmasına adardım.
“Çok geçmiş olsun yeniden. Elimizden gelen bir şey olursa bir telefon etmen yeterli.”
Toprak amcanın dediklerini dinledikten sonra telefonu kapattı. Birisi ne olduğunu sorsun diye gözünün içine bakıyordum çünkü Asude mesajlarıma cevap vermiyordu.
Babam bir bana, ardından anneme baktı. Telefonu ile uğraşan Karahan başını kaldırmadan, “kızın ortadan ikiye yarılacak meraktan. Ne olmuş söylesene!” dedi.
“Hiç de bile!” diye itiraz ettim. Çoktan yarılmıştım haberi yok.
Babam bir nefes aldı. “Selim tekrar rahatsızlanmış. Doktorlar ameliyatı erkene almaya karar vermişler.”
Gitmeyecek miydik
