เสียงกระดิ่งซึ่งแขวนอยู่ที่ประตูร้านดังขึ้น ทำให้คนที่อยู่หลังเคาน์เตอร์เงยหน้าจากงานในมือ จากนั้นยกยิ้มเมื่อเห็นหน้าคนที่กำลังเดินตรงเข้ามาหา “มอร์นิงนะโซ่ ทำไมวันนี้มาแต่เช้าเลย”
“อรุณสวัสดิ์จ้ะแก้ว” โรสลินเอ่ยทักทายก่อนตอบคำถาม “พอดีนัดกับคุณเสือไว้ว่าให้มาเจอกันที่นี่”
“คุณเสือ?” คนฟังขมวดคิ้ว รู้สึกตงิดใจแปลก ๆ แต่ไม่กล้าพูดอะไรมาก ทว่าคู่สนทนาคงไม่ได้เอะใจกับความคิดของเธอ ถึงได้เอ่ยต่อโดยไม่รอให้ถาม
“อืม... วันนี้คุณเสือบอกว่าจะพาไปซื้อของทำขนม” โรสลินบอกจุดหมายปลายทางหลังจากเมื่อคืนนัดแนะกับเพื่อนร่วมทางไว้เสร็จสรรพเรียบร้อยว่าจะทำอะไรบ้าง
ตะวันวาดพยักหน้ารับโดยไม่ได้เอ่ยถึงประเด็นนั้นอีก สองสาวนั่งคุยเรื่องราวสัพเพเหระอยู่อีกครู่ใหญ่ คนที่โรสลินนัดไว้ก็เปิดประตูเข้ามาในร้าน
“สวัสดีครับคุณโซ่ คุณแก้ว” คณาธิปร้องทักพร้อมรอยยิ้มที่ฉาบเคลือบอยู่เต็มใบหน้า วันนี้ชายหนุ่มอยู่ในชุดเส
