หลินซิงเหยียนสาวน้อยผู้พลิกชะตา

ตอนที่ 10

หลินซิงเหยียนนั่งกินบะหมี่กับสองแฝดจนอิ่มแปล้ไปตามๆกัน สองต้าวเอามือลูบท้องป่องของตัวเองสีหน้ามีแต่รอยยิ้มเพราะได้รับการเอาใจใส่อย่างดีจากพี่สาวใจดี พี่สาวมีของหวานตบท้ายให้ด้วย จากนั้นพากันนั่งพักหลังจากช่วยพี่สาวใจดีล้างถ้วยเสร็จแล้ว ซิงเหยียนจึงมานั่งดูสมุดระบายสีของเจ้าแฝดทั้งสองพร้อมสอนให้คัดตัวอักษรไปด้วย

"ไม่ต้องรีบเร่งยังเหลืออเวลาอีกหลายเดือนที่จะเข้าเรืยนพร้อมเพื่อน ค่อยๆเรียนรู้ไป ไม่ต้องกดดันตัวเองมากกินเล่นตามวัยของเด็กนะครับ"

ซิงเหยียนบอกสอนสองแฝดด้วยความใจเย็น ให้เด็กสองคนนอนพักกลางวัน เธอเล่านิทานบ้างหนังการ์ตูนที่ยุคเก่ามาเล่นปนกันไปซึ่งสองแฝดจะชอบมาก เวลานอนจึงจะมีรอยยิ้มติดริมฝีปากเพราะก่อนหลับนั้นพวกเขาได้รับฟังสิ่งที่ดีและชอบนั้นเอง

จนเลยมาถึงยามบ่าย สองหนุ่มก็กลับมาถึงบ้านตีนเขาของสองพี่น้องบ้านหลิน วันนี้ได้ไก่ป่ามาหลายตัว เห็ดป่า ผักป่าหลายอย่างจนเต็มตระกร้าทั้งสองใบ ในป่าบนภูเขาก็ยังมีความอุดมสมบูรณ์ให้ชาวบ้านได้หาของป่ากินเพราะภูเขาติดกันหลายลูก จึงมีเห็ดป่ามากมายให้เก็บ หลินอี้เหิงก็แบกทั้งฟืนกลับลงมาด้วย แล้วว่าที่น้องเขยช่วยแบกให้อีกมัดใหญ่ สองวันก็ได้สี่มัด ไปทุกวันก็จะได้เยอะเอง ถ้าจะเอาเพียงฟืนนั้นก็ได้แต่ ทั้งสองหนุ่มอยากได้ของป่าลงมาทำอาหารด้วย อี้เหิงยังตัดหน่อไม้มาให้น้องสาวต้มจืดใส่ซี่โครงหมู่ป่าตัวเมื่อวานอีกด้วย

ที่ทั้งสองคนยังไม่หิวข้าวเที่ยงเพราะได้ซาลาเปาคนละสามลูก ทั้งมีผลไม้ป่าให้กินจึงไม่ทำให้ไม่หิวข้าวมากนัก แต่พอได้กลิ่นบะหมี่ที่น้องสาวนำมาวางให้ที่โต๊ะเท่านั้นแหละ สองหนุ่มกินจนหมดไม่มีเหลือน้ำสักหยด อร่อยจริงๆ กู้หยวนยังแปลกใจกับรสชาติการทำอาหารของซิงเหยียนที่ได้กินมาสองวันนี้ ทำให้เขารู้ว่าแม้ร้านอาหารที่เมืองใหญ่ที่เขาประจำการอยู่ไปกินมาก็หลายที่ แต่เทียบไม่ได้เลยกับที่สาวน้อยทำให้กินทั้งสองวัน ถ้าเธอเปิดร้านอาหารคงจะขายดีมากแน่ๆเขาคิดในใจพลางมองว่าที่ภรรยาด้วยแววตาล้ำลึกที่นั่งที่แคร่ไม้ตรงที่ลูกทั้งสองของเขาหลับอยู่ เธอดูแลสองแฝดได้ดีจริงๆ

