ในวันรุ่งขึ้นจงฮุ่ยชิวเดินไปบ้านท่านผู้นำตั้งแต่เช้า เพื่อพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องที่จะรับซื้อผิงกั่วป่าและผลโกโก้ ท่านผู้นำได้ฟังก็เอ่ยขอบคุณแล้ว ขอบคุณอีก จนจงฮุ่ยชิวอิ่มคำขอบคุณเลยทีเดียว
ส่วนฝ่ายสตรีต่างวัยทั้งสามก็ขะมักเขม้นกับการทำขนมมาก จงเป่าเปากำลังนั่งลุ้นโดนัทหน้าช็อกโกแลตว่าจะออกมาเป็นอย่างไร จนได้เวลาอันสมควรจึงหยิบขึ้นมากัดกิน
“หืม อาหย่อยย” เด็กน้อยหลับตาพริ้มอย่างมีความสุขเหมือนกับทุกครั้งที่ได้กินของอร่อย “ท่านยายกับท่านป้าจูยองชิมสิเจ้าคะ อาหย่อยนะ”
อันเจียอีกับจูซูฮวาจึงหยิบโดนัทขึ้นมาคนละชิ้น กัดกินคำแรกก็ต้องตาโต โดนัทหน้าช็อกโกแลตของเป่าเปาอร่อยกว่าแบบเดิมหลายส่วนเลยทีเดียว พริบตาเดียวพวกนางก็กินหมดไปแล้ว 1 ชิ้น
“อร่อยจริงๆ ด้วยเสี่ยวเป่าเปา” จูซูฮวาเอ่ย
“อาหย่อยมากๆ เจ้าค่ะ” จงเป่าเปากินหมดไปแล้วหนึ่งชิ้น ตอนนี้กำลังหยิบชิ้นที่สองมากิน “ท่านป้าจูอย่าลืมเอาไปฝากโ
