หญิงสาวหักความตื่นเต้นพยายามสงบจิตใจไว้ รีบเดินลงบันไดไปจนแทบจะถึงประตูรถ กันตพงษ์เป็นฝ่ายลงมาก่อน เขาโค้งให้กับนายหญิงของบ้านแล้วเปิดประตูให้ธาวินลง
โรสลินรีบไปรับหน้าแล้วรับสูทของสามีมาถือ
“เหนื่อยมั้ยคะพี่ภีม...” เธอถามขณะส่งเสื้อสูทให้สาวใช้อีกคนรับไปจัดการ ธาวินไม่ตอบคำถามแต่เดินตรงไปที่โต๊ะรับประทานอาหารแทน โรสลินเอียงคอมอง แต่ก็ไม่ได้ซักไซ้อะไรต่อ
หญิงสาวเดินตามไปหย่อนตัวลงนั่งบนเก้าอี้เพื่อนั่งลงรับประทานอาหารพร้อมกับสามี ธาวินลงมือทานอาหารก่อน ไม่พูดอะไรมาก แต่เดาจากสีหน้าท่าทางแล้วงานที่บริษัทคงจะหนักพอตัว
“ถอดผ้ากันเปื้อนออกเถอะ เห็นแล้วมันรกหูรกตาเป็นบ้า” ธาวินพูดขึ้นมาลอย ๆ ไม่ได้เสมองมาทางโรสลินแม้แต่น้อย หญิงสาวก้มมองตัวเองก่อนจะพบว่าเป็นดั่งที่เขาว่า เธอจึงลุกขึ้นถอดผ้ากันเปื้อน จังหวะนั้นสาลี่ก็ตรงเข้ามารับผ้ากันเปื้อนไปจากมือของเธอ วันนี้โรสลินอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีฟ้
