พสุธา ล่ารัก(มีนา&มาร์ติน)

บทที่ 7 มาช่วยพี่ใช้เงินหน่อย

ลัมโบกินี่สีน้ำเงินแล่นมาจอดที่หอของมีนา

มาร์ตินกดโทรศัพท์หามีนา

"ค่ะพี่มาร์ติน" มีนาขานรับพี่

"พี่มาถึงแล้วครับ ให้ขึ้นไปรับมั้ย"มาร์ตินถามน้อง

"พี่มาร์ติน มองมาข้างบนขวามือชั้นสามค่ะ " มีนาโบกมือให้พี่ที่หน้าต่าง

"ให้พี่ขึ้นไปมั้ยครับ" มาร์ตินถามน้องอีกครั้ง

"ไม่ต้องค่ะ เดี๋ยวน้องลงไป" มีนาบอกพี่แล้วพลุบตัวเข้าไปในห้อง

สักพักมีนาเดินลงมา พร้อมขวดน้ำเย็น หนึ่งขวด

แล้วเปิดประตูขึ้นรถ

"สวัสดีค่ะ พี่มาร์ติน น้ำเย็นๆค่ะ" มีนายกมือไหว้พี่ แล้วยื่นน้ำเย็นให้พี่ มาร์ตินรับขวดน้ำมาดื่ม เขาประทับใจน้องอีกแล้ว น้องใส่ใจมาก มาร์ตินรู้สึกว่ามันน่ารักมากๆ

"หืม หวานกระชากใจ หวานประทับจิตพี่มากครับ" มาร์ตินตอบน้องแล้วส่งยิ้มให้

"พี่มาร์ติน อย่าหยอดเยอะ ใจคอไม่ดี" มีนาบอกพี่แล้วหันมองนอกหน้าต่าง

"เอ้า หันหน้าหนีพี่ทำมัยอ่า" มาร์ตินสกิดแขนมีนา มีนาหันมาหา

"พี่จะพาไป กินข้าวอร่อยๆ ที่บางขุนเทียนนะครับ" มาร์ตินบอกมีนา มีนาพยักหน้าแล้วยิ้มให้พี่

"เปย์เก่งจริงๆ เดี๋ยวพี่ก็หมดตัวหรอกค่ะ"มีนาแซวมาร์ติน

"พี่อยากเปย์อ่า มาใช้เงินช่วยพี่หน่อย" มาร์ตินหันมายิ้มตอบน้อง

"พี่มาร์ติน อย่าหยอดเยอะ เดี๋ยวเป็นลมค่ะ" มีนาบอกมาร์ตินแล้วมองไปที่ทาง มาร์ตินหัวเราะแล้วเคลื่อนรถ

"พี่แวะปั้มให้น้องหน่อยอย่างกินชาไทยค่ะ" มีนาบอกมาร์ติน

มาร์ตินจัดการ เลี้ยวรถเข้าไปภายในปั้มตามน้องบอก

"พี่มาร์กินน้ำอะไรดีคะ" มีนาหันมาถามพี่แล้วยิ้มกว้าง เป็นอีกครั้งที่มาร์ตินรู้สึกดี น้องใส่ใจเขามาก

