มธุรสเห็นแขกไม่ได้รับเชิญยังนั่งเงียบ จึงตัดสินใจลุกขึ้นเดินไปยังประตูห้องเพื่อเชิญให้เขาออกไปจากห้องเธอเสียที “เชิญค่ะคุณพาย” เสียงของมธุรสทำให้ภควัตตื่นจากภวังค์ หันไปมองที่มาของเสียงแล้วก็หน้าบึ้งขึ้นทันควัน เมื่อเจ้าของห้องสาวไล่ให้เขากลับ แต่ขอโทษเถอะ คนอย่างภควัต วรากร ไม่ยอมแพ้เพราะเรื่องแค่นี้แน่
ชายหนุ่มลุกขึ้นยืน สบตามองใบหน้าสวยหวาน ทว่าเย็นชาแวบหนึ่ง แล้วเบนสายตาไปมองประตูห้องนอนของเธอ เมื่อไม่ยอมกลับไปอยู่กับเขาที่คฤหาสน์วรากร เขาก็จะอยู่กับหญิงสาวที่นี่แทน
มธุรสถึงกับหน้าเหวอ อ้าปากค้างเล็กน้อย เมื่อเห็นคนที่เธอไล่ให้กลับ เดินตรงเข้าไปในห้องนอนของเธอ
“คุณพาย นั่นคุณจะไปไหน”
“ฉันก็จะไปนอนไง เธอก็ถามอะไรโง่ๆ ก็เห็นอยู่ว่าฉันเดินไปห้องนอน” ตอบออกไปทั้งที่ขาก็ยังก้าวฉับๆ ตรงไปยังห้องนอน
“แต่นั่นมันห้องนอนของฉันนะคะคุณพาย” มธุรสบอกเสียงเขียว รีบปิดประตูห้องแล้วเดินไปจับข้อมือ
