ทวนข้าจะแทงเข้าไปในกายเจ้า

ตอนที่1 โจรผ้าแดง

ตอนที่1 โจรผ้าแดง

สมัยปลายราชวงศ์ฮั่นเกิดกลียุคทั่วแผ่นดิน ขุนนางแบ่งแยกเป็นหลายก๊กหลายเหล่าต่างสะสมไพร่พลของตนเองเพื่อเตรียมการบางอย่าง แม่ทัพนายกองหลายหน่วยไม่ขึ้นตรงต่อทางการตั้งตัวเป็นเจ้าเมืองปกครองดินแดนเสียเอง ทางการไม่เหลียวแลทุกข์สุขของราษฎรโจรผู้ร้ายก็ชุกชุม มีหลายกลุ่มที่มีกำลังนับพันยกพวกเข้าปล้นสะดมชาวบ้านแย่งชิงเสบียงอาหารเพื่อเลี้ยงชุมโจรของตน โจรก๊กหนึ่งที่ขึ้นชื่อเรื่องความเหี้ยมโหดคงไม่พ้นกลุ่มโจรผ้าแดง

สมุนโจรทุกคนเป็นชายฉกรรจ์มีฝีมือเชิงรบผิดแผกจากโจรป่าสามัญ การปกครองชุมโจรเข้มงวดคล้ายทหารเข้าปล้นสะดมแต่ละครั้งมีการวางแผนรัดกุม สัญลักษณ์บ่งบอกถึงโจรกลุ่มนี้คือพวกมันล้วนโพกผ้าแดงบนศีรษะ ฆ่าฟันไม่เว้นกระทั่งลูกเด็กเล็กแดง ฆ่าผู้ชายที่ขัดขืนฉุดหญิงสาวขืนใจแล้วต้อนกลับไปชุมโจรเพื่อเป็นนางบำเรอ

หัวหน้าชุมโจรผ้าแดงมีชื่อว่ามู่หยงฟู่ หัวหน้าชุมโจรผ้าแดงผู้นี้มีวิชาเพลงดาบเป็นเลิศว่ากันว่าก่อนที่มันจะผันตัวมาเป็นหัวหน้าโจรเช่นทุกวันนี้ มันเคยเป็นขุนพลฝีมือดีของกองทัพทางใต้ผู้มีแม่ทัพผู้เกรียงไกรนามว่าเล่งฮู้ชง ทัพของเล่งฮู้ชงเลื่องลือไปไกลยังแว่นแคว้นเหนือใต้ออกรบไม่เคยพ่ายแพ้

แม่ทัพใหญ่ของกองทัพใต้มีทวนเป็นอาวุธ ทวนด้ามนี้ลือกันว่าคืออาวุธของเทพ มีความยาวสิบเอ็ดศอกมีน้ำหนักมากถึงแปดสิบสามชั่ง เพลงทวนของเขาไม่มีผู้ใดต่อกรได้ ศัตรูที่พ่ายแพ้จะถูกตัดหัวแล้วเสียบประจานไว้บนกำแพงเมืองเพื่อข่มขวัญ จนได้ฉายาว่าจอมเสียบปีศาจ ทั่วทั้งแผ่นดินนี้หากจะมีผู้คนที่มู่หยงฟู่ยำเกรงก็คงไม่พ้นเล่งฮู้ชงผู้นี้

“มาๆ สหายข้าดื่มให้กับท่านมู่หัวหน้าใหญ่ของเรา”

หนึ่งในหัวหน้ากลุ่มของโจรผ้าแดงผู้หนึ่งลุกขึ้นยืนยกจอกสุราขึ้น ใบหน้าของมันแดงจัดยามอาบกับแสงไฟจากกองฟืนที่กำลังลุกโชน อาภรณ์ที่สวมใส่ยังเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบเลือดแห้งกรัง

“ปล้นหมู่บ้านครานี้ได้ทองคำมาหลายหีบและหญิงสาวอีกหลายนาง เห็นทีว่าหลังจากปล้นครั้งนี้พวกเราคงได้พักผ่อนไปอีกนานพวกเราขอดื่มให้ท่านหัวหน้า ผู้นำที่เก่งกล้าของพวกเรา”

พวกสมุนโจรผ้าแดงพร้อมใจกันลุกขึ้นยืนถือจอกสุราโค้งคำนับไปยังชายร่างกายกำยำผิวเนื้อสีทองแดงซึ่งนั่งอยู่บนแคร่ มันไม่กล่าววาจาใดออกมาเพียงยกไหสุราขึ้นแล้วกรอกลงคอ เสียงร้องเพลงพื้นบ้านดังขึ้นประสานเสียงด้วยความสนุกสนานระคนกับเสียงหัวเราะครื้นเครง

หัวหน้าชุมโจรผ้าแดงร่ำสุราอยู่ครู่หนึ่งมันก็ลุกขึ้นยืนมองไปรอบๆ กายที่รายล้อมไปด้วยลูกสมุนโจรนับพัน แสยะยิ้มให้กับความยิ่งใหญ่เกรียงไกรของตน มือหนึ่งตะกองกอดไหสุราแนบอกแล้วเดินซวนเซเข้าไปในกระโจมพัก บนเตียงของมันมีดรุณีนางหนึ่งนั่งตัวสั่นเทาเป็นลูกนก

มู่หยงฟู่มองสำรวจเรือนร่างบอบบางของนางหญิงชาวบ้านอันเป็นของบรรณาการที่ลูกน้องจัดมาให้ปรนเปรอความสุข ริมฝีปากที่ล้อมไปด้วยไรเครารุงรังแสยะยิ้ม พลางยกนิ้วชี้ไปยังนางหญิงชาวบ้านผู้นั้น

“เจ้าตัวเล็กบอบบางเช่นนี้เห็นทีคงแหลกเหลวอยู่ใต้ร่างข้าแน่”

มันหัวเราะเสียงดังกระตุ้นให้ดรุณีนางนั้นเกิดความหวาดกลัวเป็นทวีคูณ

“นายท่านเมตตาข้าด้วยเถอะ”

“เมตตา? ”

มันหัวเราะหึๆ ยกไหสุรากรอกเข้าปากจนหมดแล้วโยนทิ้งไปข้างกาย

“เหตุใดเจ้าร้องขอความเมตตาจากโจรป่าเถื่อนเช่นข้า จงทำตัวเป็นนางบำเรอให้ดีเถิดบางทีหากพ้นคืนนี้ไปเจ้าอาจจะได้มีชีวิตอยู่ต่ออย่างสุขสบายก็เป็นได้”