กรงรักมธุรส

กรงรักมธุรส EP.03 กาลเวลาเปลี่ยน ใจคนก็เปลี่ยน (3)

“มองอะไรหรือลิน” มธุรสเงยหน้าขึ้นถามนลินทิพย์ พอกลับมาก็ทำหน้าบึ้ง หรือว่าเกิดอะไรขึ้นตอนไปห้องน้ำ

“เปล่าหรอกน้ำหวาน ว่าแต่ตกลงกันได้หรือยังว่าอาทิตย์นี้จะไปไหน”

“เกาะล้านก็น่าไปนะ” ณิชาเอ่ยขึ้น ใช้เวลาไม่นานก็ไปถึง

“ไปหัวหินไม่ดีกว่าเหรอ” พิมพ์ชนกแนะนำ

“ทำไมต้องไปหัวหินด้วยล่ะ” จิรศักดิ์ถามอย่างแปลกใจ

“พ่อแม่ของนายมีโรงแรมอยู่ที่หัวหินไม่ใช่เหรอไอ้ศักดิ์” พิมพ์ชนกบอก ถ้าไปเที่ยวหัวหิน อย่างน้อยก็ช่วยลดค่าใช้จ่ายได้เยอะทีเดียว เพราะที่พักก็มีแล้ว สิ่งที่ต้องจ่ายก็มีแค่ค่าอาหารกับค่าเดินทางอีกคนละเล็กน้อยก็เท่านั้น

“เป็นความคิดที่ดีเลยนิพิมพ์ บ้านนายมีทั้งโรงแรมและรีสอร์ทนี่นา รู้สึกจะมีโรงแรมอยู่ที่หัวหินด้วยไม่ใช่เหรอไอ้ศักดิ์” นลินทิพย์บอก เธอเองก็ลืมไปเสียสนิทว่าครอบครัวของจิรศักดิ์มีโรงแรมอยู่ที่หัวหินด้วย รู้สึกเจ้าของโรงแรมจะเป็นของพี่สาวคนโตของเขา

จิรศักดิ์พยักหน้าตอบ หยิบแก้วน้ำขึ้นดื่ม พี่สาวคนโตของเขาเป็นเจ้าของโรงแรมเล็กๆ อยู่ที่หัวหิน เขาเองก็ลืมไปเสียสนิท ถ้าไปเที่ยวทะเลที่หัวหิน ก็ไม่มีปัญหาเรื่องที่พัก

“ตกลงจะไปหัวหินกันใช่ไหม ฉันจะได้โทรไปบอกพี่เจี๊ยบให้จัดการเรื่องห้องพักเอาไว้”

“ตกลงนะน้ำหวาน พวกเราจะไปเที่ยวหัวหินกัน” นลินทิพย์หันมาถามมธุรส แล้วหันไปยิ้มให้ณิชากับพิมพ์ชนก สำหรับสองคนหลังไม่มีปัญหาเรื่องเวลาอยู่แล้ว เพราะสามารถไปเที่ยวที่ไหนก็ได้ คนที่น่าจะมีปัญหาที่สุดก็คือมธุรส

“น้ำหวานต้องดูก่อนนะ ถ้าคุณน็อตกลับมารับน้องแดนก่อนพวกเราเดินทาง น้ำหวานก็ไปได้ แต่ถ้าคุณน็อตมารับไม่ทัน น้ำหวานคงไปด้วยไม่ได้” มธุรสอธิบายสาเหตุที่เธอยังกังวล เธอไม่รู้ว่าบิดาของน้องแดนจะกลับมาทันหรือเปล่า ถ้าเขากลับมาทันก็คงดี แต่ถ้ากลับมาไม่ทัน เธอก็ไม่สามารถไปเที่ยวหัวหินกับเพื่อนๆ ได้

“คุณน็อตนี่เป็นใครหรือน้ำหวาน แล้วทำไมต้องเอาลูกมาฝากน้ำหวานด้วย อย่าบอกนะว่าน้ำหวานกำลังคบกับพ่อของน้องแดน”

