คริสเตียนเลยตัดสินใจเดินย้อนลงไปซุ่มมอง
และแล้ว...ปมปริศนาที่คาใจ ก็คลี่คลายในวันนั้นเอง
“เบาๆ สิยะ เดี๋ยวตาคริสได้ยินเสียง” ปานตา รำเพยแม่ของเขา กับสาวใช้อีกสองนางกำลังขะมักเขม้นทำอะไรกันอยู่ ท่าทางลับๆ ล่อๆ พิกล
“คุณเธอเมาหลับไปตั้งแต่หัวค่ำแล้วค่ะ” ปานตากระซิบตอบ
“สมน้ำหน้า” รำเพยเบ้ปากพูดเสียงแข็ง “คนอย่างตาคริส ควรรู้จักกับความเจ็บปวดบ้าง ฉันละอยากยุให้หนูณินใจแข็งนานๆ แต่ขานั้น เห้อ...” เสียงถอนใจดังอื้ออึงในสมองคริสเตียน ไม่ใช่เพราะเสียงผสมความระอาของมารดาหรอก แต่เพราะ...ในคำพูดของแม่ มีชื่อของญาณินปนอยู่ด้วย
คริสเตียนขยับเข้าไปชิดกำแพงมากขึ้น ตั้งใจฟังทุกคำพูด รีบประมวลผลหลังแอบฟังมาได้ระยะหนึ่ง
การที่ญาณินหาย คงเป็นเพราะเธอเพิ่งรู้ตัวว่าตั้งครรภ์ส่วนหนึ่ง แต่อีกส่วนหนึ่ง น่าจะมาจากคำยุยงของมารดาเขา คริสเตียนกัดปาก คิดแผนเอาคืนมารดาในใจ แต่คงต้องทำหลังจากควานหาตัวญาณินเจอ
“เ
