บทที่ 2 ของเล่น 1
1238 Words
เสียงนกร้องยามเช้าปลุกให้เจ้าของบ้านพัฒนธาดาต้องพลิกตัวตื่นขึ้นมาอย่างไม่นักเต็มใจนัก จริง ๆ แล้วเขาก็ไม่ใช่คนชอบตื่นสาย เพราะทุกเช้าจะต้องไปวิ่งออกกำลังหรือเข้ายิมส่วนตัวที่บ้าน ทว่าเมื่อคืนที่ผ่านมาเกิดเรื่อง กว่าจะเข้านอนได้ก็เกือบตีสามแล้ว
ธัญญ์ พัฒนธาดา พาร่างที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามแน่นหนาลงไปยังห้องครัวเพื่อหากาแฟดื่มอย่างที่ทำเป็นประจำ ดวงตาสีดำสนิทหรี่มองไปยังห้องรับแขกด้านล่าง พลางถอนหายใจยาวอย่างโล่งอก
ลูกสาวคนเดียวของเขาคงกำลังนอนหลับไม่รู้เรื่อง...
เมื่อคืนที่ผ่านมาธัญญ์ได้รับสายจากด่วนจากแม่บ้าน ซึ่งจะโทร. หากันเฉพาะเวลาที่เกิดเรื่องฉุกเฉินเท่านั้น เขากดรับสายและตวาดเสียงดังเพราะกำลังอยู่ในช่วง ‘พักผ่อนในคืนวันศุกร์’
‘น้องนาราตกบันไดค่ะ ป้ากำลังให้นายสนเตรียมรถพาไปโรงพยาบาล’
เขาโกรธจัดที่ถูกขัดจังหวะในขณะที่กำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็ม แต่ก็นึกขอบคุณสาวน้อยแก้มหวานที่ช่วยจัดการเตรียมเสื้อผ้าให้อย่างรวดเร็ว เธอถึงขั้นกลัดกระดุมเสื้อให้กันด้วยซ้ำ
ธัญญ์มีอารมณ์ตั้งแต่ตอนถูกลูบคลำปลุกปั่นอยู่ที่คลับและต้องการหาที่ระบาย แต่เขายังไม่มีเวลาดูประวัติของเด็กใหม่ที่เริ่มงานหลายสัปดาห์ก่อน กระทั่งหน้าตาหรือก็ยังไม่เห็น เขาจึงเลี่ยงไม่เปิดไฟเพราะกลัวว่าจะหมดอารมณ์ แต่อย่างน้อยเขาก็ได้สัมผัสเธอไปบ้างแล้ว
เด็กใหม่ของเขายังไม่ค่อยเป็นงาน แต่ก็ไม่ได้ไม่ประสาจนน่ารำคาญอะไร ผิวของเธอเนียนนุ่ม หน้าอกขนาดพอดีมือ ทว่าก็เป็นของจริงอย่างไม่ต้องสงสัย ส่วนข้างล่างก็คับแน่น แทรกเข้าไปนิ้วเดียวยังลำบาก ธัญญ์จึงเดาว่าเธอคงไม่ได้ผ่านอะไรมามากนัก
‘รับงานครั้งแรก?’
‘ค่ะ’
เขาอยากจะลองอะไรใหม่ ๆ อยู่พอดี จึงปล่อยให้เธอแสดงฝีมือตามใจชอบ นึกไม่ถึงว่าความไม่ชำนาญจะทำให้ธัญญ์ตื่นเต้นจนแทบจะปลดปล่อยในโพรงปากนุ่ม และพอถูกขัดจังหวะ เขาจึงหงุดหงิดจนแทบคลั่ง
ภาพเรือนร่างเปลือยเปล่าที่วิ่งไปหยิบโทรศัพท์ตามคำสั่งทำให้ธัญญ์ยิ่งปวดหนึบจนต้องกดมันลงอย่างเร่งด่วน แก้มหวานหุ่นดีมาก สะโพกและบั้นท้ายสวยได้รูปรับกับเอวคอดกิ่ว ทำให้คนมองหายใจติดขัด ขยับมือลำบากจนเธอต้องเข้ามาช่วย ธัญญ์เห็นแค่เสี้ยวใบหน้าของแก้มหวานก็เริ่มที่จะใจเต้นแรงจนต้องเสมองไปทางอื่น เพราะกลัวว่าตัวเองจะลืมธุระด่วน
‘ขอบใจ’
ธัญญ์กล่าวเท่านั้นก็รีบพรวดพราดออกจากห้อง ขับรถตรงไปยังโรงพยาบาลใกล้บ้านทันที พอไปถึงเขาก็พบว่าแม่ลูกสาวตัวดีกำลังนั่งยิ้มกว้าง
หมอสรุปว่าข้อเท้าแพลงและมีอาการบวม ทว่าไม่มีอะไรแตกหักและไม่ต้องใส่เฝือก พร้อมทั้งกำชับว่าไม่ให้ลงน้ำหนักที่ข้อเท้า ลูกสาวของเขาจึงต้องนอนอยู่ในห้องรับแขกชั้นล่างไปก่อน
“คุณพ่อตื่นแล้วเหรอคะ” เสียงหวานใสดังขึ้น ทำให้ธัญญ์รีบหันไปดุ
“เดินมาทำไม อยากได้อะไรทำไมไม่ให้ป้าพิมจัดการให้”
“โธ่ คุณพ่อคะ ข้อเท้าแพลงนะคะ ไม่ใช่ขาขาด”
นารา พัฒนาธาดา สาวน้อยอายุสิบแปดปี หย่อนตัวลงนั่งลงบนเก้าอี้ตัวสูงในครัว ซึ่งเป็นจังหวะที่ป้าพิมเดินเข้ามาพอดี