“เปล่านะ คุณน็อตเป็นเพื่อนข้างห้องนะ พอดีคุณน็อตต้องไปทำธุระที่ศรีราชา คุณน็อตก็เลยฝากน้องแดนไว้กับน้ำหวาน”

“ทำธุระอะไร ทำไมถึงพาลูกตัวเองไปด้วยไม่ได้”

“คุณน็อตไปเยี่ยมคุณแม่นะ เห็นว่าป่วยหนัก” มธุรสอธิบายถึงสาเหตุให้เพื่อนสนิทฟัง ปกติเธอก็รับเลี้ยงเด็กอยู่แล้ว เพื่อนข้างห้องขอร้องทั้งทีเธอจะไม่ช่วยได้อย่างไร อีกอย่างธิติก็เคยช่วยเหลือเธอเอาไว้หลายครั้ง การที่เธอช่วยเหลือเขาบ้างก็ไม่เห็นจะแปลกตรงไหน

“ทำไมไม่พาน้องแดนไปเยี่ยมด้วยล่ะ แม่ของน้องแดนอีกล่ะ เจ้าหล่อนหายไปไหน แล้วทำไมไอ้คุณน็อตอะไรนี่ ถึงเอาลูกมาฝากกับน้ำหวาน” จิรศักดิ์เงยหน้าขึ้นถามมธุรสอย่างประหลาดใจ ไปรับเลี้ยงลูกของชาวบ้านแบบนี้ มันต้องมีอะไรแอบแฝงเป็นแน่ ใครมันจะบ้าเอาลูกของตัวเองไปฝากคนอื่นเลี้ยงกันบ้าง ถ้าไม่หวังผลประโยชน์

“เรื่องแม่ของน้องแดน น้ำหวานไม่รู้หรอก แต่ที่รู้แน่ๆ ก็คือ น้องแดนอยู่กับคุณน็อตแค่สองคน”

“ไอ้คุณน็อตนี่คิดจะจีบน้ำหวานหรือเปล่า” พิมพ์ชนกถามในสิ่งที่ตนสงสัย จู่ๆ ก็เอาลูกมาฝาก ทั้งที่ความจริงจะพาลูกกลับไปเยี่ยมแม่ด้วยก็ได้ เอาลูกมาเป็นตัวเชื่อมความสัมพันธ์แบบนี้ คิดได้อย่างเดียวผู้ชายคนนี้ต้องชอบมธุรสแน่นอน

“พิมพ์คิดมากไปหรือเปล่า คุณน็อตไม่มีทางคิดแบบนั้นกับน้ำหวานหรอก ก็ในเมื่อคุณน็อตเขาเป็น...เอ่อ...เรื่องมันพูดยากนะ” เธอสัญญาเอาไว้แล้วว่าจะเก็บเรื่องที่เขาเล่าเอาไว้เป็นความลับ ไม่ว่ายังไงเธอก็ไม่มีทางพูดออกไปแน่ มธุรสยิ้มให้พิมพ์ชนก ยกนิ้วถูปลายจมูกแก้เก้อ แล้วเบนสายตาไปยิ้มให้นลินทิพย์กับณิชาด้วย

“ช่างเถอะ ไม่จีบก็ไม่จีบ แต่ถ้าจีบเมื่อไรมันตายแน่” นลินทิพย์เอ่ยออกมา ก่อนหันมาสนใจอาหารบนโต๊ะต่อ ถ้าเพื่อนสนิทบอกว่าไม่มีอะไรมันก็คงไม่มีอะไร แต่สำหรับผู้ชายคนนั้นไม่แน่ ชอบเอาลูกมาให้เลี้ยงบ่อยๆ แบบนี้ มันต้องไม่ธรรมดา เห็นทีเธอต้องไปเจอหน้าสักหน่อย จากนั้นก็เค้นคอให้ยอมสารภาพความจริงที่เขาเข้ามาตีสนิทกับมธุรส

