Part หมอราม
ผู้หญิงคนนี้ทำให้ผมอึ้งอยู่ไม่น้อย เธอเป็นผู้หญิงที่พูดมากก็จริงแต่เธอไม่ได้น่ารำคาญในสายตาของผม ผมรู้สึกว่าตัวเองฟังเธอพูดจนเพลิน ยิปโซเธอสามารถทำให้ผมทึ่งอยู่เสมอ ใคร ๆ ก็คิดว่าผมเป็นคนพูดไม่เก่งหรือแสดงความรู้สึกไม่เป็น แต่พอผมได้อยู่กับเธอ ผมรู้สึกว่าผมสามารถยิ้มออกมาได้และอยากจะแสดงนิสัยที่แท้จริงของตัวเองให้เธอได้รับรู้
ยิปโซต่างจากผู้หญิงคนอื่น ๆ ที่เข้ามาในชีวิตของผม ผมไม่รู้ว่าตัวเองเปิดใจรับเธอเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ พอรู้ตัวอีกทีก็ชินกับการมีเธอวนเวียนอยู่ในชีวิตแต่ผมก็ยังอยากจะให้เธอจีบผมไปเรื่อย ๆ แบบนี้ เพราะมันทำให้หัวใจของผมเต้นแรงและทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองยังมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้
“พี่หมอ โซเอาปิ่นโตมาส่ง” เสียงใสของยิปโซรีบวิ่งมาในโรงพยาบาลพร้อมกับปิ่นโตในมือ เพราะเมื่อเช้าเธอตื่นสายเลยไม่ทันส่งปิ่นโตให้กับหมอราม เลยตัดสินใจมาส่งปิ่นโตที่โรงพยาบาลแทน
“อ๋อ น้อ