"พี่ขอ ลาเต้เย็นแก้วนึงครับ" มาร์ตินตอบน้องแล้วนั่งรอในรถ

มีนาเดินไปซื้อน้ำ สักพักกลับมาที่รถ พร้อมน้ำสองแก้ว

"ได้แล้วค่ะ บริการทุกระดับประทับใจ" มีนา ขึ้นมาบนรถแล้วยื่นน้ำให้พี่

"ขอบคุณครับ เท่าไหร่เอ่ย" มาร์ตินถามน้อง

"น้องเลี้ยงเองค่ะ กินๆๆ" มีนาบอกพี่แล้วยิ้มหวานส่งให้ มาร์ตินพยักหน้า แล้วดูดน้ำ

"น้องจะเข้าห้อน้ำมั้ยครับ " มาร์ตินถามน้อง

"อืมไม่ค่ะ"มีนาส่ายหน้าให้พี่

มาร์ตินยิ้มให้น้องพร้อมเคลื่อนรถ

"เออ แล้วปลายฟ้ากลับตอนไหนครับเมื่อวาน " มาร์ตินถามมีนา

"เออ ไม่พูดกันดีกว่า แหะๆ ไม่รู้จะตอบยังไง แต่ตอนนี้กลับมาแล้วค่ะ" มีนาตอบมาร์ตินตะกุกตะกัก พร้อมกับก้มดูดน้ำ มาร์ตินยิ้มอย่างมั่นใจ เพียงเท่านี้ข้อสันนิษฐานที่มาร์ตินตั้งไว้น่าจะถูก

มาร์ตินเลี้ยวรถ มายังร้านอาหารที่เขาบอกน้อง

มาร์ตินจับมือน้องกำลังจะเดินเข้าร้าน มีนามองหน้าพี่

"คนเยอะครับเดี๋ยวหลงกัน" มาร์ตินให้เหตุผลแล้วพาน้องเดินเข้าไป

"หืม ร้านบรรยากาศดีมากเลยค่ะ ตกแต่งสวยมาก มีมุมถ่ายรูปเยอะเลย" มีนาพูดกับพี่อย่างตื่นเต้น

"น้องอยากนั่งโซนไหนครับ โต๊ะข้างบน หรือนั่งพื้นชิวๆ บรรยากาศดีคนละแบบ" มาร์ตินถามมีนา

"อืม ถ้ามีนานั่งพื้นพี่จะปวดขามั้ยคะ" มีนาถามพี่อย่างเป็นห่วง

"ได้พี่ยังไม่แก่นะ" มาร์ตินตอบน้องขำๆ

"ป่าวน้องไม่ได้ว่าแก่ น้องแค่เป็นห่วง " มีนาบอกมาร์ตินเสียงใส

"ไปครับเลือกเลยพี่ตามใจ" มาร์ตินบอกน้อง มีนายิ้มให้พี่แล้วเผลอลากแขนพี่ไปตรงจุดที่อยากนั่ง มาร์ตินมองมือน้องที่จูงแขนเขาแล้วยิ้ม มันเป็นความสัมพันธ์ครั้งแรกที่ไม่ต้องมีอะไรกัน แต่มาร์ตินรู้สึกว่าสุขใจ มากๆ

"นั่งตรงนี่กันค่ะ"มีนาพามาร์ติน มานั่งมุมโซนนั่งพื้น วิวมีดอกไม้สวยๆ

"ชอบมั้ยครับ"มาร์ตินถามน้อง มีนาพยักหน้าให้พี่

"น้องสั่งอาหารเลย" มาร์ตินบอกน้อง

"ไม่เอา พี่สั่งเถอะพี่ไม่ยอมให้น้องจ่ายช่วย เกรงใจ"มีนาบอกพี่อย่างเกรงใจ

"ก็พี่บอกว่า มาช่วยพี่ใช้เงินหน่อยไงครับ น้องสั่งเถอะ"มาร์ตินมองตาน้องกรุมกริมแล้วบอกให้น้องสั่งอาหาร มีนามองหน้าพี่แล้วส่ายหน้า

มาร์ติน จึงต้องจัดการสั่ง อาหารเอง

"มาครับ วิวสวยมาก พี่ถ่ายรูปให้" มาร์ตินบอกมีนา แล้วหยิบโทรศัพท์ของเขามากดถ่ายภาพให้น้องรัวๆ

"ขอดูหน่อยค่ะ สวยมั้ย" มีนาบอกพี่ มาร์ติน ลุกมานั่งข้างๆ น้อง แล้วเปิดภาพในโทรศัพท์ให้น้องดู

มีนาก้มดูภาพแล้วเลื่อนภาพดู

"หืม สวยทุกภาพจริงๆด้วย" มีนาพูดแล้วเงยหน้ามองพี่ หน้าชิดหน้าแทบจะชนกัน มีนาหน้าร้อนพ่าว

