ผมอุ้มเมลโล่ออกมาจากห้องเก็บของหลังจากเราสองคนแตกในใส่กันเรียบร้อย
แอ๊ดดดดดดดดด
ผมเปิดประตูออกมาสภาพคือผมอุ้มเมลโล่ในท่าเจ้าสาว ส่วนเมลโล่นั้นกอดคอผมแน่นแล้วหลับไปเรียบร้อย
"หืมมมม กูดูสภาพแล้วน่าจะเคลียร์กันถึงพริกถึงขิงเลยไอ้สัส กูไม่น่าเป็นห่วง"
ไอ้กอไผ่บ่นขึ้นมาก่อนจะหันไปกอดเอวเมียมันไปนั่งที่เดิม
"กูก็ว่างั้น มิน่าหละเข้าไปนานเชียว แม่งกูนึกว่ามันจะตบเมลโล่"
ไอ้คีย์เบ้ปากใส่ผมแล้วหันไปดื่มเหล้าต่อไม่สนใจผมอีก ส่วนไอ้ติวเตอร์นั้น ทำเพียงแค่ยกยิ้มมุมปาก ส่วนเยลลี่ก็นั่งอยู่กับพวกเพื่อนผมนั้นแหละ เธอมองมาทางผมกับเมลโล่ด้วยสายตาที่บอกไม่ถูก
"เอ่อ คือเยลลี่อยากคุยกับพายุ"
"ไม่มีอะไรจะคุย ไม่ว่างติวเตอร์มึงเคลียร์ที่นั่งให้กูทีเมียกูหลับไปล่ะ"
ผมเอ่ยออกไปเสียงเรียบก่อนจะพาเมลโล่ไปนั่งพิงตรงโซฟา ความสามารถพิเศษโดยเฉพาะเลยนะนั้นหลับทั้งๆเพลงเสียงดังขนาดนั้นสงสัยจะหมดแรงจริงๆ
"พา
