5
239 Words
Geceninarkadaşı: Haklısın, seni inandıramam belki ama severim işte. Çok severim müsaade et sadece seveyim seni çok bir şey istemiyorum ki.
ÇakılGürel: Şimdi sen müsaade etsen de uyusam ben. Kafam basmıyor söylediklerine.
Geceninarkadaşı: Tamam sen uyu yorma o güzel gözlerini. Ama yaz olur mu seninle konuşmak yıllardır beklediğim filmi izlemek gibi.
ÇakılGürel: Uykum var gidiyorum ama uyandığımda adını görmek istiyorum burada gecenin arkadaşı. Her kimsen seninle sonra ilgileneceğim.
"Ya senin ağzını yüzünü yerim tabi ki uyanınca yazabilirsin." Kıkırdayarak saçlarımı topladım.
Eve çıkmıştık. Uyuyacaktım ama hayal kurmaktan pek mümkün gibi durmuyordu.
Nasıl olmuştu da o kadar mesajımı görmeyip bunları görmüştü? Yalvarmamı mı beklemişti anlamıyordum ki.
Son bir kez mesaj yazdım.
Geceninarkadaşı: Samira'yım ben. Ne arkadaşlarından biri ne de tanıdığın.
Geceninarkadaşı:Sırf inan diye söylüyorum seni çok seviyorum. Kendimi unutup tüm benliğimi seninle dolduracak kadar çok hem de.
Geceninarkadaşı: Uyu canımın içi ileride bana yazarken çok uyanık kalacaksın zaten. (02.25)
"Eva gülüp durma uyu gözünü seveyim sabah erken kalkacağız ya."
Alya diğer odadan bağırınca gülmeyi kesip ayaklarımı topladım. Yatakta ters dönmüş kafamı kenardan sarkıtmıştım.
Eh yan yatmayı daha çok seviyor olabilirdim.
Yüzümün gözükmediği bir fotoğrafı hesabımda paylaştım. İnsanlar yüzünü görmediği birini neden takip ederdi?
Bu nasıl bir meraktı anlamıyordum ama sahte hesap olmadığımı anlayabilirdi hiç değilse.
Gelen beğeni ve yorumlara bakmadan ekranı kapattım. Yarın uyanacaktı ve ilk konuştuğum insan olacaktı.
Allah'ım buna inanamıyorum. Aylarca uğraşıp beceremediğim şeyi ağlamaktan bitap düştüğüm bir zamanda tam pes etmek üzereyken mi başaracaktım?
- Writer