"น้องดูเสร็จแล้ว พี่กลับไปนั่งที่เถอะค่ะ" มีนาบอกพี่แล้วมองไปด้านอื่น

"พี่เปลี่ยนใจแล้ว อยากนั่งตรงนี้" มาร์ตินบอกน้องแล้วขยับเข้าไปใกล้มีนามากขึ้น

"พี่มาร์ติน อย่าแกล้งค่ะ" มีนาพูดกับพี่แต่ไม่มองหน้า

"พี่ไม่ได้แกล้งครับ อยากนั่งข้างๆน้องจริงๆ" มาร์ตินพูดอย่างอารมณ์ดี

ไม่นาน อาหารที่มาร์ตินสั่งก็มาเสริฟเรียงราย

มีกุ้งเผา ปลาหมึกย่าง หอยหวานเผา แก้งส้มกุ้งแม่น้ำ หอยนางรมย์ทรงเครื่อง ข้าวผัดรวม ปลากระพงนึ่งมะนาว ปลาทับทิมสามรส

มีนามองอาหารอึ้งๆ

"พี่สั่งมาเลี้ยงคนทั้งหมู่บ้านเหรอคะ" มีนาถามพี่แล้วยิ้ม

"อ่าว ก็พี่ไม่รู้ว่าน้องอยากกินอะไรนี่ครับ"มาร์ตินตอบน้องแล้วยิ้มกว้าง

"แล้วมันจะกินหมดมั้ย เยอะมาก"มีนาพูดกับพี่แล้วยู่หน้าใส่

"น้องก็กินให้หมดสิครับ พี่มีเวลาเฝ้าน้องกินทั้งชีวิต" มาร์ตินมองหน้ามีนา จนมีหน้าหลบสายตา

"บอกว่าอย่าหยอดเยอะ พี่มาร์ตินอะ" มีนาพูดแล้วแกะกุ้งย่างใส่จานพี่

"กินๆไปค่ะ จะได้ไม่ต้องพูดเยอะ" มีนาบอกพี่ แล้วลงมือแกะกุ้งต่อ

มาร์ตินอึ้งกับน้องเป็นรอบที่ล้าน กับการเทคแคร์ นี่แกะกุ้งให้เขา ทำมัยมันใจฟูแบบนี้ มีนาคือผู้หญิงธรรมดาที่แสนพิเศษมาก สำหรับมาร์ติน

มีเรื่องให้เขาประทับใจได้ไม่เว้นวัน

"หืม อร่อยอย่างนี้นี่เอง การมีคนแกะกุ้งให้" มาร์ตินกินกุ้งแล้วพูดหน้าทะเล้นกับมีนา

มีนาจิ้มหอยหวานแล้วเอาลงไปจิ้มน้ำจิ้มซีฟู๊ด แล้วส่งใส่ปากพี่

"อร่อยมั้ยคะ" เธอถามพี่ราวว่ากับการกระทำนี่มันเป็นเรื่องปกติ มาร์ตินประทับใจอีกรอบแล้ว

"อร่อยครับ ดีจังมีคนดูแล" มาร์ตินพูดแล้วยิ้มกว้าง

"พี่พูดอย่างกับมันพิเศษมากๆ อย่างงั้นแหละค่ะ น้องแค่แกะกุ้งให้เองนะ " มีนาตอบพี่แล้วก็ยิ้ม

"ก็มันทัชใจอะ มาแกะให้พี่ทั้งชีวิตเลยได้ป่าวครับ " มาร์ตินหยอดน้องอีกครั้ง

แทนคำตอบ มีนาจิ้มปลาหมึกย่างยัดใส่ปากพี่ แล้วเธอก็นั่งกินต่อไม่พูดอะไร

มาร์ตินเคี้ยวปลาหมึกแล้วก็ยิ้มอยู่อย่างนั้น