อากาศในห้องประชุมหนาวจนปัณณิกาเผลอตัวห่อไหล่ ช่วงนี้เธอยังไม่ได้รับงานสอนพิเศษเพิ่มเติม รวมถึงงานแปลเอกสารก็ไม่ได้มีมาก เธอจึงรับคำชวนของอาจารย์ให้ไปช่วยดูแลงานบรรยายทางวิชาการ แทนการนางจับเจ่าอยู่ที่คอนโดมิเนียม รอให้คุณที่คงลืมกันไปแล้วแวะมาหา
อาจารย์ที่ขอให้เธอช่วยงาน คืออาจารย์ต่างคณะที่ปัณณิกาเคยลงเรียนด้วยสองวิชา ด้วยความที่เธอเป็นคนเงียบ ๆ มือไม้อ่อนและพูดเพราะ เธอจึงเป็นที่รักของอาจารย์ทั้งในและนอกคณะ แต่ก็เฉพาะกับอาจารย์ผู้หญิงเท่านั้น
“เดี๋ยวอาจารย์ฝากแก้มดูแลคุณธัญญ์ด้วยนะจ๊ะ คุณธัญญ์ชอบดื่มน้ำแร่ ส่วนอาหารว่างขอเป็นกาแฟอเมริกาโนเย็นกับพวกคุกกี้ที่ไม่หวานมาก แก้มไปซื้อที่คาเฟ่หน้าคณะก็ได้” อาจารย์รัตติยายื่นเงินให้กับลูกศิษย์สาวที่เพิ่งจะเรียนจบ ก่อนจะหันไปดูแลเรื่องอาคารสถานที่ต่อทันที
ปัณณิการับคำอย่างว่าง่าย นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่อาจารย์รัตติยาขอให้เธอแวะมาช่วยงาน ซึ่งเธอเอง