นี้สิเขาถึงจะเรียกว่าครอบครัว สามีไปหาเงินนอกบ้านกลับมาถึงก็ได้รับการใส่ใจดูแลทั้งอาหารการกินทั้งรอยยิ้ม พร้อมถามด้วยความห่วงใยว่าเหนื่อยไหมคะเพียงแค่คำถามเดียว มันทำให้จากที่เหน็ดเหนื่อยหายไปทันที นี้คือยาใจชั้นดีจากคนในครอบครัวที่รักเรานี้เอง

หลินอี้เหิงมองตามสายตาของคนที่จะมาเป็นน้องเขยมองน้องสาวของเขาด้วยแววตาล้ำลึก

เหอะ คงจะเสียน้องเล็กให้คนหน้าเคราจริงๆหรือ เราจะทำยังไงได้ละ ในเมื่อสวรรค์ผลักใส่กันจนลือสนั่นไปทั่วหมู่บ้านไปแล้ว ตอนนี้ได้ทั้งน้องเขยได้ทั้งหลานอีกสองคน แต่เขากับไม่ได้รังเกียจสามพ่อลูกตรงหน้านี้เลย

หลังจากที่พากันนั่งพักจนหายเหนื่อยแล้ว สองหนุ่มจึงลงมือพลิกหน้าดิน ขึ้นแปลงผักให้หลินซิงเหยียนจนมืดค่ำ พร้อมทั้งอยู่กินข้าวเย็นด้วยกัน วันนี้ซิงเหยียนทำต้มจืดหน่อไม้สดใส่ซี่โครงหมูป่าทอดซี่โครงอ่อนกับต้มยำไก่ป่าซดน้ำร้อนๆ เป็นที่ถูกใจทุกคนกินจนกลี้ยงไม่มีเหลือ นี้เธอเลี้ยงคนกินจุถึงสี่คนเลยนะ แต่ไม่เป็นไรพวกเขาช่วยงานเธอ แถมยังหาวัสถุดิบมาให้ทำอีกด้วย เธอเต็มใจทำให้กินของอร่อยกับอาหารของเธอก็พอ ซิงเหยียนคิดก่อนจะเดินออกมาส่งสามพ่อลูกที่จะกลับเข้าหมู่บ้าน ดีนะที่เธอทำอาหารค่ำเร็วเพราะไม่อยากให้ค่ำมากเดี๋ยวเจ้าแฝดจะง่วงนอนเวลาเดินกลับบ้าน

"พ่อครับ เมื่อไรพี่สาวจะไปอยู่ที่บ้านเราสักทีละครับผมอยากให้พี่สาวไปอยู่ด้วยทุกวันเลยครับ"

กู้เสิ่นถามบิดาตามประสาเด็กเพราะได้ยินว่าพี่สาวใจดีจะมาเป็นแม่ใหม่ให้เขาก็นับวันรอทุกวันเลย

"อีกไม่กี่วันแล้วละลูก แต่ช่วงนี้ลูกสามารถมาอยู่ที่บ้านของพี่สาวได้ทุกวันก็ได้นะครับ เพราะพ่อก็อยากมาที่บ้านพี่สาวทุกวันเหมือนกัน"

กู้หยวนบอกกับลูกชายแต่ตามองสาวน้อยตรงหน้าว่าจะมีสีหน้าอย่างไรถ้าได้ยินคำพูดของเขาที่ตั้งใจพูดให้เธอได้ยินความคิดของเขา

หลินซิงเหยียนมองหน้าของพ่อสองแฝดแล้วก็หน้าแดง

"ตายๆแล้วนังจันจิราเอ๋ย แกเจอจีบซึ้งหน้าเลยละเดี๋ยวแม่จับกินซะเลย อย่าได้อ่อยพี่นะน้อง ถึงในร่างก่อนจะไม่เคยมีแฟนมาก่อนก็เถอะนะ เพราะไม่ค่อยสนใจในเรื่องรักๆใคร่ๆสักเท่าไร เพราะงานที่เธอทำนั้นทั้งเสี่ยงและลุยคงไม่มีหนุ่มคนไหนอยากใช้ชีวิตด้วย แต่พอมาอยู่ในร่างของหลินซิงเหยียนจะมีทั้งสามีแถมลูกอีกสอง แพ๊คเก็ตซื้อหนึ่งแถมสองแต่ก็ดีไม่ต้องท้องเองแถมมีลูกพร้อมใช้งานด้วยละหึๆ"