“แกคิดจะฆ่าผู้ชายทุกคนที่เข้ามาจีบน้ำหวานเลยเหรอไอ้ลิน” ดนัยถามแล้ววางแก้วน้ำลง เงยหน้าขึ้นมองนลินทิพย์ ก็รู้อยู่หรอกว่ารักและเป็นห่วงมธุรส แต่ขัดขวางและกำจัดผู้ชายที่เข้ามาจีบมธุรสทุกคนแบบนี้ จะไม่แปลกไปหน่อยหรือไง

“เปล่า” นลินทิพย์ปฏิเสธคำถามของดนัย

“แล้วทำไมแกต้องเช็คประวัติผู้ชายที่เข้าใกล้น้ำหวานด้วยไอ้ลิน ทำแบบนี้แล้วเมื่อไรน้ำหวานจะมีแฟน” ยิ่งคิดเขาก็ยิ่งสงสัยในพฤติกรรมของนลินทิพย์ แต่ถึงสงสัยแต่ก็ไม่กล้าถามออกไป เพราะเดี๋ยวจะพาลทะเลาะกันอีก ทางที่ดีเงียบเอาไว้ดีกว่า

“เรื่องนั้นฉันไม่รู้หรอก แกต้องถามน้ำหวานเอาเอง แต่ในฐานะที่ฉันเป็นพี่สาวบุญธรรมของน้ำหวาน ฉันก็มีสิทธิ์ไม่ใช่เหรอที่จะสกรีนผู้ชายที่เข้ามาในชีวิตน้องน้ำหวาน” นลินทิพย์หันมาอธิบายเสียงเรียบ เพราะเธอรู้เรื่องของมธุรสทุกอย่าง สิบปีแล้วที่เธอเป็นเพื่อนกัน ความเจ็บปวดในอดีตของเพื่อนสนิท ทำให้เธอต้องคอยดูแลและเช็คประวัติผู้ชายทุกคนที่เข้ามาใกล้ แม้จะช่วยอะไรไม่ได้มาก แต่อย่างน้อยเธอก็สามารถป้องกันคนที่คิดไม่ซื่อกับมธุรสได้บ้างก็ยังดี

มธุรสยิ้มหวาน เธอไม่ได้รู้สึกรำคาญหรือไม่ชอบในสิ่งที่นลินทิพย์ทำ กลับรู้สึกชอบเสียด้วยซ้ำ ตั้งแต่เกิดเรื่องเมื่อสิบปีก่อน คนที่เธอเชื่อใจและไว้ใจที่สุดก็คือนลินทิพย์ เธอรู้สึกดีใจด้วยซ้ำที่มีคนคอยเป็นห่วงแบบนี้

“น้ำหวานไม่โกรธเหรอ” ชายหนุ่มหันมาถามอย่างสงสัย

“ก็ไม่นิจ๊ะ” มธุรสตอบแล้วยิ้มให้ดนัย

“เอาล่ะ เลิกเถียงกันได้แล้ว ตกลงว่าพวกเราจะไปเที่ยวหัวหินกัน เดี๋ยวฉันกับไอ้ลินจะไปรับน้ำหวานกับพิมพ์เอง ส่วนพวกแกก็ไปก่อนเลยไม่ต้องรอ” ณิชาบอก ใครจะไปก่อนไปหลังก็มีค่าเท่ากัน ยังไงสถานที่พักก็คือโรงแรมของพี่สาวจิรศักดิ์อยู่แล้ว

“ก็ได้ เดี๋ยวฉันกับไอ้ศักดิ์จะจัดการเรื่องที่พักให้เรียบร้อยก่อนที่พวกเธอจะไปถึงก็แล้วกัน” ดนัยพยักหน้าตอบ เหลือบสายตามองพิมพ์ชนกแวบหนึ่ง ไปหัวหินคราวนี้เขาต้องสารภาพรักกับเธอให้ได้ ก่อนหน้านี้เขาคิดว่าชอบมธุรส แต่เมื่อได้รู้จักและสนิทกับทั้งสองมากขึ้น ก็ทำให้เขามั่นใจว่าคนที่เขาชอบกลับเป็นพิมพ์ชนก

////////

...โปรดติดตามตอนต่อไป...