“ตายแล้ว! ทำไมไม่เรียกป้าล่ะคะเนี่ย”
“โหย ป้าพิมนี่ก็อีกคน นาราไม่ได้จะตายนะคะ นาราแค่ข้อเท้าพลิกนิดเดียวเอง”
“แหม ทีเมื่อคืนร้องบ้านแทบแตก ตอนนี้ทำเก่งซะแล้ว” ป้าพิมส่ายหน้าอย่างระอา ก่อนจะเตรียมอาหารเช้าให้กับสองพ่อลูกที่ไม่ค่อยจะได้เจอหน้ากัน
“บ่ายนี้พ่อต้องไปดูงานที่ภูเก็ต นาราอย่าเพิ่งไปเที่ยวตะลอนที่ไหน อยู่บ้านอ่านหนังเตรียมสอบเข้ามหาลัยไปก่อนก็แล้วกันนะ”
โรงเรียนของนาราจัดสอบปลายภาคเสร็จในช่วงกลางเดือนกุมภาพันธ์ เพื่อที่นักเรียนจะได้มีเวลาไปเตรียมตัวสอบ เพื่อยื่นคะแนนสมัครเข้าเรียนมหาวิทยาลัยที่ตัวเองต้องการ
“แต่นารายังต้องเรียนพิเศษนะคะคุณพ่อ”
“ข้ออ้างอยากไปเที่ยวกับเพื่อนล่ะสิไม่ว่า”
“โธ่ คุณพ่อคะ คนเราเรียนเสร็จก็ต้องผ่อนคลาย คุณพ่ออยากให้นาราเครียดตายอยู่ในบ้านเหรอคะ” แต่ไหนแต่ไรมา นาราถูกตามใจมาโดยตลอด พอถูกบิดาบังคับให้อยู่แต่ในบ้าน เธอจึงออกอาการต่อต้านขึ้นมาทันที
“นาราไม่อยากหายทันเที่ยวเหรอ”
“คุณพ่อว่าอะไรนะคะ!”
“พ่อตั้งใจว่าถ้านาราสอบเสร็จ ปลายเดือนหน้าพ่อจะพาไปเที่ยว นาราอยากไปไหน พ่อก็จะไม่ขัด แต่แค่ในประเทศนะ” ธัญญ์รีบกล่าวดักคอเอาไว้ก่อน เพราะเขางานยุ่งเกินกว่าจะไปไหนได้ไกล
“ตกลงค่ะ นารายอมอยู่บ้านจนกว่าจะหาย คุณพ่อห้ามผิดนัดอีกนะคะ คราวนี้นาราไม่ยอมจริง ๆ ด้วย”
“พูดเยอะจริง ๆ ไปกินข้าวต้มฝีมือป้าพิมได้แล้ว แล้วก็อย่าเดินให้มันมาก อยู่นิ่ง ๆ บ้าง เข้าใจไหม”
“จริงสิ! นาราต้องบอกคุณครูก่อน เอายังไงดีนะ”
“ให้ครูมาสอนที่บ้าน อยากได้เท่าไหร่พ่อจะจ่ายเพิ่มให้เอง” ธัญญ์แก้ปัญหาด้วยเงิน เพราะไม่อยากยุ่งยากกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง
คุณพ่อยังหนุ่มจัดการกาแฟที่เหลือ ก่อนจะกลับเข้าห้องไปตรวจดูเอกสาร เตรียมตัวเดินทางเพื่อคุยงานที่จังหวัดภูเก็ต ธัญญ์ดูแลกิจการโรงแรมในหลาย ๆ จังหวัด และกำลังตัดสินใจกว้านซื้อโรงแรมในจังหวัดภูเก็ตเพิ่มเติมเพื่อขยายเครือข่ายโรงแรมพัฒนธาดาให้กว้างขวางยิ่งขึ้น
“คุณพ่อคะ! คุณครูคนสวยของนาราขอแค่ค่าเดินทางเพิ่มเติมค่ะ แล้วก็ขอหยุดวันศุกร์ เพราะว่ามีธุระ”
“ให้ค่าเสียเวลาเขาเพิ่มอีกหน่อยก็ได้”
“พี่เขาไม่รับค่ะ” นารารีบแจ้ง
“ตามใจ แต่ถ้าเขาขอเพิ่มเมื่อไหร่นาราก็บอกพ่อละกัน แล้วก็อย่าหนีไปเที่ยวที่ไหนล่ะ ไม่งั้นพ่อโกรธจริง ๆ ด้วย” ธัญญ์คาดโทษลูกสาวเสร็จแล้วก็ก้าวขาขึ้นรถ เตรียมตัวเดินทางสู่สนามบินสุวรรณภูมิทันที
ในระหว่างที่กำลังเผชิญอยู่กับรถติด เขาก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ เมื่อวานเด็กแก้มหวานรู้งานดีจริง ๆ เขายังไม่ทันออกคำสั่ง เธอก็กลับมาพร้อมกับเสื้อผ้าชุดใหม่ให้เขาได้สวมออกไปทำธุระต่อแล้ว กลิ่นตัวของเธอหอมแป้งอ่อน ๆ ขัดกับชุดเซ็กซี่ที่ใส่มา แต่เขากลับชอบมันมากและยังติดใจไม่รู้ลืม
ธัญญ์หัวเราะออกมาเบา ๆ เพราะนึกได้ว่าตัวเองยังไม่ได้เห็นหน้าแก้มหวานชัด ๆ เลยด้วยซ้ำ และหากไม่มีธุระสำคัญที่ต้องจัดการ เขาก็คงจะให้นายสนเปลี่ยนเส้นทางไปยังคอนโดมิเนียมใจกลางเมืองนั่นแทนแล้ว
- Writer