ซิงเหยียนคิดในใจ

"เอ่อ พี่กู้หยวนพรุ่งนี้ฉันขอคุยกับพี่ด้วยกับเรื่องงานแต่งนะคะ วันนี้มืดค่ำแล้ว พี่พาลูกกลับบ้านไปนอนก่อนนะคะ แล้วพี่จะได้พักผ่อนด้วย เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว"

ซิงเหยียนบอกกับคู่หมั้นคนใหม่

"อือ ได้สิ พี่เองก็อยากคุยกับเธอเหมือนกัน เดี๋ยวพี่พาลูกกับบ้านก่อน พรุ่นี้เจอกันนะครับ ซิงเหยียนฝันดีนะครับ ไปลูก พรุ่งนี้ค่อยมาหาพี่สาวซิงเหยียนใหม่ครับ"

กู้หยวนบอกลูกน้อยทั้งสองแล้วพาเดินกลับเข้าหมู่บ้านไป

"ค่ะ ฝันดีนะครับเด็กดีทั้งสอง พรุ่งนี้เจอกันครับ"

ซิงเหยียนบอกสองต้าวแฝด

"ครับ ฝันดีนะครับพี่สาว"

สองแฝดบอกลาก่อนจะเดินตามพ่อกลับบ้านไป

"ขอบคุณมากค่ะ พี่กู้หยวนที่มาช่วยงานที่บ้านและหาฟืนให้ใช้ด้วย ฝันดีนะคะ"

ซิงเหยียนบอกคนพ่อด้วยเดี๋ยวจะน้อยใจเอา

"ครับพี่เต็มใจและจะทำตลอดไปครับ"กู้หยวนตอบกับว่าที่ภรรยาตัวน้อย

ก่อนไปเขายังส่งสายตาวาบวับให้กับสาวน้อยตรงหน้าก่อนจะตัดใจพาลูกน้อยเดินกลับบ้าน เดี๋ยวมืดค่ำมากกว่านี้ สามพ่อลูกเดินไปห่างจากหน้าบ้าน หลินซิงเหยียนจึงปิดประตูบ้านให้เรียบร้อย สองแฝดนั้นยังหันมายกมือลาพี่สาวใจดี ซิงเหยียนเองก็ยิ้มให้สองแฝดเช่นกัน โบกมือบ๊ายบายด้วยก่อนจะเดินเข้าบ้านไปด้วยรอยยิ้ม

"ไปกันแล้วเหรอน้องเล็ก"

พี่ชายถามพอเห็นน้องสาวเดินเข้าบ้านมาด้วยรอยยิ้ม

"ค่ะพี่ใหญ่ เราเข้าบ้านกันเถอะค่ะมืดแล้ว"

ซิงเหยียนชวนพี่ชาย

"อือไปสิ"

อี้เหิงตอบน้องสาวแล้วเดินตามหลังน้องสาวเข้าบ้านไปติดๆ

"พี่ใหญ่เข้ามิติดีกว่าค่ะ น้องจะเข้าไปเลือกเมล็ดพันธุ์ผักออกมาปลูกเสียหน่อย จะแช่น้ำในมิติเลย พี่ใหญ่อยากได้อะไรก็ไปเลือกในห้างเอาเลยนะคะ ที่จริงน้องอยากนำชุดของยุคนี้ออกไปให้เจ้าแฝดเหมือนกัน แต่กลัวพ่อของเขาจะสงสัยสิ่งของที่น้องจะนำออกไป เอาไว้ให้เข้าเมืองก่อนก็แล้วกัน ค่อยนำออกมาบอกว่าซื้อจากในเมืองเอาค่ะพี่ใหญ่"

"อือ ดีแล้วละที่น้องเล็กรอบครอบ อย่าลืมนะว่าพี่กู้หยวนนั้นเป็นทหารเก่า เขาต้องช่างสังเกตุอยู่แล้วละ จะเข้าเมืองวันไหนละ พี่จะพาไปดูร้านค้าด้วยเลย จะได้ให้ช่างมาดูแล้วซ่อมแซมเอาไว้ก่อนที่พวกเราจะเข้าไปอยู่ให้เสร็จก่อน"