ผ่านไปเกือบชั่วโมง...มธุรสกับน้องแดนก็เดินออกมาจากลิฟต์ และเธอก็ได้เห็นเจ้าของร่างสูงใหญ่ซึ่งนั่งหน้าบึ้งอยู่ไม่ไกลจากเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ของโรงแรม
ภควัตลุกจากโซฟาเดินไปหามธุรส ทั้งที่เขาให้เวลาแค่ครึ่งชั่วโมง แต่ดูสิคุณเธอดันใช้เวลาไปเกือบชั่วโมง
“ทำไมถึงลงมาช้าล่ะน้ำหวาน”
“ก็ลงมาแล้วนี่ไงคะ ตกลงคุณพายจะพาน้ำหวานกับน้องแดนไปทานข้าวที่ไหนหรือค่ะ”
“เดี๋ยวก็รู้เองแหละน่า”
“ทำไมคุณพ่อถึงไม่มาล่ะครับคุณครู” น้องแดนเงยหน้าขึ้นถาม
“คุณพ่อติดธุระน่ะครับ เลยมารับไม่ได้” มธุรสย่อตัวลงนั่งบอกหนุ่มน้อยวัยสิบขวบอย่างเอ็นดู
“แล้วตอนนี้คุณพ่ออยู่ไหนครับ”
“คุณพ่ออยู่กรุงเทพฯ ครับ คุณพ่อมีงานด่วนน่ะครับ”
“อีกแล้วหรือครับคุณครู ทำไมคุณพ่อถึงผิดนัดน้องแดนตลอดเลย”
“คุณพ่อไม่ได้ผิดนัดนะครับ คุณพ่อมีธุระด่วนที่ต้องไปทำ” มธุรสพยายามอธิบายเรื่องทั้งหมดให้หนูน้อยฟังอย่างอ่อนโยน ตอนที่ธิติโทรศัพท์ น้
